هشتمین روز هفته
در تئاتر بود که خوش درخشید و نه زاغی اش مطرح بود و نه بوریش و نه بلد بود رقص کافه ای بکند. این هنرش بود که او را روی صحنه می برد تا همه را شگفتزده کند. و بعد در سینما بشود بازیگر مورد اعتماد مسعود کیمیایی در فیلم های" خاک " و "سفر سنگ". بشود ستاره ی فیلمی سختی به نام "میراث من جنون" به کارگردانی مهدی فخیم زاده و به واسطه ی عشق تازه اش بهروز به نژاد با "سیروس الوند" آشنا شود که او را مقابل محبوب ترین خواننده نسل جوان یعنی "داریوش اقبالی" بگذارد تا با درخشش در فیلم " فریاد زیر آب" هر که هم او را نمی شناخت، حالا بشناسد. او "فرزانه تاییدی" بود.
زمان انقلاب کارمند تلویزیون و سینما محسوب میشد اما دو سال بعد از انقلاب پاکسازی شد در حالی که هرگز فیلمی خارج از چارچوب بازی نکرده بود. دوباره رفت و در لاله زار صحنه ها را بازی کرد اما طولی نکشید که حتی در تئاتر هم ممنوع الکار شد. انگار همه ی وجودش شده بود نفرت. قاچاقی فرار گرد و با بهروز به نژاد به اروپا رفت و در دهه ی هفتاد با بازی در فیلم هالیوودی " بدون دخترم هرگز" با "سالی فیلد" (بازیگر سریال" راهبه پرنده" و فیلم اسکاری "فارست گامپ") همبازی شد و با حضور در این فیلم ضد انقلابی برای همیشه راه بازگشتش به ایران را بست.
فریاد زیر آب
او همچنان با بهروز به نژاد زندگی می کرد که به بیماری سرطان مبتلا شد و در چهارم فروردین، در یک روز کرونایی در سن ۷۶ سالگی درگذشت.
میراث من جنون
دیدگاه‌ها