هما گویا / سی و یک نما - با نگاهی به سینمای دو دهه‌ی اخیر، می‌توان به جرات ادعا کرد که فیلمسازی چون «فریدون گله» در دهه‌ی پنجاه، فیلم‌هایی ساخته که می‌توان گفت شریف‌تر، جسورانه‌تر و دغدغه‌مند‌تر از بسیاری از آثاری است که در این سال‌ها مورد تشویق و تحسین منتقدان روشنفکر قرار گرفته است.
ریحانه محمودی/سی و یک نما_ «ایده اصلی»؛ فیلمی پر بازیگر با چهره‌های مطرح و سرشناس که به عنوان یکی از انتخاب‌های مخاطبانِ سینما، این روزها مورد توجه قرار گرفته است.
سی و یک نما_ همزمان با برگزاری سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم‌های کودکان و نوجوان، طی احکامی از سوی رئیس سازمان سینمایی هیات رده بندی سنی آثار سینمایی در حالی معرفی شدند که به تظر می رسد این رده بندی سنی موجب محدودیت در اکران نیز خواهد شد.
سی و یک نما_ در دهه‌ی هفتاد تلویزیون، خانه سبزی داشتیم که هر هفته از آن عشق می‌آموختیم. پشت قاب این خانه، مسعود رسامی بود که رفت. خسرو شکیبایی، رضای خانه بود که رفت. نادره خیرآبادی مادر همیشه مادر خانه بود که رفت و حالا پدر خانواده هم رفته است.
سی و یک نما _ اینکه ایران چنین امکانی را داشته تا "در جستجوی فریده" را به خودی خود برای رقابت در بخش مستند اسکارمعرفی کند و سهمیه ی ایران در بخش فیلم های بین المللی و خارجی زبان محفوظ بماند، مبحث قابل اعتنایی است که یقینا افراد واجد شرایط و آگاه به قوانین اسکار که "بهمن قبادی" هم دستی بر این آتش دارد؛ می توانند در این مورد شفاف سازی کنند و نه تنها حق دنبال کنندگان سینمای ایران، بلکه حق هر ایرانی خواهان موفقیت در صحنه های مهم بین المللی است که در جریان این قوانین و روند این انتخاب قرار بگیرند . اینکه چطور چنین انتخابی که با تعجب و واکنش بسیاری از اهالی و منتقدین سینما قرار گرفته بود، بعد از ۴۸ ساعت تبدیل به یک حرکت ملی و اقدامی رو به جلو در تاریخ سینمای ایران شد و هر که هم در فضای مجازی اعتراضی کرده بود، عذرخواهی کرد، حتما نیاز به توضیح بیشتری دارد.
سی و یک نما _ مراسم بزرگداشت سعید مظفری پیشکسوت دوبله همزمان با آیین رونمایی از مستند «نامه‌های شنیدنی» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی ابوالفضل توکلی شامگاه دوشنبه 28 مرداد در فرهنگسرای ابن سینا برگزار شد.
سی و یک نما - در حالی که مرتضی رزاق کریمی از مستندسازان، تهیه‌کنندگان و مدیران باسابقه‌ی سینمای مستند در بین هیات انتخاب نماینده ایران در نود و دومین دوره‌ی مهمترین رقابت سینمایی جهان "اسکار"، دیده می‌شد اما باز هم حضور فیلم مستند "در جستجوی فریده" حتی در بین ده گزینه‌ی روی میز هم عجیب بود چه رسد به اینکه، آن را انتخاب نهایی برای معرفی به عنوان نماینده ایران در اسکار 2020 بدانیم. این اتفاق به گونه‌ای در نیمه شب رسانه‌ای شد که انگار خود هیئت انتخاب می‌دانستند که واکنش‌ها نسبت به آن مثبت نخواهد بود، آن هم در شرایطی که امسال یکی از پربارترین سالهای سینمایی برای فیلم‌های ایرانی است و نه تنها چها فیلم "سرخپوست"، "متری شیش و نیم"، "قصر شیرین" و "مغزهای کوچک زنگ زده" پارامترهای جلب توجه اسکار را داشتند بلکه بعید نبود تا نام " نوید محمدزاده" را از یک کتگوری جانبی این مراسم، در شاخه اصلی بهترین بازیگر مرد و یا بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در میان ستارگان بزرگ جهان ببینیم. اتفاقی که پیش از این هم در اسکار افتاده است.
ریحانه محمودی/ سی و یک نما_ شاید اولین بار که در سال ۸۷ به‌روی صحنه‌ی تئاتر دیده شد هیچ کس نمی‌توانست حدس بزند که این پسر لاغر اندام و ریزه نقش که با عیارهای مرسومِ ظاهریِ سوپراستارهای سینمای ایران، سنخیتی ندارد؛ ستاره‌ی دهه‌ی نود سینمای ایران باشد. آن هم در دهه‌ی بی‌ستاره‌گی و زمانی که مدت‌ها بود قهرمانی متولد سالهای میانی دهه‌ی شصت به شهرت و محبوبیت چندانی دست پیدا نکرده بود. از سال ۸۷ تا ۹۲ بیشتر مخاطبانِ حرفه‌ای تئاتر، او را می‌شناختند اما این «عصبانی نیستم» بود که او را به مخاطبان سینما شناساند. درست از همان شبی که جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد جشنواره فجر را علی‌رغم انتخاب هیئت داوران برای عصبانی نیستم «نگرفت»، درست از همان موقعیتِ شِبه شکست و ناکامی بود که ستاره‌ای متولد شد. «نوید محمدزاده».
حمید جعفری* - چند سال پیش انجمن مستندسازان قرار بود در جشن سینمای ایران از پرویز کیمیاوی تقدیر کند. تا آنجا که یادم می آید مقدمات انجام شده بود که از وزارت ارشاد دستور مخالفت و توقف آن آمد و برنامه منتفی شد. حالا انجمن فیلم کوتاه این کار را به انجام رساند.
سی و یک نما - حتی بدبین‌ترین‌ها هم تصور نمی‌کردند، حضور بازیگرانی که شاید سید کمال طباطبایی در مطرح شدنشان نقش پررنگی داشته، امروز در مشایعت او که آخرین وعده ملاقات است تا این اندازه کمرنگ باشد.
و این به نظر زنگ خطری است که برای هنرمندان زده شده، نسبت به بی مهری ها، بی اعتنایی ها و حتی مصلحت اندیشی ها برای حضور در مراسم تشییع اهالی هنر که متاسفانه در یکی دوسال اخیر شاهدش بوده‌ایم.
