دو روز است با خودم کلنجار می روم که این یادداشت کوتاه را بنویسم یا نه. دو روز است که می خواهم خطاب به نوید محمدزاده فریاد بزنم که اگر در جایگاه نوید محمدزاده بودی حق داشتی با هر ظاهری به خیابان ها بروی، اگر در کشوری باشی که این حرکت جرم باشد که خودت می دانی و قانون و اگر هم جرم نبود که راحت باش و به خود و اینکه آزادهستی تا تصمیم بگیری چطور در انظار ظاهر شوی ببال و کیف کن و این سبکبالی گوارای وجودت. اما وقتی نماینده سینمای کشورت هستی، نه اجازه داری در مراسم داخلی کارناوال راه بیاندازی و نه حق داری در کشورهای دیگر با شمایلی از بربریت ظاهر شوی ،آن هم درفستیوال معتبر و با وقاری چون کن که با "گرمی " هم سنخیت ندارد و همه ی پوشش ها در چهارچوب خاصی انتخاب می شود.البته شاید هم حق داری...!!وقتی بزرگان سینمای ما در خانه ی سینما با تی شرتی که بی شباهت به عرق گیر نیست و شلوار جین و شاپو ظاهر می شوند ، فکر کنی که لباس هیچ تناسبی با شخصیت ندارد، درست مثل "لیدی گاگا". اما خام نشو . همان سینماگر عرقگیر پوش ما به جشنواره کن که می رود ، آبروداری می کند و تاکسیدو هم می پوشد.
نوید محمدزاده بازیگر فیلم "ناهید" که نماینده کشور ماست به اندازه ی کافی بازیگر خوب ، با استعداد و تحسین شده ای هست که برای جلب توجه نیاز به این حرکات غیر طبیعی نداشته باشد اما باز هم به خواسته هایت احترام می گذاریم به شرط در حریم شخصی خودت بودن و نه در جایگاهی که زیر پرچم ایران ایستاده ای.
بگذاردر انتها به یادت بیاورم که "دایان کیتون" سوپر استار بزرگ سینما فقط به این دلیل که در یک مراسم رسمی اسموکینگ پوشیده بود و کلاه به سر گذاشته بود، مدت ها مورد شماتت منتقدین و رسانه ها قرار گرفت و یک سال به هیچ مراسمی دعوت نشد. اگر کسی این حرکاتت را نشان شجاعت و یا جسارت می داند و پشتت ایستاده و ادای روشنفکری در می آورد، بدان که یا می خواهد خودش را مطرح کند و یا می خواهد آینده تو را نابود سازد...
