«رضا رشیدپور» را سالهاست که می شناسیم. از سالهایی که در صبح بخیر ایران یک آیتم را اجرا می کرد تا حالایی که به یکی از بهترین مجریان و برنامه سازان تلویزیون ما تبدیل شده است .
رشیدپور در فعالیت حرفه ای اش سالهای پرفراز و نشیبی را طی کرده است . هر زمان که میدان به اندازه کافی در اختیارش بود ، سعی کرد توانایی اش را نشان دهد و شاید بتوان اوج این توانایی را در تاک شوی موفق «شب شیشه ای» دانست.
او مدتی ممنوع الکاری را هم تحمل کرد و پس از آن با برنامه اینترنتی «دیددرشب» در سال 1394 نشان داد که آنقدر حرفه ای هست که نیم نگاهی به تولید محتوا برای فضای مجازی داشته باشد، البته که کارنامه رشیدپور همیشه هم عالی و موفق نبوده و مثلا در مجموعه «عینک آفتابی» که از شبکه نسیم روی آنتن رفت، در حد انتظار ظاهر نشد.
او طی ماه های اخیر با برنامه صبحگاهی «حالا خورشید» توانست نظر بیش از پیش مردم را نسبت به خود جلب کند. رشیدپور که حالا بواسطه سالها اجرا، دیگر نیازی به معروفیت ندارد، در هدایت و اجرای حالا خورشید یک گام فراتر رفته و با تجربه ای که در اجراهای تلویزیونی و رادیویی کسب کرده، می داند که یک مجری فقط قرار نیست صداوچهره و بیان و استایل خوبی داشته باشد، بلکه او باید همراه مردم باشد و قطعا همراهی رشیدپور با مردم در حالا خورشید و بیان مطالبی که حرف دل مردم است، از همین تفکر او ناشی می شود.
کارشناسان و مخاطبین او، یکی از ویژگی های اجرای رشیدپور را توانایی و سواد در گفتگو می دانند. مصاحبه بحث برانگیز او با رییس جمهور نظرات موافق و مخالفی را در پی داشت. بسیاری معتقد بودند او نتوانست بطور کامل پاسخ سوالاتش را از رییس جمهور بگیرد و پاسخ رشیدپور به این انتقاد در جمله «من مسئول مصاحبه رییس جمهور بودم نه مسئول مناظره با ایشان » باز هم نشان از حرفه ای بودن اوست و اما آنچه این روزها نظرات مختلفی را در اجرای رشیدپور برانگیخته، اجرای برنامه هفت باشد.
رشیدپور طبق گفته خودش کوشید تا هفت ، جایگاهی باشد برای تبلیغ آثار جشنواره فیلم فجرو نه ابراز سلایق شخصی یا تخریب و تشویق و تبلیغ بی مورد.
شاید بتوان یکی از نقاط قوت هفت را گفتگوهای رشیدپور با هنرمندان دانست ، هر چند که طبق معمول میزنقد نتوانست همه نظرات را جلب کند.
فارغ از اینکه رضا رشیدپور ی که پس از مهندسی عمران در مقطع تکمیلی تحصیلاتش کارگردانی را انتخاب کرده و تجربه بازیگری هم دارد را سینمایی بدانیم یا خیر ، به نظر می رسد بر خلاف خیلی از نقدها وی گزینه مناسبی برای اجرای ویژه برنامه هفت در ایام جشنواره بود چرا که چنین برنامه ای باید انعکاسی از جشنواره باشد و رشیدپور به خوبی این مهم را دریافته بود.
رشیدپور در اجرای مراسم اختتامیه هم رویکرد مناسبی داشت. شوخی ها و مزاح های باندازه و بجا ، هدایت درست مراسم از ویژگی های اجرای او بود و آنچه از مجری حرفه ای همچون رشیدپور برمی آید این بود که بداند فقط برای اهالی حاضر در سالن برنامه اجرا نمی کند و شبکه های تلویزیونی و رادیویی هم مشغول پوشش مراسم هستند و باید متوجه این موضوع باشد که بود.
با همه این موارد آنچه رشیدپور به ما نشان داد، فقط یک مجری و برنامه ساز حرفه ای نیست بلکه او با هوشمندی و متانت توانست فرهنگ گفتگوی درست را ترویج کند، فرهنگ اینکه گاهی می توان در برابر توهین ها سکوت کرد و پاسخی نداد، درست شبیه رفتار رشیدپور وقتی انگشت اتهام «ابراهیم حاتمی کیا » در شب اختتامیه جشنواره به سمتش نشانه رفت و یا توهینی که در فضای مجازی «هادی حجازی فر» به او کرده بود.
گفتنی است که تلویزیون در ترویج فرهنگ درست گفتگو می تواند بسیار تاثیرگذار باشد. نمونه دیگر این موضوع را در مناظره «علی کریمی» و «ساکت» در برنامه نود شاهد بودیم که عادل فردوسی پور به کریمی گفت:"علی آقا ! گله گی من از شما بابت پرت کردن میکروفون نود در نشست خبری سرجاش هست" و علی کریمی هم عذرخواهی کرد.
در برآیند ویژه برنامه هفت می توان گفت، قطعا رشیدپور می توانست در اجرای هفت موفق تر عمل کند چرا که هر هنرمندی می تواند بهتر از آنچه هست ، ظاهر شود و البته اگر از این منظر نگاه کنیم که هفت در ایام جشنواره فیلم فجر قرار نبود یک برنامه کاملا تخصصی باشد، او انتخاب بسیار درستی بود.
رشیدپور این روزها که دو سال از چهل سالگی اش گذشته در مرز پختگی کاری قرار دارد و می توانیم منتظر باشیم تا با انتخاب های گزیده تر از او برنامه های خوب دیگری را شاهد باشیم.

عکس : امیر حق بر