پنج شنبه, 21 شهریور 1392 17:40

دو تا من میگم ... یکی تو بگو ...

نوشته شده توسط
این مورد را ارزیابی کنید
(1 رای)

نازآفرین کاظمی - برنامه های تلویزیونی موسوم به گفتگو محور یا همان تاک شوی خودمان، این روزها مدام روی آنتن هستند. هر شبکه ای را که نگاه کنید دو یا گاهی چند نفر گرد میزی جمع شده اند و پیرامون مسائل مختلفی از سیاست و اقتصاد و فرهنگ و ورزش گرفته تا خانه و خانواده و آشپزی گپ میزنند و گفتگو می کنند. 

  بعضی هاشان معلوم است که زحمت زیادی کشیده اند. دکورهای آنچنانی. مجری های پر حرارت و خوش سر وزبان. مهمانهای مشهور
اما ... دو دقیقه که از تماشای گفتگوشان میگذرد حتما به گوشی تلفن همراهتان پناه میبرید که با آن پرنده های عصبانی کلنجار بروید یا کنترل را برداشته و سراغ شبکه ی دیگری را می گیرید.


بعضیهاشان هم نه ... خبری از دکور و مهمان های رنگ و وارنگ نیست اما برنامه آنچنان گیرایی و جذابیتی دارد که شما را تا پاسی از شب بیدار نگه دارد تا حتی لحظه ای را هم از دست ندهید.


معمولا هم همین ساده ترها طرفداران بیشتر و پرو پا قرص تری دارند.


مثل همین برنامه ی ترکیبی "نود" ... با مجری باسواد و خوش فکر و عادلش ...


دکور اولین گزینه ایست که توجه مخاطب را جلب میکند. در این برنامه دکور بسیار ساده اما حرفه ای است. ترکیبی است از نور و رنگ.


مهمانها هم در بخش های گفتگو بیشتر مواقع فوتبالیستهای خجالتی هستند که توپ زدنشان مسلما بهتر از گپ زدنشان است.اما... چه چیزی باعث میشود دست کم دو میلیون بیننده پای این برنامه هر هفته، دوشنبه شبشان را به بامداد سه شنبه پیوند بزنند؟!


گذشته از بحث های داغ و رک گویی های مجری و سوژه های عجیب و غریبی که گاهی خیلی میرود به سمت حرفهای ته مطبخی و اصطلاحا خاله زنکی آنچه که بیش از همه ی این قوتها و ضعفها چشمگیر است و باعث جذاب بودن این برنامه میشود، اندیشه و فکریست که پشت هر برنامه ی نود به آن گرم است.
به برنامه ی دیگری اشاره می کنم.روزها و هفته ها و حتی گاهی یک سال تحقیق و برگزاری اتاقهای فکر راز موفقیت و پر بیننده شدن برنامه ی گفتگو محور دیگریست به نام "ماه عسل".


درست است که دکور برنامه هر سال مجلل تر و با شکوه تر از سال قبل میشود اما فکری که پشت همه ی این شکوه خوابیده و کارگردانی دقیق و با درایتش ماه عسل را به برنامه ای دیدنی و بحث برانگیز تبدیل میکند."احسان علیخانی" مجری اهل مطالعه و سرو زبان داری که در بیان، از همه ی خط قرمزها میگذرد و در هیچ بحثی هم کوتاه نمی آید در موفقیت برنامه بی شک حرف اول را میزند.


مهمانها هم که همگی گمنام هستند اما اکثرا سخنوران خوبی از آب در می آیند و بیننده را برای شنیدن قصه هایشان ترغیب میکنند. قصه هایی که مثل بیشتر برنامه های گفتگو محور تلویزیونی قرار نیست داستان زندگی بازیگران و فوتبالیستها و خواننده های مشهور را برای تماشاگران به تصویر بکشد. بلکه داستان زندگی افراد درگیر یا رها شده از بند اعتیاد، بیماران سرطانی شفا یافته، افراد معلولی که معلولیت را دلیل بر ناتوانی نمیدانند و ... تبدیل به محور و موضوع اصلی گفتگوها میشود و تماشاگر به راحتی با آن ارتباط برقرار کرده و همذات پنداری میکنیم چرا که بسیاری از ما زندگی های مشابه با آنها را یا دیده ایم و یا از نزدیک لمس کرده ایم.


"ویتامین ث" نام یک برنامه ی گفتگو محوردیگری است که صبح های خیلی زود پخش میشود اما پخش زود هنگامش باعث نشده نام پر بیننده بودن را نتواندبه یدک بکشد.


و به همین دلیل خیلی ها هم که کارمند نیستند یا اهل صبح زود بیدار شدن، این برنامه را تعقیب میکنند. برنامه ای که پر از سوژه است و تماشایی.
دکور برنامه معمولا ثابت است و ساده اما خوش رنگ و لعاب. مثلا آن بخش گرافیکی که با بهم چسباندن هزاران عکس پرسنلی طراحی شده واقعن جالب است یا تخته ی وایت بردی که هر روز مجری برنامه همراه کارشناس مهمانش چیزهایی روی آن مینگارند.


موضوع گفتگوها هم در بخش های مختلف تماشایی است فارغ از زمانهایی که مهمان برنامه بازیگر است یا فوتبالیست و حتا سیاستمدار اما روزهایی هم هست که در بخش هایی از برنامه مهمانان غیر معروفی حضور دارند و گفتگوهاشان حول مسائل اجتماعی تریا گاه سوژه های تازه تری دور میزند. مجری برنامه "علی ضیاء"هم گرچه خیلی درشت گویی میکند و نمیدانم چرا فکر میکند اگر مهمان برنامه یکی گفت او حتما باید دو تا بگوید، (که البته این نقط ضعفیست که در اجرای بسیاری از مجریان باسابقه تر هم وجود دارد) ... اما صداقت کلام و صمیمیت در گفتارش پوششی بر روی نقاط ضعف در اجرایش میشود و رشد چشمگیر برنامه ای که اجرای آن را برعهده دارد نشان از محبوبیت او در میان تماشاگران است.
برنامه های موفق دیگری هم بودند با تهیه کننده ها و مجری های خوش فکر و با سواد و اهل مطالعه.


مثل "محمد رضا شهیدی فر" با برنامه ی پر بیننده ی "مردم ایران سلام" که اجرای قوی، دکور زیبا، کارگردانی درست و سوژه های متناسب موجب شده بود که مخاطب با تماشایش باز هم از مسائل عادی و پیش پا افتاده ی زندگی روزمره خیلی دورشود و جای خالیش هنوز هم در میان برنامه های اینچنینی به چشم میخورد .


جای خالی مجریان برنامه هائی که گاهی تماشاگر را به فکر فرو میبرد که فلانی چرا دیگر اجرا نمیکند!! یا هیچ برنامه ای برنامه ی فلانی نمیشود!!
این نکته ی بسیار مهمی است. یعنی از دکور و سوژه و کارگردانی و مهمان های رنگ و وارنگ هر برنامه که بگذریم، هیچ اصلی در برنامه های گفتگو محور بالاتر و پر رنگ تر از مجری برنامه نیست.


زمانی که اجرا درست باشد و مجری اهل فکر، برنامه ای ساده هم میتواند به لیست "پر بیننده ترین ها" بپیوندد.

 

نوشتن دیدگاه

تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید