سی و یک نما – می‌گویند که هیچ عقیده‌ای کاملاً درست یا کاملاً غلط نیست که باعث می‌شود شغل نظر دادن و پست کردن آن بسیار چالش‌برانگیز باشد. در حالت ایده‌آل، منتقدان سینمایی به‌خاطر ابراز دیدگاهشان در مورد فیلم‌ها و سریال‌ها پول می‌گیرند، اظهارنظرهایی که از تحصیلات و آموزش‌های فراوان در صنعت سینما دریافت کرده و مردم عادی فاقد آن‌ها هستند.
در هر صورت، یک تفاوت عمیق بین نقدی است که توسط راجر ایبرت نوشته شده باشد یا یک کاربر معمولی وب‌سایت IMDb. این مفهوم قدیمی که منتقدان می‌توانستند با قدرت عقیده خود باعث شکست یا موفقیت یک فیلم شوند چندان هم درست نیست، به‌ویژه در این روزها. در حالی‌که نقدهای مثبت و ستایش منتقدان می‌توانند یک فیلم در مقیاس کوچک را جذاب‌تر و پرفروش‌تر سازد اما تاثیر نهایی و تاریخی نقدها عموماً زیاد نیست.
فیلم‌هایی که بیرحمانه توسط منتقدان به چالش کشیده می‌شوند، ممکن است سال‌ها بعد با تفسیری متفاوت روبرو شده و جایگاه تازه‌ای به‌عنوان یک شاهکار پیدا کنند. در مقابل، پذیرش دوباره یک فیلم باعث می‌شود فیلمی که روزگاری یک فیلم بی‌کیفیت در نظر گرفته شده به سرعت به یک کلاسیک محبوب تبدیل شود، فیلمی که به شکلی تراژیک در زمان اکران اولیه خود با سوء‌تفاهم منتقدان و سینماروها روبرو شد. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ فیلم بی‌نقص کلاسیکی آشنا کنیم که منتقدان در ابتدا از آن‌ها متنفر بودند اما اکنون شاهکارهای تاریخ سینما به‌شمار می‌آیند.
سی و یک نما - آن هیش بازیگر آمریکایی بر اثر تصادفی که ماشینش به خانه ای برخورد کرد و شعله های آتش فوران کرد در بیمارستان بستری است و دچار سوختگی شدید شده است.
سی و یک نما - با آن‌که جنت لی (Jenet leigh) بازیگر نقش مارین کرین در فیلم «روانی» (1960، Psycho) آلفرد هیچکاک، با فیلمبرداری صحنۀ معروف دوش‌گرفتن در حمام، موقع فیلمبرداری هیچ مشکلی نداشت، اما وقتی که او فیلم را تماشا می‌کند، شدیداً تحت‌تأثیر آن صحنه قرار می‌گیرد. او بعد از تماشای آن بیان می‌کند تماشای این صحنه از فیلم سبب شده متوجه یک چیزی شود و آن امکان آسیب‌پذیری شدید یک زن در حمام و زیر دوش است. جنت لی تا آخر عمر، به‌جای دوش‌گرفتن داخل حمام، از وان برای حمام‌کردن استفاده می‌کند و هرگز زیر دوش نمی‌رود.
سی و یک نما- شکی نیست که آلفرد هیچکاک یکی از بزرگترین کارگردانان تاریخ سینمای و به عنوان استاد تعلیق شناخته شده است، هیچکاک با روش های خاصی تصاویر فیلم هایش را در کنار هم می چیند تا فیلم را کارگردانی کند.
