فریال بهزاد را کودکان و نوجوانان نسل اول بعد از انقلاب به خوبی می شناسند و از او خاطره بسیار دارند.کارهای وی در زمان خود با توفیق و استقبال مخاطبان و منتقدان بسیاری رو به رو بوده است. فریال بهزاد که رشته ی تولید و کارگردانی فیلم را درآمریکا پی گرفته است از آن دسته هنرمندان ناب و کمیابی ست که به جهان کودکان و نوجوانان (فارغ از این که چه قدر این حوزه تنها و مهجور مانده) عشق می ورزد و سال هاست پای این عشق ایستاده تا پیامی مفید درباره ی آن به مخاطب انتقال دهد. از کاکلی و دره شاپرک ها تا شور زندگی و سریال های پرمخاطبی چون قصه های علی کوچولو و ویروس 2000 و ...
وی از پرکارترین تهیه کنندگان برنامه کودک و نوجوان تلویزیون دهه شصت نیز بود.
"حریر" این روزها بعد از مدتی بی خبری از فریال بهزاد در حال اکران است با موضوع دختری به نام حریر که با همه ی توانمندی ها و استعدادش موانعی میان خود و رویاها و فانتزی های کودکانه و دخترانه اش قرار گرفته است که چاقی یکی از همین مانع هاست. مواجه شدن با داستان حریر برای مخاطب، با هر تفکر و با هر سن و سالی می تواند جذاب باشد و برای مخاطب نوجوان و جوان جذاب تر.
رو به رو شدن با تصویر دختری که بسیاری از ما خود را در مواردی به او شبیه می دانیم و تبلور خود باوری در او می تواند الهام بخش تک تک تماشاگران این فیلم باشد. این شب های طولانی زمستان بهترین فرصت برای تماشای فیلمی چون حریر است که مانندش در سینمای این روزهایمان گاه کیمیاست.
