«وودی آلن» یکی از شاخص ترین فیلمسازان معاصر سینمای جهان است که افزون بر ساخت فیلم‌هایی به یادماندنی تا به حال موفق شده 16 مرتبه نامزد اسکار فیلمنامه نویسی نیز شود.

در لیستی که به تازگی از فیلم‌های مورد علاقه «وودی آلن» منتشر شده است، اسم فیلم هایی از کارگردانان بزرگی چون «اینگمار برگمان»، «فرانسوا تروفو» و «فدریکو فلینی» به چشم می‌خورد.

400 ضربه به کارگردانی "فرانسوا تروفو"

تروفو فیلمساز بزرگ فرانسوی یکی از منتخب های  «وودی آلن» است که از آن به عنوان آغازگر موج نوی سینمای فرانسه یاد می‌شود.

این فیلم روایتگر زندگی پسری در آستانه‌ی بلوغ است که در خانواده و مدرسه و جامعه با فشارهایی خردکننده روبروست. «آنتوان دوانل» کمبود محبت و عاطفه را با عشقی بیکران به سینما و ادبیات جبران می‌کند. او با طبعی سالم و روحیه‌ای حساس حاضر نیست به زیر هیچ یوغی برود، در حالیکه محیط از هر وسیله‌ای برای درهم شکستن او استفاده می‌کند. «تروفو» در سال 1959 برای فیلم «400 ضربه» موفق به کسب عنوان بهترین کارگردان جشنواره کن شد.

8/5  به کارگردانی "فدریکو فلینی"

«8/5» ساخته «فدریکو فلینی» فیلمساز شهیر ایتالیایی انتخاب دیگر «آلن» در فهرست 10 فیلم برتر تاریخ سینماست.

فیلم «هشت و نیم» یکی از معروف‌ترین فیلم‌های تمام اداوار سینماست. فلینی این فیلم را پس از ساخت 8 فیلم خلق کرده و چون آنرا اثری کامل نمی‌دانست عنوانش را 8/5 گذاشت.

در طول فیلم کارگردانی موفق که دچار حمله عصبی شده با رویاهای متناقصی دست به گریبان است و عموم صحنه‌های آن در مرز بین رویا و خیال و واقعیت می‌گذرد.

«فلینی» در حالی که قرار داد ساخت این فیلم را امضاء کرده و پیش از نیمی از آنرا تصویربرداری کرده بود هنوز پایان آنرا نمی‌دانست و بسیار از پلان‌های فیلم سرصحنه و فی البداهه گرفته شده‌اند.

8/5   تا حدود زیادی به مشغله‌های فکری و دنیای کودکی و نوجوانی کارگردان فیلم (فلینی) مربوط‌ می‌شود و عده‌ای از منتقدان آنرا یک اثر اتوبیگرافیک می‌دانند. 8/5  نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی زبان، کارگردانی و فیلمنامه از مراسم آکادمی بوده است.

"آمارکود" به کارگردانی "فدریکو فلینی"

سومین فیلم منتخب وودی آلن، یکی دیگر از آثار «فدریکو فلینی» است: فیلم «آمارکود». «فلینی» در این اثر که آن را در سال ۱۹۷۳ ساخته‌است، خاطرات کودکی‌اش را به تصویر می‌کشد و بیننده را در خیابان‌ها و کوچه‌های شهر به دنبال خودش می‌کشد.

"دزد دوچرخه" به کارگردانی "ویتوریو دسیکا"

فیلم «دزد دوچرخه» محصول 1948 معروف‌ترین اثر سینمایی «ویتوریو دسیکا» کارگردان صاحب نام ایتالیایی است که اقتباسی از رمانی به‌ همین نام اثر «لوئیجی بارتولینی» است. این فیلم در سال 1950 جایزه اسکار افتخاری را دریافت کرد، در جوایز گلدن گلوب عنوان بهترین فیلم خارجی را به خود اختصاص داد و در جشنواره لوکارنو جایزه ویژه هیأت داوران را کسب کرد.

مجله معتبر سینمایی «سایت اند ساوند» در سال 1952 «دزد دوچرخه» را به‌عنوان بهترین فیلم تاریخ سینما انتخاب کرد و انجمن فیلم بریتانیا آن را در فهرست 10 فیلمی که تا پیش از 14 سالگی باید دید، قرار داده است.

این فیلم داستان کارگری به‌نام «آنتونیو ریچی» است که پس از مدت‌ها بی‌کاری، شغلی که چسباندن آگهی‌ به‌روی دیوار است، پیدا می‌کند؛ اما در اولین روز کار، هنگامی‌که سرگرم کارش است، دوچرخه‌اش توسط جوانی دزدیده می‌شود. آنتونیو به‌همراه پسر کوچکش خیابان‌های رم را برای پیدا کردن دوچرخه زیر پا می‌گذارد .

"همشهری کین" به کارگردانی "اورسن ولز"

کمتر لیست سینمایی است که نامی از شاهکار سینمایی «اورسن ولز» یعنی «هشهری کین» در آن دیده نشود.

"اورسن ولز" کارگردان سرشناس سینما با اینکه فقط 25 سال داشت، اما کارگردانی، تهیه‌کنندگی، نگارش فیلم‌نامه و نقش‌آفرینی در فیلم «همشهری کین» را به‌ عهده گرفت. این فیلم که ساخت آن 10 هفته به طول انجامید، با حضور معروف‌ترین عوامل فیلم هالیوود، از جمله «گرگ تولند» ساخته شد که اورسن ولز او را سریع‌ترین فیلم‌بردار هالیوود می‌دانست.

"همشهری کین" در 9 بخش نامزد جوایز اسکار بود که فقط در رشته بهترین فیلم‌نامه‌ اصلی موفق به دریافت جایزه شد. در دهه‌ 60 دانشکده‌های فیلم‌سازی از «همشهری کین» به‌عنوان واحد درسی استفاده می‌کردند و تعدادی از بزرگان سینمای فرانسه چون «ژان لوک ‌گدار» و «فرانسوا تروفو» از این فیلم الهام گرفتند.

"جذابیت پنهان بورژوازی" به کارگردانی "لوییس بونوئل"

"جذابیت پنهان بورژوازی" ساخته سوررئال «لوییس بونوئل» بزرگترین کارگردان اسپانیایی تاریخ سینماست. این فیلم در فرانسه ساخته شده و بجز چند دیالوگ به زبان اسپانیایی بقیه فیلم به زبان فرانسوی است.

"جذابیت پنهان بورژوازی" درباره گروهی از انسان‌های با تراز اجتماعی بالاست که علی‌رغم حوادث و مشکلات عجیبی که برایشان به وجود می‌آید سعی می‌کنند در کنار هم غذا بخورند. این فیلم برنده جایزه بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان اسکار شد و همچنین نامزد بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی هم بود.

"توهم بزرگ" به کارگردانی "ژان رنوار"

فیلم «توهم بزرگ» ساخته «ژان رنوار» کارگردان فرانسوی، از جمله تحسین‌شده‌ترین آثار ضد جنگ تاریخ سینماست. داستان فیلم درباره روابط طبقاتی گروه کوچکی از افسران فرانسوی است که در جریان جنگ جهانی اول اسیر هستند و در تلاش برای طرح ریزی نقشه فرار هستند. این فیلم یکی از شاهکارهای سینمای فرانسه محسوب می شود و در سال 2010 در فهرست برترین آثار سینمایی جهان مجله «امپار آنلاین» در مکان 35 قرار گرفت.

"راه‌های افتخار" به کارگردانی "استنلی کوبریک"

وودی آلن نیز همانند اسکورسیزی فیلم "راه‌های افتخار" ساخته «استنلی کوبریک» را در زمره برترین آثار سینمایی جهان قرار داده است.

این فیلم محصول سال 1957 فرانسه است که نمایش آن بدلیل ترسیم چهره منفی از ارتش فرانسه، در این کشور ممنوع شد. در اسپانیا نیز بخاطر نگرش ضد نظامی‌اش از سوی ژنرال فرانکو ممنوع اعلام شد و در سال ۱۹۸۶ در حالیکه ۱۱ سال از مرگ فرانکو می‌گذشت اکران شد.

در آلمان بخاطر حفظ روابط با فرانسه به مدت دو سال از نمایش فیلم جلوگیری به عمل آمد. در این فیلم در زمان جنگ‌جهانی اول ارتش فرانسه در یک حمله غیرممکن سعی می‌کند تا کمی از خاک تصرف شده توسط دشمن را بازپس گیرد که شکست می‌خورد. بنابراین ارتش برای جلوگیری از انتقادها سه سرباز را به علت عقب‌نشینی در هنگام حمله و سرپیچی از دستورات به پای میز محاکمه می‌کشاند. در این فیلم که بر اساس رمانی به همین نام نوشته «همفری کوب» ساخته شده، «کرک داگلاس» در نقش اصلی ایفای نقش می‌کند.

"راشومون" به کارگردانی "آکیرا کوروساوا"

"راشومون" از «آکیرا کوراساوا» کارگردان بزرگ ژاپنی اولین فیلمی بود که کوروساوا و سینمای ژاپن را به مخاطبان غربی شناساند و در تعدادی از سینماهای غرب نیز اکران شد. این فیلم که به عنوان یکی از شاهکارهای کوروساوا شناخته می‌شود توانست شیر طلایی جشنواره ونیز همچنین جایزه اسکار افتخاری را در بیست و چهارمین دوره جوایز سینمایی اسکار از آن خود کند.

"مهر هفتم" به کارگردانی "اینگمار برگمان"

جای تعجب نیست که «وودی آلن» 79 ساله در فهرست فیلم‌های محبوبش اثری از «اینگمار برگمان» کارگردان افسانه‌ای تایخ سینما آورده باشد، کارگردانی که «آلن» بارها شیفتگی خود را نسبت به آثار وی نشان داده است. فیلم «مهر هفتم» فیلمی بود که اعتبار جهانی برگمان را در میانه دهه ۱۹۵۰ تضمین کرد و آوازه او را در محافل هنری و فرهنگی همه کشورها گسترانید.

برای بسیاری که میانه چندانی با سینما نداشتند، مهر هفتم مظهر فیلم‌های روشنفکرانه شد. این ارزیابی‌ها بیشتر متکی بر تحسین مایه‌های فلسفی و تمثیل‌پردازی‌های فیلم بود. فیلم در مورد یک شوالیه قرون وسطایی است که سفری را از سرزمین طاعون‌زده آغاز کرده‌است و یک بازی شطرنج میان او و مظهر مرگ که برای ستاندن جان او آمده‌ است.