اندرو استنتون در طول دوران کاری خود کارگردانی سه فیلم از پیکسار را برعهده داشته است، از جمله «در جستجوی نمو» و «وال‌إی» که هر دو برنده‌ی جایزه‌ی اسکار بهترین فیلم انیمیشن شدند. او همچنین فیلمنامه‌ی هشت فیلم برای این شرکت انیمیشن‌سازی نوشته است، از جمله «داستان اسباب‌بازی»، «داستان اسباب‌بازی ۲»، «زندگی یک حشره»، «وال‌إی»، «شرکت هیولاها» و «در جستجوی نمو».
استنتون که یکی از اسطوره‌های پیکسار به حساب می‌آید، مدتی از کار انیمیشن‌سازی فاصله گرفت و در سال ۲۰۱۲ فیلم لایو اکشن «جان کارتر» را کارگردانی کرد، و فیلم بعدی او با عنوان «در یک چشم به هم زدن» (In the Blink of An Eye) قرار است پاییز امسال اکران شود. او همچنین قرار است کارگردانی دو فیلم علمی-تخیلی لایو اکشن دیگر با عنوان‌های «رئیس فضانورد» (Chairman Spaceman) و «چرخان» (Revolver) را برعهده داشته باشد.
سوال مهم این است که آیا واقعاً به «داستان اسباب‌بازی ۵» نیاز داشتیم؟ قبلاً هر فیلمی که از پیکسار اکران می‌شد با اشتیاق تماشاگران روبه‌رو می‌شد، اما حالا به نظر می‌رسد آن‌ها به ساختن دنباله‌های پشت سرهم وسواس پیدا کرده‌اند.
درخشش بی‌نظیر «داستان اسباب‌بازی ۳» با پایان‌بندی فوق‌العاده و عمیقش، آن را به یک سه‌گانه‌ی بی‌نقص و به تمام معنا کامل تبدیل کرد. «داستان اسباب‌بازی ۴» به اعتبار و ارزش قسمت قبلی‌اش آسیب زد. هیچ حس تازگی‌ای نداشت. فقط نمایشی بسیار آشنا بود.
حداقل حالا استنتون دوباره روی صندلی کارگردانی این فرنچایز می‌نشیند، فرنچایزی که نه تنها باعث ساخت کارنامه‌ی کاری او شد، بلکه سکوی پرتاب مهمی برای صعود قدرتمندانه‌ی پیکسار به جریان اصلی سینما در اواسط دهه‌ی ۹۰ میلادی بود. به خاطر خلق شاهکار آینده‌نگرانه‌ی پیکسار یعنی «وال‌إی» (WALL-E) در سال ۲۰۰۸، استانتون همیشه جایگاه ویژه‌ای خواهد داشت.
