این مجموعه بر مبنای 24 فیلم چهار و نیم دقیقه‌ای دقیقه‌ای که عباس کیارستمی در سه سال گذشته کارگردانی کرده گردآوری شده است. کارگردان 75 ساله قصد دارد پروژه تازه خود را اواسط سال 2014 روانه سینماها کند.
به گزارش ورایتی، کیارستمی در کلاس پیشرفته خود در پانزدهمین جشنواره فیلم مراکش، برای اولین بار دو فیلم این مجموعه را به نمایش گذاشت. هر فیلم از یک صحنه ثابت بر مبنای پنج نقاشی و 19 عکس تشکیل شده است. برای جان بخشیدن به صحنه از تکنیک‌های پرده آبی استفاده شده است.
کیارستمی گفت یکی از منابع الهام او برای پروژه "24 فریم قبل و بعد از لومیر" این بود که در جوانی آرزو داشت یک نقاش باشد، اما به گفته خودش به خاطر نداشتن استعداد نتوانست به این آرزو برسد، اما از بخت خوب توانست در عوض یک کارگردان سینما شود.
او برای پروژه جدید خود برداشتی مجدد از تصاویر ثابت داشته و عناصری را معرفی کرده است که می‌تواند بعد زمان را شامل شود یا به ترتیبی عرضه شود که معنایی جدید پیدا کند. به اعتقاد کیارستمی استفاده از تکنولوژی دیجیتال که در دل پروژه جدید او نهفته است، کاملاً طبیعی است، چرا که همه فیلم‌ها اساساً توهم یا ساختگی هستند و ابراز دیجیتالی جدید پالت او را گسترش داده است.
اولین فیلم کوتاه که در کلاس پیشرفته نمایش داده شد، از روی تابلوی نقاشی "خوشه‌چین‌ها" (1857) اثر ژان-فرانسوا میله نقاش فرانسوی ساخته شده که در آن سه زن روستایی بعد از برداشت، خوشه‌های گندم را برمی‌دارند. کیارستمی گفت این نقاشی را به عنوان اولین فیلم پروژه خود انتخاب کرد، برای اینکه یکی از اولین نقاشی‌هایی بود که دید و در شانزده سالگی تلاش کند آن را کپی کند.
او گفت: می‌خواستم نشان بدهم نقاشان در زمان خود چه چیزهایی شنیدند و دیدند، اما نتوانستند از طریق آثار خود تشریح کنند. این صحنه در فیلم کیارستمی با اضافه شدن صداهای طبیعی و وارد شدن متوالی حیوانات - که با پرنده‌ها و اسب‌ها در پسزمینه شروع می‌شود و بعد با ورود یک ردیف گاو، کلاغ‌ها، یک زن که از میان زن‌ها می‌گذرد و در نهایت اسب‌هایی که در پیش‌زمینه رژه می‌روند، همراه است – به آرامی زنده می‌شود. در پایان، ما متوجه واکنش‌های ظریف سه زن می‌شویم که سرشان را برمی‌گردانند تا شاهد حرکت‌های اطراف خود باشند.
در فیلم کوتاه دوم که در جشنواره مراکش به نمایش درآمد، عکسی از یک چشم‌انداز شبه صنعتی در پیش‌زمینه ظاهر می‌شود، با سه ستون بتنی و یک حصار سیمی. در پسزمینه، صدا و تصویر یک ساحل خالی و دریا شنیده و دیده می‌شود، در حالی که یک قایق روی آب شناور است. در همان حال که تصویر ثابت زنده می‌شود، ما چند اردک را می‌بینیم که در پسزمینه از کنار ساحل می‌گذرند و یک اردک نر در پیش‌زمینه در کنار حصار از بقیه جدا می‌شود. یک اردک ماده تاتی تاتی به طرف حصار می‌رود، اما نمی‌تواند رد شود و راهش را تغییر می‌دهد.
کیارستمی گفت این صحنه‌های ثابت معنای مشخصی ندارد و تماشاگر می‌تواند تفسیر خودش را داشته باشد.
او در کلاس پیشرفته گفت تماشاگران اغلب چیزهایی در فیلم‌های او می‌بیند که خودش حواسش به آن نیست. کیارستمی بخش زیادی از فیلم‌های کوتاه پروژه "24 فریم قبل و بعد از لومیر" را در ایران فیلمبرداری کرده است، یا داخل خانه‌اش یا روی پشت بام خانه. ساخت هر فیلم کوتاه حداقل شش هفته کامل زمان می‌برد و تا الان 18 فیلم کوتاه کامل شده است.
کیاستمی همچنین خود را برای ساخت فیلم بلند داستانی بعدی خود آماده می‌کند که "قدم زدن با باد" (Walking with the Wind) نام دارد. او امیدوار است فیلمبرداری این پروژه مه 2016 در چین آغاز شود. یک بازیگر زن ایرانی و چند بازیگر مرد چینی در "قدم زدن با باد" بازی می‌کنند. کیارستمی در حالی فیلم بعدی‌اش را در چین می‌سازد که دو فیلم قبلی خود را نیز خارج از ایران ساخت: "کپی برابر اصل" در ایتالیا و "مثل یک عاشق" در ژاپن. کیارستمی گفت تحت تأثیر تمایل برای تجربه مکان‌ها و مناطق مختلف و اینکه چه اتفاقی قرار است بیفتد، این کار را انجام داده است.
او گفت: دنیا از طریق زیرنویس با فیلم‌های من ارتباط برقرار کرده است، برای همین می‌خواستم فیلم‌هایی بسازم که با زیرنویس با آن ارتباط برقرار کنم. وقتی اخیراً "کپی برابر اصل" را به فارسی دوبله کردند، ناگهان متوجه شدم بازیگرانم چه می‌گویند.
کیارستمی گفت وقتی فیلمی را خارج از ایران می‌سازد تنها قولی که به تهیه‌کننده خود می‌دهد این است که گاف‌های فرهنگی ندهد و امیدوار است بتواند این قانون را در فیلم جدیدش در چین نیز رعایت کند. او گفت: در ایران به من به عنوان یک فیلمساز غربی‌شده نگاه می‌شود که ساخت "کپی برابر اصل" در ایتالیا این نگاه را تقویت کرد. برای همین برایم اهمیت داشت که فیلم‌هایی در خاور دور بسازم که به تعادل برسم. پای من در ایران و نگاهم به هر دو جا است.
آخرین فیلم بلند داستانی کیارستمی "مثل یک عاشق" در 2012 در ژاپن فیلمبرداری شد. از آن زمان تاکنون او بیشتر به فیلم‌های کوتاه توجه داشته است که الهام‌بخش پروژه جدیدش بود. او در 2013 یکی از فیلم‌های کوتاه مجموعه "ونیز 70: آینده دوباره‌پر‌شده" را ساخت و یکی از فیلمنامه‌نویسان فیلم کوتاه اسپانیایی "دختری در کارخانه لیمو" به کارگردانی کیارا مارانون هم بود. او سال 2014 رئیس داوران بخش سینه‌فونداسیون و فیلم‌های کوتاه شصت و هفتمین دوره جشنواره فیلم کن بود.
کیارستمی در اوایل 2016 یک کارگاه 10 روزه در کوبا برگزار و با دانشجویان برای تولید فیلم‌های کوتاه کار می‌کند. او در دیگر حوزه‌ها نیز بسیار فعال است؛ درمورد اشعار قدیمی و مدرن ایرانی تحقیق می‌کند، دو یا سه رمان در سال می‌نویسد و این نوامبر نمایشگاه عکس "درهای بی‌کلید" را در موزه آقاخان در تورنتو افتتاح کرد.
او گفت: بعضی‌ها ممکن است فکر کنند من می‌خواهم همه جا باشم و همه کار انجام بدهم، اما واقعیت این است که من همیشه بی‌قرارم. شب‌ها فقط چهار ساعت می‌خوابم و باید سرم همیشه گرم باشد. روزها می‌توانم فیلمبرداری کنم یا عکس بگیرم. شب‌ها تاریک است و تنها کاری که می‌توانم انجام بدهم که داستان یا شعر بنویسم.
کیارستمی همچنین گفت درباره ایران سوء برداشت‌های زیادی هست، در حالی که عملاً زندگی اجتماعی در ایران خیلی با دیگر کشورها متفاوت نیست.
پانزدهمین جشنواره فیلم مراکش 4 تا 13 دسامبر (13 تا 22 آذر) برگزار می‌شود.
فرانسیس فورد کوپولا کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده آمریکایی و خالق سه‌گانه "پدرخوانده" و فیلم‌های "پاتن"، "پدرخوانده" و "اینک آخرالزمان" رئیس داوران جشنواره است. توماس وینتربرگ کارگردان دانمارکی، نائومی کاواسه کارگردان ژاپنی، آنتون کوربین کارگردان هلندی، اولگا کوریلنکو بازیگر اوکراینی، آمال عیوش بازیگر مراکشی، سرجو کاستلیتو بازیگر ایتالیایی و ریچا چادا بازیگر هندی، دیگر داوران این دوره جشنواره هستند.
