به گزارش سی ویک نما به نقل ازستادخبری سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، محمد کارت درباره فضای فیلم کوتاه چنین می گوید: به نظرم ابزار دیجیتال به همه ما امکان داده است که سینماگر شویم قبلا این امکان را نداشتیم و ابزار برای ساخت فیلم نبود و فیلمسازی سخت‌تر بود. امروز به دلیل افزایش  ابزار، فیلمسازی راحت شده است  و کیفیت تصویر و صدا نیز بالا رفته  است. اما احساس می‌کنم در فیلم‌های قبلی تمرکز و شوق بیشتری وجود داشت، در حالی که به دلیل همین سهل‌الوصول بودن دیجیتال دیگر آن طراوت و بکارت از ما گرفته شده است. ورود دیجیتال به سینما خوبی‌های خودش را دارد اما بدی آن این است که ما را گاهی مجبور به سهل‌انگاری کرده است.

وی در ادامه افزود: از سوی دیگر به نظرم می‌رسد تعداد زیادی از فیلم‌های امروز ایرانی نیستند و نمی‌توان ما به ازای بیرونی از زندگی‌هایی که نشان می‌دهند کشف کرد. ما روند فیلمسازی کوتاهمان به سمت فیلمسازی سرد رفته  که اساسا ایرانی نیست. زیست ایرانی شبیه این جنس از آدم‌هایی که در فیلم‌ها دیده می‌شوند، نیست. ما خارجی فیلم می‌سازیم و اغلب روحیات آنها، روحیات انسان امروز ایران نیست. من بسیار کشف و شهودی هستم و از  همین رو آدم‌های جنوب شهر و طبقه متوسط را خیلی خوب درک می‌کنم. هیچ زیست خلاقانه و مردم شناسانه‌ای پشت این چهره‌ها نیست. چیزهایی از دور شنیده‌اند و اجرا می‌کنند به نظرم این آفت است که سوژه را نشناسیم و از روی آن فیلم بسازیم، یا زندگی جنسی از افراد را به نمایش درآوریم که نه تماشاگر با آن همذات پنداری می‌کند  و نه حتی خود کارگردان با آن ارتباط  دارد. ما به ازای بیرونی شخصیت‌ها بسیار کم هستند. آدم‌های سرد و بی روحی که  قطعا متعلق به کشورما نیستند و متعلق به مناطق سردسیر این کره زمین هستند. فرهنگ اروپایی مربوط به ما نیست ما گرم هستیم  و خیلی از فیلم‌ها اینگونه نبودند. به نظرم اگر صادق باشیم جنس فیلمسازی ایرانی اینگونه نیست.

کارت درباره جشنواره عنوان کرد: باعث مباهات من است که جشنواره‌ای در کشور داریم که تا این اندازه زنده و پویاست و مخاطب دارد. اما به نظرم این هیجانی که به فیلمساز ومخاطب وارد می‌شود و این شور دسته جمعی که ایجاد می‌کند نیازمند یک مکان به جهت امکانات رفاهی و اجرایی است. ما در طول سال جشنواره‌های بسیاری داریم که برگزار می‌شوند ولی یک مرکز جشنواره‌ای نداریم که همه جشنواره‌ها در آن برگزار شوند. پردیس ملت یک جای پرت و سخت است و امکانات رفاهی و اجرایی خوبی ندارد. ما نمی‌توانیم خیلی خوب ارتباط برقرار کنیم و با توجه به این که جشنواره فیلم کوتاه کار خودش را به درستی انجام می‌دهد ای کاش که مدیریت کلان فرهنگی نیز به این فکر کنند که کشوری مثل ایران که صاحب جشنواره‌های بسیار است جایی برای برگزاری جشنواره‌ها داشته باشد.

وی در خاتمه اظهار کرد: تجربه گرایی در فیلم کوتاه بسیار زیاد است. یک نوع جریان خاص سینمایی فیلم کوتاه را حرکت می‌دهد و ما سالن به سالن متوجه می‌شویم که تا چه اندازه خلاقیت وجود دارد که سینمای بلند از آن به دلیل دایره محدود ممیزی‌ها از آن محروم است. تنوع موضوعات و تنوع فرم در فیلم کوتاه به شدت زیاد است و این باعث جذابیتش شده است. یعنی عصاره فکر آدم‌ها و جامعه است که سبد متنوعی را شکل داده است. اما به نظرم ۱۰۸ فیلم برای بخش مسابقه جشنواره زیاد است و امیدوارم که جشنواره به گونه‌ای برگزار  شود که حضور در آن نیز به فیلمساز اعتبار بدهد. با این فیلم‌ها دست و دلباز رفتار شده‌است. فیلم‌های خوب زیادی در جشنواره داریم و در این غربال راحت می‌شود  فیلم‌های خوب و ضعیف را از هم تشخیص داد.