«معینی کرمانشاهی» نیمه بهمن ماه سال ۱۳۰۴چشم به جان گشود. وی شاعر، نویسنده، نقاش و روزنامه‌نگار مشهور کشورمان بود. قریحه شاعری وی زبانزد بود و قطعات او دست‌مایه ترانه و آهنگ‌های خوانندگان مشهور است. از آثار او می‌توان به مجموعه شعرهای ای شمع‌ها بسوزید، فطرت، خورشید شب و حافظ برخیز اشاره کرد. وی همچنین اشعار ماندگاری چون عجب صبری خدا دارد، لوح مخدوش با مطلع «من نگویم به درددل من گوش کنید» و ترانه‌هایی چون یاد کودکی، خواب نوشین و آشفته حالی اشاره نمود.

از کارهای دیگر او می‌توان شب زنده‌داری و طاووس با آهنگسازی پرویز یاحقی، از تو گذشتم (آهنگ از حبیب‌الله بدیعی) و انسان با خوانندگی داریوش اقبالی را نام برد. معینی کرمانشاهی با «علی تجویدی» نیز همکاری داشته و نخستین ترانه سرایی برای گل‌ها را بر روی آهنگی از تجویدی با مطلع «چه می‌شد رها بودم از هر قیدی» آغاز کرد. این همکاری نهایتا به خلق ۴۰اثر مشترک انجامید.

تخلص وی «امید» و «معینی» بود.

با هم بخشی از لوح مخدوش و از سروده‌های‌ ماندگار و مشهورش را می‌خوانیم:

من نگويم، كه به درد دل من گوش كنيد

بهتر آن است كه اين قصه فراموش كنيد

عاشقان را بگذاريد بنالند همه

مصلحت نيست، كه اين زمزمه خاموش كنيد

خون دل بود نصيبم، به سر تربت من

لاله افشان به طرب آمده، مي نوش كنيد

بعد من سوگ مگيريد، نيرزد به خدا

بهر هر زرد رخي، خويش سيه پوش كنيد

غير غم دار و ندارم به جهان چيست مگر؟

رشك كمتر به من ِ هستي بر دوش كنيد

خط بطلان به سر نامه هستي بكشيد

پاره اين لوح سبك پايه‌ی مخدوش كنيد

سخن سوختگان طرح جنون مي‌ريزد

عاقلان، گفته‌ی عشاق فراموش كنيد