فیلم، روایت گر قصه‌ی سه تبعیدیست که در تبعیدگاه به سر می برند، تبعیدگاهی که در فیلم، لازمان و لامکان تصویر می شود؛ یک ناکجا آبادِ کوهستانی_روستایی.

نقش این سه تبعیدی را سه شاعر سرشناس بازی می کنند؛ شمس لنگرودی که این اولین تجربه‌ی بازیگری‌اش بوده‌است (پیشتر از "احتمال باران اسیدی")، رسول یونان که نویسنده‌ی فیلم هم هست و علیرضا راهب.

طبیعی ست وقتی که فیلمنامه نویس شاعر باشد و بازیگران اصلی هم شاعر باشند، فیلم فضای شاعرانه‌ای به خود بگیرد. فلامینگو شماره 13 با فضای شاعرانه‌ی مضاعفش تلفیقی از افسانه و واقعیت است که به خاطر فیلم برداری و قاب‌های زیبای اسماعیل آقاجانی که آن زمان در دیلمان و میان کاله صورت گرفت، تحسین شده است.

فلامینگو شماره 13 در جشنواره های خارجی بیشتر مورد توجه و اقبال بود و پیش از اکران در ایران توانست منتخب بخش مسابقه‌ی جشنواره فیلم فرانسیسکو و جشنواره‌ توکیو 2012 ، همچنین جشنواره کرونا کورک ایرلند بشود و جایزه‌ی بهترین کارگردانی از فستیول بین المللی کرالا هند 2012 را دریافت کند.

فیلم در چند قاب به عباس کیارستمی ادای دین کرده (که البته آن زمان در قید حیات بودند) با تلنگرهایی از حال و هوای "خانه‌ی دوست کجاست" و آن پسرک در جاده‌ی خاکی به دنبال خانه‌ی دوست و...

در خلاصه داستان فیلم آمده:

در تبعیدگاهی واقع در کوهستان داستانی در همسایگی افسانه ها اتفاق می افتد. سلیمان (یکی از تبعیدی ها) به دنبال شکار پرنده ای ممنوعه از مرز عبور می کند. تامای (همسر سلیمان) برخلاف اهالی مرگ او را باور ندارد.

کارگردان:  حمیدرضا علیقلیان

نویسنده:  رسول یونان

بازیگران:  شمس لنگرودی ، رسول یونان ، باران زمانی ، پیمان مقدمی ، علیرضا راهب ، عبدالله امیرآتشانی ، لقمان ارشادی ، سعید علیپور ، آشیق حسن اسکندری ، سلمان پورمحمد ، طاهره نظرپور ، عبدالله عبدی نسب