و اما ده دلیل که باید این فیلم را دید:

١. «مهتاب کرامتی» اخیرا با سرمایه گزاری در پروژه های سینمایی و مستند حضورش را به عنوان عنصری فراتر از بازیگر به مخاطب نشان داده است. به خصوص در جشنواره فیلم فجر سال گذشته که با تهیه کنندگی مستند صفر تا سکو توجه منتقدان و اصحاب رسانه را به خود جلب کرد. تیک آف هم یکی از فیلم هاییست که او در آن سرمایه گزاری کرده و البته در آن بازی نمی کند. گمان می کنم یکی از مهم ترین دلایلی که برای تماشای این فیلم ترغیبمان می کند همین نام مهتاب کرامتی به عنوان سرمایه گزار در کنار «طهورا ابوالقاسمی» برای ساخت این فیلم است. شناخت طبع و ذائقه ی بازیگری که به قدری کافی و بیش از آن محبوبیت دارد و به این حد قانع نشده؛ برای مخاطب می تواند از جذابیت بالایی برخوردار باشد.

٢. تیک آف هم مانند بسیاری فیلم های موفق و تماشایی دیگر بی نقص نیست. اما آنقدر امتیاز دارد که دیدنش در سینما به ندیدنش ارجحیت داشته باشد. دلیل دوم برای تماشای تیک آف داستان آن است. با این که شاید در پایان بندی کمی نا امیدمان کند. داستانی بکر، متفاوت و جذاب. چند جوان که از حُسن قصه در پایتخت هم زندگی نمی کنند و فضای شکل گیری و پیشرفت قصه شان از ابتدا تا انتها در جنوب ایران است. جوان هایی با گذشته هایی سخت و عجیب که حالا یک بازی ( که آن را به بطری بازی می شناسیم) به نوعی بیش از یک بازی پیش پا افتاده برایشان می شود تا جایی که سرنوشتشان را نیز دستخوش تغییر می کند.

٣. فضا سازی «احسان عبدی پور» در تیک آف به قدری ملموس و باور پذیر است که شگفت زده می شوید. گریم، طراحی لباس و صحنه و صد البته فیلم برداری همه و همه در خدمت فیلم هستند تا جایی که سخت می شود چشم از آن گرفت.

٤. بازی ها شگرف و چشم گیرند. تک تک بازیگران تیک آف حیرت زده مان می کنند از «مصطفی زمانی» که حالا دیگر به جرات وزنه ای در میان بازیگران حال حاضر سینماست گرفته تا «رضا یزدانی» که بی شک دیگر فقط یک خواننده و موزیسین نیست و حضورش در این فیلم تصویری فراتر از آن را رونمایی می کند. از نقش آفرینی بازیگران بومی و کمتر شناخته شده‌ی این فیلم نیز نمی توان چشم پوشید.

٥. این مورد را شاید می شد با مورد بالا ادغام کرد ولی به قدری اثرگزار بود که بخواهیم یک دلیل کاملا مطمئن و مجزا را به آن اختصاص دهیم. گویش و لهجه و بیان بازیگران در تیک آف خارق العاده است و راکوردها به قدری خوب حفظ شده که انتظارمان را از فیلم هایی که نقش آفرینانش به زبان یا بیان دیگری صحبت می کنند را بیش از پیش بالا ببرد و این برای مخاطب شیرین و خواستنی خواهد بود ولو این که در قسمت هایی از درک آن عاجز شود.

٦. موسیقی تیک آف یک اتفاق است که نه فقط در مدیوم سینما بلکه در مدیوم موسیقی نیز قابل توجه و ستایش است. نی انبان و گیتار الکتریک، موسیقی سنتی و بومی در کنار راک؟ بله این شاهکار محسن شریفیان و بابک شهرکی است که ترکیب کم نظریش گوش هایتان را به وجد می آورد.

٧. ریتم درست و ضرب آهنگ به جا در فیلم باعث شده تا تماشای تیک آف از دقیقه ی آغازین تا تیتراژ پایان با اطمینان برایتان قابل پیگیری و مطلوب باشد. داستانی که بدون لکنت روایت می شود و دوز آرامش و هیجان و حتی اضطراب به قدری صحیح در طول تیک آف به کار گرفته شده که مخاطب را سلامت و راضی از سالن سینما راهی کند. باید منتظر آثار بیشتری از احسان عبدی پور کارگردان این فیلم باشیم که پیش از این هم در«تنهای تنهای تنها» ما را به تحسین واداشته بود و پر واضح است که سینمایش حرف های تازه ای برای گفتن دارد.

٨. در شرایطی که سینما در انبوهی از فیلم های "تهرانی" و آپارتمانی با کوهی از مصیبت های بی دلیل و گاه غیر قابل باور و بیمار غوطه خورده است. تیک آف را غنیمتی می بینم که دست کم در پخش عادلانه ی رنج ها میان شخصیت ها و اتفاقات و البته باور پذیری آن موفق عمل کرده است. فیلم احساساتتان را لمس می کند ولی قرار نیست آزارتان بدهد و یا بعد از تماشایش به افسردگی و سرخوردگی میهمانتان کند و این همان نکته ایست که تیک آف را متفاوت از آن چه در سینمای روزمره ی حال حاضر می بینیم می سازد.

٩. تیک آف کمدی نیست خنده دار نیست درد ها و دیوانه بازی هایش کلیشه ای و مرسوم نیست و قرار هم نیست از آن انتظار فروش ده میلیاردی داشته باشیم. نگاه نو و ترکیب درست اتفاق های اثرگزار در ساخت یک فیلم قابل بحث و توجه تیک آف را به تصویری تماشایی از رنج و جنون و... تبدیل می کند.

١٠. تیک آف شما را می گیرد، از نواقص و ایرادات احتمالی اش می گذرید چون به ارزش آن چه بر پرده ی سینما دیده اید واقفید. این دلیل آخر برای تماشای فیلم است و سازندگان آثار هنری و فیلم سازان را نیز شامل می شود: به همان اندازه که مخاطب برای تماشای فیلم هایی از این دست باید رغبت و حمایت از خود بروز دهد، فیلم‌سازان نیز باید به آن توجه داشته باشند و با ساخت آثار متفاوت این چنینی، جسارت و خلاقیت از خود بروز دهند.