فدریکو فلینی کارگردان برجسته ایتالیایی با فیلم هایی که ساخته، مکتب خاصی را در سینمای ایتالیا بنیانگذاری کرده است. او با آمیختن عناصری از مکتب نئورئالیسم و آرای شخصی اش راهی تازه به دنیای سینما و فیلم گشود. فلینی در آثار خود مولفه های غیرعقلانی را با گونه ای صوفی مشربی خاص خودش ترکیب می کند و حقایق زمان مان را از دیدگاهی واقعی به ما نشان می دهد.

هشت و نیم از آن شاهکارهایی است که اهمیت خود را در طی زمان ثابت کرده است. فیلمسازان زیادی را می شناسیم که از این فیلم الهام گرفته اند.

هشت و نیم فلینی روایت گر به پایان رسیدن یک دوران است. دوران بورژوازی اروپایی. دورانی که مرد سفید پوست بورژوا که تا آن زمان راوی و نظرگاه اصلی بسیاری از هنرها از جمله سینما بود، دارد کنار می رود و جای خود را به زنان، اقلیت ها، و دیگران می دهد. آشفتگی هشت و نیم، ناشی از هراس از برهم خوردن این نظم است. صحنه های درخشان کابوس و رویا، همچنین در هم ریختن زمان و مکان روایت قصه، از نوآوری های فیلم است که در واقع نوید سینمای ضد قصه سالهای بعد را می دهد.

خاطرات هتل استارداست (1980، وودی آلن)

این فیلم، نخستین فیلم شارون استون است. همچنین وودی آلن خودش این فیلم را به همراهِ رز ارغوانی قاهره و امتیاز نهایی، یکی از بهترین آثارش می‌داند. خاطرات استارداست که تقلیدِ طنزگونه‌ای از هشت و نیم فدریکو فلینی است، همانند آن فیلم، به طریق سیاه و سفید تصویربرداری شد. این فیلم نامزد دریافتِ جایزهٔ انجمن نویسندگان آمریکا برای «بهترین فیلم‌نامهٔ کمدی» بود.

همه چیز درباره جاز (1979، باب فاس)

جو گیدئون قصد دارد کارگردانی نمایشی را برعهده بگیرد. او در ضمن یک مربی رقص نیز است در این بین زندگی اش با چیزهایی دیگری نیز آمیخته شده است. فیلم در ۹ زمینه نامزد اسکار بود که توانست برنده اسکار در رشته های بهترین دکوراسیون هنری، بهترین طراحی لباس، بهترین تدوین فیلم، بهترین موزیک اورجینال باشد.

فراتر از دریا (2004، کوین اسپیسی)

“بابی درین” فیلمی درباره زندگی خود می سازد. زندگی که در آن با همسرش “ساندرا” در ارتباط است…

جذابیت پنهان بورژوازی (1972، لوئیس بونوئل)

فیلم در فرانسه ساخته شده و بجز چند دیالوگ به زبان اسپانیایی بقیه فیلم به زبان فرانسوی است. فیلم درباره گروهی از انسان‌های با تراز اجتماعی بالاست که علی‌رغم حوادث و مشکلات عجیبی که برایشان به وجود می‌آید سعی می‌کنند در کنار هم غذا بخورند.

زیبایی بزرگ (2013، پائولو سورنتینو)

روزنامه نگار و نویسنده‌ای به نام جپ گامباردلا (با بازی سرویلو) مسحور و مفتون راه و روش خودش از طریق دهه­ها افراط در خوشگذرانی شبانه در رُم شده است. از زمان موفقیت افسانه ­ای اولین و تنها رمانش، تبدیل به ساختار دائمی در محافل ادبی و اجتماعی شهر شده است، اما تولد ۶۵ سالگی­ اش همزمان می ­شود با یک شوک از گذشته.

پرسونا (1966، اینگمار برگمان)

فیلم رابطهٔ متقابل دو زن به نامهای الیزابت و آلما را نشان می‌دهد. «الیزابت» هنرپیشهٔ موفقی است که در طول اجرای نقش الکترا لال شده‌است و «آلما» پرستاری است که باید از او مراقبت کند.

اینک آخرالزمان (1979، فرانسیس فورد کاپولا)

در سال ۱۹۷۰، در میانه جنگ ویتنام، سرهنگ نیروهای ویژه کورتز (مارلون براندو) عقل خود را از دست داده و به همراه افراد خود که او را بصورت نیمه خدا پرستش می‌کنند در جنگل‌های کامبوج پناه گرفته است. ستوان ویلارد (مارتین شین) طبق فرمانی کاملاً سری از ستاد مشترک ارتش آمریکا ماموریت یافته تا فرماندهی سرهنگ کورتز متمرد را به شدید ترین وجه خاتمه دهد.

من آنجا نیستم (2007، تاد هینز)

شش شخصیت متفاوت قسمت های مختلف زندگی خصوصی و حرفه ای «باب دیلن»، خواننده و آهنگساز معروف آمریکایی را به تصویر می کشند …

درخت زندگی (2011، ترنس مالیک)

فیلم معنی و تاریخچه زندگی را از دید مردی میان سال با مرور خاطرات کودکی او در دهه ۱۹۵۰ در تگزاس بازسازی می‌کند و آن را با جلوه‌های تصویری به منشا خلقت پیوند می‌دهد. درخت زندگی درام شاعرانه‌ای است که با استادی ترنس مالیک تحقق یافته است و تاثیر فلینی و فیلم هشت و نیم در جای جای فیلم به چشم می خورد.

بردمن (2014، آلخاندرو گونزالس ایناریتو)

کیتون در نقش یک بازیگر هالیوودی است که مدت‌ها پیش با یک نقش ابرقهرمانی به شهرت رسیده است و در حال حاضر می‌خواهد با اجرای یک تئاتر اقتباسی از آثار ریموند کارور در برادوی، شهرت از دست‌رفته خویش را بازیابد.