مرتضی احمدی متولد ۱۳۰۳ خورشیدی، علاوه بر بازیگری، به دوبله و خوانندگی نیز می پرداخت. او که علاقمند به فرهنگ کوچه و بازار تهران قدیم بود، پیش از انقلاب صدها ترانه ضربی (رو حوضی) به سبک ترانه‌های ضربی تهران قدیم خواند و آلبومی شامل ترانه‌های محلی تهران نیز با صدای خود منتشر کرد. او با همین سبک، ترانه تیتراژ فیلم حسن کچل ساخته علی حاتمی را اجرا کرد.
در فروردین ۱۳۴۹ خورشیدی احمدی به دعوت علی حاتمی ترانه عنوان‌بندی فیلم حسن کچل را ضربی‌خوانی کرد. در همین سبک در ۱۳۲۸ خورشیدی پنج صفحه موسیقی برای یک شرکت انگلیسی ضبط کرد. مرتضی احمدی بیش از ۴۰۰ ترانه ضربی و ۱۵۰ ترانه فکاهی خوانده است، این ترانه ها از نوشته‌های نصیری‌فر نویسنده کتابی است به نام مردان موسیقی سنتی و نوین ایران که بیشتر کارهای موزیکال مرتضی احمدی از آن کتاب گرفته شده است.
او که به عنوان استاد مسلم فرهنگ کوچه بازار تهران قدیم شناخته می‌شد، ۲ آلبوم را با نام صدای طهرون قدیم منتشر و در آنها ترانه‌های روحوضی قدیمی را اجرا کرده بود. از ماندگارترین آثار احمدی می‌توان به کار صدایی (نوعی دوبله) وی در مجموعه پینوکیو اشاره کرد که در آن در نقش روباه مکار صداپیشگی کرده است. ویژگی اصلی این اجرا از داستان پینوکیو، ادغام آن با ساز و ضرب ایرانی و ترانه‌های سبک روحوضی است که به این داستان خارجی حال و هوای کاملاً ایرانی می‌دهد تا آنجا که قسمتی ویژه، جدا از خط سیر اصلی قصه، برای نوروز و سفره هفت سین تهیه می‌شد و در آن قسمت شخصیت‌های داستان (پینوکیو، جینا، آقا روباهه و گربه نَره) به شمردن سین‌های هفت سین و خواندن آواز جوجه خروس می‌پردازند!
آرایشگاه زیبا، کت و شلوار خواستگاری، دانی‌ومن و... از کارهای تلویزیونی مرتضی احمدی است. وی در انیمیشن شکرستان هم صداپیشگی کرده است.
آثار مکتوب و شنیداری مرتضی احمدی ماندگارترین آثار درباره فرهنگ فولکلور ایرانی است. «کهنه‌های همیشه نو» (مجموعه‌ای از اشعارِ ترانه‌هایی که در نمایش‌های شادی‌آور موسوم به تخت حوضی یا روحوضی اجرا می‌شده است)، «صدای تهرون قدیم» (ترانه‌های عامیانه رایج در فرهنگ و جامعه تهران قدیم)، «پرسه در احوالات ترون و تِرونیا» (کتابی در ادای دین به تهران قدیم)، «من و زندگی (خاطرات مرتضی احمدی)»، «پرسه در احوالات ترون و ترونیا»، «فرهنگ بر و بچه‌های ترون» (کتابی در سه دسته بندی کلمات ویژه، واژه ها و تعبیرات و اصطلاحات و ضرب المثل ها) و «مردی که هیچ بود» (داستانی از زندگی مردمانی از تهران قدیم) ازجمله آنهاست که از وی به یادگار مانده است.
