درگذشت وی در بیانیه ای از سوی خانواده وی اعلام شد.
آنجلا لنسبری برنده پنج جایزه تونی برای بازی در نقش اصلی شد که آخرین آن سال ۲۰۰۹ جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن را برای بازی در نمایشنامه «روح بازیگوش» اثر نوئل کوارد دریافت کرد. او در برادوی تنها هر از گاهی در طول هفت دهه فعالیتش در سینما، تئاتر و تلویزیون ظاهر شد. معروفترین کار این بازیگر در تئاتر، «راه بزرگ سفید» است که برای آن نمایش در سال ۱۹۷۹ جایزه تونی بهترین بازیگر زن موزیکال را کسب کرد. سه جایزه تونی دیگر لنسبوری مربوط به بهترین بازیگر زن در موزیکال «میم» (۱۹۶۶)، «دنیای عزیز» (۱۹۶۹) و «کولی» (۱۹۷۵) بود.
آنجلا لنسبری، دختر انگلیسی‌الاصل یک هنرپیشه ایرلندی، تنها ۱۸ سال داشت که اولین نقش سینمایی‌اش را به دست آورد، نقش یک خدمتکار بی‌ذوق به اسم چارلز بویر در فیلم هیجان‌انگیز «چراغ گاز» (۱۹۴۴)، که این بازی زودرس باعث شد او با مترو گلدوین مایر قرارداد ببندد. نامزدی بهترین بازیگر زن در نقش مکمل را برای این فیلم به دست آورد و دومین نامزدی اسکار را در سال ۱۹۴۶ برای بازی در نقش یک دختر رقصنده در «تصویر دوریان گری» دریافت کرد. بازی در نقش خواهر الیزابت تیلور خردسال در «مخمل ملی» و فیلم «سامسون و دلیله» دو کار شاخص دیگر این بازیگر در دهه ۴۰ میلادی بودند.
همه این‌ها برای زن جوانی که در ۱۴ سالگی به همراه مادرش از لندن فرار کرده بود و به تازگی از مدرسه هنرهای دراماتیک فیگین نیویورک فارغ التحصیل شده بود، شروعی گیج کننده بود. آنجلا لنسبری آینده اش را یک بانوی برجسته تصور می کرد، اما او در مصاحبه ای با نیویورک تایمز در سال ۲۰۰۹ گفت، برای بالا رفتن از این نردبان سختی های زیادی کشیده است.
صورت پر و گرد او برای نورپردازی دراماتیک آن زمان مناسب نبود، ظاهر زاویه دار ستارگانی مانند لورن باکال و کاترین هپبورن همیشه به قیافه و ظاهر او برتری داشت. اما با این حال او در بسیاری از فیلم‌های فراموش‌نشدنی ظاهر شد، حتی پیش از اینکه روی صحنه برادوی برود.
مترو گلدوین مایر مرتباً او را در نقش یک زن مسن یا زن بداخلاق انتخاب می کرد. از ۱۱ فیلمی که او پس از «تصویر دوریان گری» بازی کرده است، شاید برجسته‌ترین نقشش در فیلم «وضعیت کشور» (۱۹۴۸) با بازی هپبورن و اسپنسر تریسی بود که در آن نقش یک روزنامه‌فروش را بازی می کرد که تلاش داشت معشوق متاهلش را به دست آورد.
لنسبری همچنان در تلویزیون فعال باقی ماند و به مدت ۱۲ سال در مرکز سریال «او نوشت: قتل» محصول CBC در نقش جسیکا فلچر رمان نویس ظاهر شد. لنسبوری در طول دوران بازیگری اش ۱۸ بار نامزد جایزه امی شد. او جوایز افتخاری متعددی نیز از جمله مدال ملی هنر آمریکا و لقب دیم (شوالیه) را دریافت کرد و در انیمیشن موفق دیزنی "دیو و دلبر" (۱۹۹۱)، که در آن صدای قوری سخنگو خانم پاتس را صداپیشگی کرد خوش درخشید. البته اجراهای بیشتری در برادوی در انتظار او بودند. نه آرتروز و نه درمان مفصل ران و زانو نتوانست او را از صحنه سینما و تئاتر دور نگه دارد. لنسبوری در سال ۱۹۶۲ با بازی در فیلم «کاندیدای منچوری» سومین بار نامزد جایزه اسکار شد.
