سی و یک نما - بردلی کوپر فیلم جدیدی را به نام «مایسترو» (Maestro) کارگردانی کرده است و می‌تواند در جشنواره فیلم ونیز حضور داشته باشد. ولی مشکل در آنجاست که او در فیلم خودش بازی هم کرده است، و بازیگران در اعتصاب هستند. پس با توجه به ادامه داشتن اعتصابات بازیگران او در جشنواره فیلم ونیز حضور نخواهد داشت و فرش قرمز فیم تنها برای تهیه‌کننده‌ها و عوامل فنی برگزار خواهد شد.
سی و یک نما – آنگوس کلود بازیگر ۲۵ ساله آمریکایی که بیشتر برای بازی در نقش یک دلال مواد مخدر در سریال «سرخوشی» اچ‌بی‌او شناخته می‌شد، در کنار خانواده‌اش در اوکلند کالیفرنیا درگذشت.
سی و یک نما - برد پیت در حمایت از اعتصاب بازیگران و نویسندگان آمریکایی، تولید فیلم فرمول 1 خود به نام آپکس به کارگردانی جوزف کوشینسکی را متوقف کرد. با این حساب این فیلم نیز به مجموعه پروژه‌هایی می‌پیوندد که با اعتصاب نویسندگان و بازیگران بر سر اختلافات حقوق و هوش مصنوعی متوقف شده‌اند.
سی و یک نما - مارال فرجاد بازیگر سینما و تلویزیون آنقدر صادقانه ما را در جریان بیماریش قرار داد که این دو سال اخیر همراه او گریستیم، همراه او به اتاق درمان رفتیم و همراه او برای سلامتی‌اش دعا کردیم و گاه همراهش درد کشیدیم اما هرگز ناامید نشدیم و نخواهیم شد؛ درست مثل خودِ او.
مارال حالا پستی پرامید گذاشته که با هم می‌خوانیم. باشد که زنگ‌ها اینبار برای او به صدا در بیایند.
سی و یک نما - آناهیتا درگاهی یکی از بهترین بازیگران زن ایرانی است که تا به حال نتوانسته به طور کامل توانایی های خود را در عرصه‌ی بازیگری به رخ بکشد. حال به نظر میرسد این اتفاق با سریال " مادرخوانده" در شرف افتادن باشد.
سی و یک نما - جوزفین چاپلین بازیگر آمریکایی و دختر چارلی چاپلین در ۷۴ سالگی در پاریس درگذشت.
سی و یک نما - محمد صادقی بازیگر جوان تئاتر و تلویزیون که در لایو اینستاگرام خود با لباس و آرایش زنانه از مردم خواسته بود تا با سلاح سرد با پلیس برخورد کنند، دستگیر شد.
سی و یک نما - خسرو امیرصادقی- بازیگر و تهیه‌کننده سینما - در سن ۷۳ سالگی از دنیا رفت. همچنین مازیار شیخ محبوبی، از صدابردارهای قدیمی سینما صبح امروز ۲۴ تیر ماه از دنیا رفت.
سی و یک نما - «کاترین دونو» ستاره ی بزرگ سینمای فرانسه، در فیلم «برنادت» نقش برنادت شیراک همسر ژاک شیراک رئیس جمهور فقید فرانسه را بازی می کند.
هما گویا - فریماه فرجامی از خانه هنرمندان تشییع شد. او خیلی وقت بود که مُرده بود و شاید خیلی وقت بود که خودش را کشته بود! اما جالب اینکه از جایگاه او به عنوان بازیگر برجسته کم نشد و این تنها شانسی است که در حرفه‌ی بازیگری آورد و لیاقتش را هم داشت. حالا تشییع می‌شد بعد از بیست سال.
بعضی در حقش جفا کردند، فریدون جیرانی و پخش مصاحبه ضبط شده‌اش با فریماه فرجامی در هفت، داریوش مهرجویی و استفاده از فریماه فرجامی برای حضوری بی دلیل در " لامینور" که گرم کردن تنور اکران فیلمش شود و گرم هم نشد، رضا درمیشیان" و به اشتراک گذاشتن آخرین جشن تولد او که سرخوشی می کرد اما سرخوش نبود و البته هر رسانه‌ای که عکس‌های چند سال اخیر فرجامی را به نمایش گذاشت.
مراسم تشییع او یک ویژگی خاص داشت، آنهایی که از او خاطره داشتند با جان و دل آمده بودند. معشوق آفاق آمده بود، آبجی کوچیکه‌ی ماه‌منیر آمده بود، آخ که امین تارخ نیامده بود و چقدر جایش خالی بود از لوکیشن "مادر” تا لوکیشن"سرب".
اما بازیگران جوان نبودند. درست است که او را از نزدیک نمی‌شناختند و از او خاطره‌ای نداشتتد، اما فیلم‌هایش را هم ندیده بودند؟ هرگز از توانایی‌های او در بازیگری وام نگرفته بودند؟
رفقای "خوش قلم" کجا بودند؟
مرضیه برومند در میان کلامش چیزی گفت که دلم لرزید. راست می‌گفت:
برومند گفت: فریماه فرجامی از نسلی است که همیشه کنار مردم بودند. روسری سر کردند و نقش کارگر کارخانه رب را بازی کردند. مقنعه سر کردند و نقش همسر و کارمند را بازی کردند. چادر سر کردند و نقش مادر و همسر شهید را بازی کردند. این‌ها در قلب مردم ستاره هستند. ما سیاسی نیستیم ولی همواره با مردم هستیم.
اشاره خانم برومند تلنگری است. بازیگرانی که برای جلوی دوربین رفتن، باید به جای زیبا شدن، زشت می‌شدند و فریماه فرجامی که برای بعضی از فیلم‌ها باید خوشرنگی چشم هایش را با لنز می‌پوشاند.
ببینیم امروز چه خبر بود:
