نمایشی که ذهن و روح را با خود درگیر میکند و در جدال" من با خود من" نوعی دیگر نگریستن را به ما گوشزد می کند،
تا جایی که با دیدن برخی صحنه های نمایش اشک میریزیم حتی وقتی که قصدمان ثبت تصاویر باشد و اگر چندان احساساتی هم نباشیم، حتما فکرمان را درگیر می کند.
اگر منتظر دیدن صحنه پردازی و دکور جذاب و پر هزینه هستید؛ منتظر نباشید چرا که با تروما در عین سادگی صحنه، جذب بازی های روان ، کارگردانی خوب و متنی جذاب با دیالوگ هایی تاثیر گزار و به دور از شعار می شوید که میتواند دریچه ی جدیدی از تفکر در مورد افراد ناتوان جسمی برایتان، باز کند.
در ادامه نگاه من را به تروما در قاب تصویر ببینید:
<img src="/images/3/U
