دمت گرم آقای مجری در وانفسائی که هنوز نمرده ، مفقودالاثر می شویم به ما حریم و حرمت یاد میدهی.
یقینا کلاه قرمزی بهتر است که باشد و چه خوب می شود که به موقعش بار کلاه قرمزی را به دوش پسر خاله بیاندازید.
یقینا...دنیا فنی زاده دست هیچکس را بیشتر از یار همیشگی اش "مرضیه محبوب" برای جان بخشیدن به کلاه قرمزی ترجیح نخواهد داد.
یاد قدیم افتادم
یاد رفتن هائی که حرمت داشت
موقع خاکسپاری چند بار تاکید نمیشد که کلیه مخارج سوم وهفت و چهل و سال به خیریه داده می شود.
خب...مخارج را به خیریه بدهیم که اگر تمام و کمال داده شود چقدر هم خوب است اما چراغ خانه را خاموش نکنیم. به صرف یک چای و یک دانه خرما و به یاد آنکه رفت و لابد نمی خواهد به این سرعت چراغ خانه اش خاموش شود.
یاد قدیم افتادم
یاد رفتن هائی که حرمت داشت
کرکره مغازه ها را پائین می کشیدند برای صاحب عزا و بعد...
وقتی مدتی می گذشت پیشکسوت ها و کسبه محل جمع می شدند و صاحب عزا را تا محل کسبش مشایعت می کردند و کرکره مغازه اش را بالا می کشیدند.
" کلاه قرمزی ها" که ماندگاری شان در همدلی شان بوده هم چنین کردند. همینکه برای جان دادن به کلاه قرمزی درنگ می کنند یعنی کرکره ها را به احترام دنیائی که دنیا به او وفا نکرد، وفادارانه پائین کشیده اند.
حتما پیشکسوتان هنر نمایش عروسکی دوباره با یاد دنیا فنی زاده کرکره ها را بالا خواهند کشید و دوباره به ایرج طهماسب و همه ی عوامل کلاه قرمزی ها دلگرمی خواهند داد تا به کلاه قرمزی جان بدهند.
اما....به موقع و با حرمت.
دمت گرم ایرج خان طهماسب. دمت گرم که هنوز بلدی آنچه خیلی ها یمان از یاد برده ایم.
