کارلو آلبرتو پینلی کارگردان و فرزند خوانده مدلین لوبو، خبر فوت این بازیگر فرانسوی را با دو هفته تاخیر (اول ماه مه) بر اثر شکستگی استخوان لگن و کهولت سن تائید کرد.
لوبو آخرین بازمانده از بازیگران شاهکار کلاسیک جهان «کازبلانکا» بود که یک سال پیش از ساخت کازابلانکا به همراه اولین همسرش "مارسل دالیو " از فرانسه اشغال شده توسط نازی‌ها به امریکا گریخت.
در فیلم کازابلانکا او نقش معشوقه رانده شده ریک را بازی می کند
از سکانس های برجسته ی حضور وی در این فیلم ، سکانسی است که وی به همراه ارکستر کافه ریک سرود ملی فرانسه را روبه روی نازی ها می خواند و فریاد "زنده باد فرانسه" سر می دهد.
این سکانس بازتابی از حس واقعی وی را در زندگی واقعی اش به تصویر می کشید.
دالیو شوهر سابق لوبو نیز در همان فیلم نقش شخصیتی به نام «امیل» را ایفا می‌کند. او نیز زمانی یکی از ستاره‌های سینمای فرانسه بود که در فیلم‌های معروفی همچون «قاعده بازی» و «توهم بزرگ»ِ ژانو رنوآر بازی کرده بود.
پس از درخشش در فیلم کازابلانکا مدلین توانست نقش اول فیلمی با عنوان «پاریس پس از تاریکی» را به دست آورد.
او بعد از پایان جنگ، دوباره به پاریس بازگشت و در فیلم‌هایی مانند «سلطنت‌طلبان» (1947)، «قفس طلا» (1950)، «گناهان مادلین» (1951) و «پاریسی» (1957) در مقابل شارل بوآیه و در کنار بریژیت باردو ایفای نقش کرد.
مادلین لوبو بعدها، با تولیو پینلی فیلمنامه‌نویس ایتالیایی که برای «هشت و نیم» و سه فیلم دیگر از فلینی از جمله «جاده» (1954) و «زندگی زیباست» (1960) نامزدی اسکار شد، ازدواج کرد که . این ازدواج نیز دوام چندانی نداشت
