بهروز افخمی از جمله سینماگرانی است که می‌شود به او حس متفاوت و کاملا متضاد داشت. می‌شود نسبت به او خشم داشت یا با او موافق و مخالف بود اما نمی‌شود نسبت به برنامه‌ای با اجرای او بی‌تفاوت ماند و اگر چنین ادعایی داشته باشیم با خودمان صادق نیستیم و یقینا نقش او در "برنامه‌ی هفت" بیشتر از یک اجراکننده است، ضمن اینکه در شناخت او از سینما شک نداریم. حال اینکه زاویه نگاهش از کدام سو است بحث دیگری است، اما حضور او هم میزانسن و دکوپاژ خاص خودش را دارد.
حال با این مقدمه به نقدی که به برنامه هفت دارم و گلایه بسیاری از بینندگان ویژه برنامه هفت به کارگردانی سید محمد تنکابنی نیز هست می‌رسم:
امسال با توجه به تعداد فیلم‌های حاضر در جشنواره فجر چهل و سوم و ماراتن طولانی صبح تا شبی درگیری با فیلم‌ها، برنامه‌ی هفت به طرز ملال آوری طولانی‌تر با ریتمی کندتر و بخش‌هایی اضافه‌تر شده است. برنامه‌ای که گاه بیشتر از سه ساعت روی آنتن می‌رود درحالی که ساعت شروع پخش زنده‌‌ی آن ساعتی قبل از نیمه‌شب است، تقریبا پایان یک روز.
(برنامه طولانی است و مسلما درآمدش هم خوب است و حیف می‌شود اگر کفران نعمت کنند!)
در طول مدت برنامه، بهروز افخمی از سازندگان فیلم‌ها تایم فیلم را کاملا حرفه‌ای می‌پرسد و بارها شده که پیشنهاد می‌دهد که برای ریتم بهتر چند دقیقه از فیلم را در زمان اکران کوتاه کنند و ساده‌نگری است اگر فکر کنیم افخمی با تجربه آگاه به پِرت‌های برنامه‌ی خودشان نیست.
فکر کنید چندین و چند بار آیتم‌های چهل تیکه‌ی جذاب اما تکراری و زمان پُرکن در برنامه‌ای که باید سریع فیلم‌های روز جشنواره را نقد کند و آقای افخمی به موقع بگوید: "شب بخیر و موفق باشید". پخش می‌شود در حالی که برای تغییر منتقدان و مهمانان برنامه و ساندچک گوشی‌هاشون یک دقیقه هم وقت لازم نیست و آیتم جذاب "هچل‌هفت" که پر از سوژه خوب برای پرداختن در دوران جشنواره است اما هر شب به بودن یا نبودن دبیر جشنواره و کیفیت بد غذا و چالش مرضیه برومند و رضا بابک اشاره می‌کند و می‌شود با این نگرش منفعلانه و ضعیف حذفش کرد.
و اما میز گفتگوهایی تخصصی که باید به بعد از پایان جشنواره و در یک ویژه برنامه اختصاص داشته باشد و از زحمات سیما فیلم و اوج و فارابی و بقیه بعدها تشکر و قدردانی کرد اما در زمان طلایی برنامه و در ابتدای بعضی از شب‌ها طولانی‌ترین زمان را به خود اختصاص می دهد و....
آقای افخمی! با جزئیات توضیح دادم که نگویید "کلا برنامه را ندیدم"
و کارشناسان برنامه که کاملا با سلام امضاشده‌ی دکتر "سید محمدرضا قادری در صبوری!! مردم و البته شرافتشان موافقم و "امیر قادری" همکار خوبِ سالهای سال من که سینما را می‌شناسد، خوره‌ی فیلم است و بیشتر فیلم‌هایی که کد می‌آورد حتی اسمشان را هم منِ گزیده فیلم دیده، نشنیدم و اعتراف می‌کنم به دانش کم خودم که نمک برنامه است و شوخی‌های او و بهروز افخمی چاشنی حساب شده‌‌ی هفت که در روزهای جشنواره باید کنترل‌شده‌تر (از نظر زمانی) باشد تا بشود وفادارنه به نقد فیلم‌ها پرداخت، بی‌آنکه اسپیلبرگ را بدخواب کرد و جان فورد و هنری کینگ را از گور بیرون کشید.
این برنامه نه نیاز به تاریخچه‌ی چهل و سه ساله‌ی تکراری فجر دارد و نه نظر منتقدین خارج از برنامه. (البته که نظر مردم و اهالی رسانه مهم است.)
رسالت این برنامه در دورانِ جشنواره به چالش کشیدن و معرفی فیلم‌های هر روز در کوتاه‌ترین زمان است و فرصتی کوتاه برای حضور عوامل فیلم. همین شاید دیر باشد برای انتقاد و اعتراض به ویژه برنامه‌ی هفت و کارگردانش اما دیشب یا بهتر بگویم بعد از نیمه شب، وقتی اواسط برنامه، گیرنده را خاموش کردم (معمولا چنین کاری نمی‌کنم) حسم این بود که شاید هنوز فرصت داشت که لااقل سه شب آینده، برنامه‌ای منسجم‌تر و مفیدتری ببینیم به خصوص که شب‌های مهمتری برای سرنوشت چهل و سومین جشنواره فیلم فجر نیز هست.
هما گویا
