* فکر می‌کنید چرا اروپایی‌ها و بیشتر از همه فرانسوی‌ها فیلم‌های کیارستمی را دوست دارند؟
ژان‌کلود کاری‌یر: اروپایی‌ها هنوز برای تجربه ارزش و اهمیت قائلند؛ درست عکسِ امریکایی‌ها که کلیشه را به هر چیزی ترجیح می‌دهند. یکی از درس‌های فیلم‌سازی در اروپا این است که از کلیشه‌ها فرار کنید. چارچوب‌ها و قواعد از اوّل وجود نداشته‌اند. اوّل فیلم‌ها را ساخته‌اند و بعد براساسِ آن فیلم‌ها چارچوب و قواعدی را روی کاغذ آورده‌اند. فیلم‌سازهای جوانِ فرانسوی از این نظر به موجِ نویی‌ها شباهت دارند؛ چون همه‌ی آن قواعدِ قبلی را در فیلم‌های‌شان زیرِ پا می‌گذارند.
* با این‌که بعضی از مهم‌ترین منتقدانِ امریکایی مثلِ جاناتان رُزنبام سینمای کیارستمی را دوست دارند و درباره‌اش کتاب نوشته‌اند، ولی، ظاهراً، تماشاگرانِ کم‌تری در امریکا فیلم‌های او را می‌بینند. انگار تماشاگرانِ اروپاییِ کیارستمی بیشتر هستند.
ژان‌کلود کاری‌یر: مسئله‌ی زبان را فراموش نکنید. اروپایی‌هایی که زبان‌شان انگلیسی نیست، خودشان را عادت داده‌اند به این‌که فیلم‌ها را با زیرنویس ببینند. امریکایی‌ها حوصله‌ی زیرنویس را ندارند. یک‌جورهایی تنبل محسوب می‌شوند. شاید اگر زبانِ فیلم‌های کیارستمی انگلیسی بود، همه‌ی دنیا عاشق‌شان می‌شدند.
* به‌نظرتان دوبله‌ی این فیلم‌ها کارِ درستی است؟
ژان‌کلود کاری‌یر: نه، اصلاً. تماشای فیلم‌های کیارستمی بدونِ صدای اصلی واقعاً کارِ اشتباهی است. خیلی چیزها در دوبله از دست می‌رود. صدای فیلم‌های کیارستمی خودش یک‌جور موسیقی است. با حذفِ این صداها عملاً فیلم ناقص می‌شود.
پی نوشت:ژان-کلود کَریِر (به فرانسوی: Jean-Claude Carrière) (زاده ۱۹ سپتامبر ۱۹۳۱) فیلم‌نامه‌نویس و بازیگر فرانسوی است. او همچنین در چندین فیلم نیز بازی کرده‌است. او سردبیر مجلهٔ فمی است و در سال ۱۹۸۱ جز هیأت داوران جشنوارهٔ کن بود. کاریر همکاری طولانی مدتی با لوییس بونوئل داشت.
همسر وی نهال تجدد نویسنده ایرانی و دختر مرحوم مهین تجدد یکی از پیشتازان عرصه نمایشنامه‌نویسی در ایران است. علاقه اصلی کاری‌یر اقتباس از ادبیات است و بیشتر کارگردان‌هایی که دوست دارند از مشهورترین داستان‌های تاریخ ادبیات اقتباس کنند به سراغ او می‌روند. او هر از دو سه سالی به ایران هم سفر می‌کند.
۱۹۸۹ - نامزد اسکار فیلم‌نامه‌نویسی برای فیلم سَبُکیِ تحمل‌ناپذیر هستی به همراه فیلیپ کافمن
۱۹۷۸ - نامزد اسکار فیلم‌نامه‌نویسی برای فیلم میل مبهم هوس به همراه لوییس بونوئل
۱۹۷۳ - نامزد اسکار فیلم‌نامه‌نویسی برای فیلم جذابیت پنهان بورژوازی به همراه لوییس بونوئل
۱۹۶۳ - برندهٔ اسکار بهترین فیلم کوتاه برای فیلم جشن یادگاری به همراه پیر اته
۱۹۶۹ - نامزد نخل طلا بهترین فیلم کوتاه برای فیلم قیچی چمنزنی
