در زیر مشهور‌ترین چهره‌های بازیگری دنیای هنر که امسال درگذشتند را بخوانید:
رابین ویلیامز (۲۱ ژوئیه ۱۹۵۱ –۱۱ اوت ۲۰۱۴)
دنیا با خبر مرگ رابرت ویلیامز در ۱۱ آگوست در سن ۶۳ سالگی در شُک فرو رفت. ویلیامز از افسردگی شدیدی رنج می‌برد و به مریضی پارکینسون دچار شده بود. این بازیگر بیشتر برای کارهای کمدی و طنزش به شهرت رسید. بازی در فیلمهایی چون «خانم دوبتفایر» و در فیلم دراماتیک «ویل هانتینگ خوب» (که برای این فیلم جایزه اسکار را دریافت کرد) شهرت عظیمی برای او به دست آورد. او کارش را از تلویزیون شروع کرد و از معروف‌ترین سریال‌هایش می‌توان به «مورک و می‌ندی» و «دوانه‌ها» اشاره کرد.
فیلیپ سیمور هافمن (۲۳ ژوئیه ۱۹۶۷ - ۲ فوریه ۲۰۱۴)
با اینکه دوره توانبخشی را در سال ۲۰۱۳ کامل گذراند اما این بازیگر ۴۶ ساله در ۲ فوریه در خانه‌اش در نیویورگ بی‌جان پیدا شد. علت مرگ او مصرف بیش از حد هروئین گزارش شد. این بازیگر برنده اسکار که سه فرزند نیز داشت، برای بازی در فیلمهایی چون «تردید»، «شبهای بوگی» و «روکش» شناخته شد و آخرین فیلمش نیز بعد از بازی در مجموعه «بازی‌های گرسنگی» فیلم «تحت تعقیب‌ترین مرد» بود.
آلیشیا رت (۱ فوریهٔ ۱۹۱۵ – ۳ ژانویه ۲۰۱۴)
هنرپیشه، و نقاش اهل آمریکا بود. وی بین سال‌های ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۱ میلادی فعالیت می‌کرد. از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می‌توان به بر باد رفته اشاره کرد.آلیشیا رت در فیلم «بربادرفته» (۱۹۳۹) با بازی ویوین لی و کلارک گیبل، نقش ایندیا ویلکز، خواهر اشلی ویلکز را بازی کرد (در فیلم، اسکارلت اوهارا عاشق اشلی است، اما او با دختر خاله‌اش ملانی هملیتن ازدواج می‌کند و اسکارلت با رت باتلر همراه می‌شود).
شرلی تمپل (۲۳ آوریل ۱۹۲۸ - ۱۰ فوریه ۲۰۱۴)
شرلی جین تمپل یک بازیگر سینما و تلویزیون، خواننده، آهنگساز و رقصنده آمریکایی بود. بیشترین شهرت او به عنوان یک بازیگر کودک در دهه ۱۹۳۰ بود. او از موفق‌ترین بازیگران خردسال تاریخ سینما و یکی از معروف‌ترین آن‌ها بوده‌است. او در مجموع در ۴٣ فیلم بلند سینمایی بازی کرد، اما در دوران نوجوانی و جوانی حس کرد دوام آوردن در این حرفه برایش سخت است و از اواخر دهه ١٩۴٠ کار بازیگری را رها کرد. او در سن ٢٢ سالگی یعنی در سال ۱۹۵۰ فعالیت‌های سینمایی را کنار گذاشت و از آن پس بیشتر به کارهای خیریه پرداخت.
مارتا هایر (۱۰ اوت ۱۹۲۴ – ۳۱ مه ۲۰۱۴)
هنرپیشه آمریکایی که از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می‌توان به سابرینا اشاره کرد.
ایلای والاک (۷ دسامبر ۱۹۱۵ - ۲۴ ژوئن ۲۰۱۴)
ایلای والاک، که در سن ۹۹ سالگی درگذشت، بازیگری بود که بسیاری از دوستداران سینمای وسترن اسپاگتی با نام و چهرۀ او به خاطر بازی در فیلم «خوب، بد، زشت» آشنا بودند. او بازیگر بسیار پرکاری بود و طی ۷ دهه، در بیش از ۸۰ فیلم سینمایی ظاهر شد. در سال ۱۹۵۱ با بازی در یکی از نمایش‌های تنسی ویلیامز، جایزۀ معتبر تونی را دریافت کرد و پس از آن در نمایش‌های زیادی در تئا‌تر برادوی به روی صحنه رفت. اولین نقش مهم ایلای والاک در سینما، بازی در فیلم «بیبی دال» (۱۹۵۶) ساختۀ الیا کازان بود. اما این بازی در نقش توچو (زشت) در وسترن اسپاگتی «خوب، بد، زشت» ساختۀ سرجیو لئونه در کنار کلینت ایستوود بود که والاک را به شهرت جهانی رساند. او پس از آن در چند وسترن اسپاگتی دیگر نیز بازی کرد. «هفت دلاور» اثر جان استرجس، «نخاله‌ها» ساختۀ جان هیوستن، «چگونه غرب تسخیر شد»، «لرد جیم» ساختۀ ریچارد بروکس، «چنگیزخان»، «چطور یک میلیون بدزدیم» ساختۀ ویلیام وایلر، «طلای مک کنا»، «شب و شهر»، «رودخانه مرموز» (ساختۀ کلینت ایستوود)، «پول هرگز نمی‌خوابد» ساخته الیور استون و «پدرخواندۀ ۳» و «نویسنده در سایه» ساختۀ رومن پولانسکی از مهم‌ترین فیلم‌های ایلای والاک در سینماست. ایلای والاک در سال ۲۰۱۰، جایزۀ اسکار افتخاری را به خاطر فعالیت‌های بازیگری‌اش در سینما دریافت کرد.
جیمز گارنر (۷ آوریل ۱۹۲۸ در - ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۴)
هنرپیشه سینما و تلویزیون آمریکا و بازیگر سریال‌هایی چون ماوریک و پرونده‌های راکفورد بود که در سال ۱۹۸۵ برای بازی در فیلم «افسانه مرفی» موفق به دریافت جایزه اسکار شد و در سال ۲۰۰۵ از جیمز به دلیل کارهای بی‌شائبه‌ای که در طول عمر خود برای سینما انجام داده بود تقدیر شد و جایزه دریافت کرد. یکی دیگر از مشهور‌ترین نقش‌های سینمایی او «فرار بزرگ» (۱۹۶۳) که در کنار بازیگرانی چون استیو مک‌کوئین و ریچارد آتن‌بورو نقش رابرت هندلی، یک افسر آمریکایی در نیروی هوایی بریتانیا را بازی کرد.
لورن باکال (۱۶ سپتامبر ۱۹۲۴ –۱۲ اوت ۲۰۱۴)
لورن باکال، بازیگر فیلم‌های نوآر آمریکایی و زوج آرمانی و افسانه‌ای همفری بوگارت، پنجاه سال پس از مرگ همسر و زوج سینمایی محبوبش (بوگارت)، در سن ۸۹ سالگی در آپارتمانش در داکوتا درگذشت. باکال با اینکه زیباییِ معصومانۀ ستارگان دیگر آمریکایی را نداشت، اما به اندازۀ کافی دارای اغواگری، فریبندگی و جذابیت زنانه بود که تماشاگران سینما را شیفتۀ خود سازد. لورن باکال تنها ۱۹ سال داشت که در نخستین نقش سینمایی‌اش در فیلم «داشتن یا نداشتن» به کارگردانی هاوارد هاوکز در کنار همفری بوگارت ۴۴ ساله بازی کرد و این همکاری و آشنایی، منجر به ازدواج آن‌ها شد. پیش از این فیلم، باکال به عنوان «مدل» برای نشریات مد مثل «ووگ» و «هارپر بازار» کار می‌کرد و بار‌ها عکس‌های او بر روی جلد این مجلات چاپ شد. پس از مرگ بوگارت، باکال رابطۀ عاشقانۀ کوتاه مدتی با فرانک سیناترا برقرار کرد و بعد از او هم با جیسون روباردز، بازیگر سر‌شناس هالیوود آشنا شد و با او ازدواج کرد که این ازدواج هشت سال طول کشید. باکال در بیش از ۸۰ فیلم بازی کرد اما او بهترین نقش‌هایش را در کنار همفری بوگارت در فیلم‌های «خواب بزرگ» (۱۹۴۶)، «گذرگاه تاریک» (۱۹۴۷) و «کی لارگو» (۱۹۴۸) ارائه کرد.
ویرنا لیزی (زادهٔ ۸ سپتامبر ۱۹۳۶ – ۱۸ دسامبر ۲۰۱۴)
ویرنا لیزی، ستارۀ زیبای سینمای ایتالیا، از جمله زنان بازیگر مشهوری بود که سال گذشته در سن ۷۸ سالگی درگذشت. ویرنا لیزی، ستاره‌ای بود که در ژانرهای مختلف سینمایی از کمدی‌های سبک ایتالیایی تا کمدی رمانتیک‌های هالیوودی و فیلم‌های هنری شاخصی مثل «ملکه مارگو» بازی کرد. در دهۀ ۱۹۵۰ با بازی در فیلم‌های کمدی ایتالیایی مثل «طناب فولادی» (۱۹۵۳) ساختۀ کارلو بورگسیو فعالیت‌اش را می‌شود. و در دهه۶۰ بازیگری‌اش را در سینمای آمریکا ادامه داد. در این دوره، هالیوود می‌خواست بعد از مرگ مریلین مونرو و در غیاب او، از ویرنالیزی یک مریلین مونروی دیگر بسازد و به همین دلیل او را در نقش زنان مو بلوند چشم آبی در فیلم‌های کمدی و رمانتیکی مثل «چگونه زن خودتان را بکشید» (۱۹۶۵) و «با زن من نه» (در کنار تونی کرتیس) به کار گرفت. ویرنالیزی در فیلم «چگونه زن خودتان را بکشید»، ساختۀ ریچارد کوآین در کنار جک لمون ظاهر شد.
لیزی پس از این فیلم، در کنار فرانک سیناترا در فیلم ماجرایی «حمله به ملکه» (۱۹۶۶) ساختۀ جک دونو ظاهر شد. بازی در فیلم‌های «راز سانتا ویتوریا» به کارگردانی استانلی کرامر و «ساعت ۲۵» به کارگردانی هانری ورنوی، در کنار آنتونی کوئین، از فیلم‌های مطرح دیگر ویرنالیزی در آمریکاست.
ویرنالیزی در اواخر دهۀ هفتاد با بازی در فیلم‌های جدی‌تر و هنری‌تر سینمای اروپا مثل «ارنستو» (۱۹۷۹) ساختۀ سالواتوره سمپری و «ملکه مارگو» (۱۹۹۴) توانست نام خود را به عنوان بازیگری خلاق و متفاوت با آنچه که در هالیوود و کمدی‌های سبک ایتالیایی نشان داده بود، به عالم سینما بشناساند. در سال ۱۹۹۴ جایزۀ بهترین بازیگر نقش اول را برای بازی در نقش کا‌ترین مدیسی در فیلم تاریخی «ملکه مارگو» ساختۀ پاتریس شرو که بر اساس رمان الکساندر دوما ساخته شد، از جشنوارۀ فیلم کن دریافت کرد. او همچنین به خاطر بازی در این نقش، برندۀ جایزه سزار شد.
ویرنالیزی در سال ۲۰۰۴ جایزۀ یک عمر دستاورد هنری گلدن گلوب ایتالیا را دریافت کرد. آخرین فیلم او در سینما، بازی در فیلم «بهترین روز زندگی ما» محصول ۲۰۰۲ بود.
لوئیز رینر (۱۲ جولای ۱۹۱۰- ۳۰ دسامبر ۲۰۱۴)
لوییز راینر در آخرین روز سال ۲۰۱۴ در خانه خود در لندن بر اثر ذات‌الریه از دنیا رفت. او ۱۰۴ ساله بود. این بازیگر اتریشی/آمریکایی متولد آلمان، دو سال پیاپی برای فیلم‌های «زیگفلد بزرگ» (۱۹۳۶) و «زمین خوب» (۱۹۳۷) برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد و اولین بازیگری بود که به این موفقیت دست پیدا کرد.
راینر در آمریکا در مجموعه‌های تلویزیونی چون «The Loveboat» تولید ۱۹۸۴ بازی کرد و در سینما آخرین بار در ۱۹۹۸ با بازی مقابل مایکل گامبون و دامینیک وست در فیلم «قمارباز»، بازی در یک نقش مهم را تجربه کرد.
راینر پیش از آنکه توسط استودیو مترو گلدوین مه‌یر در هالیوود کشف شود، در چند فیلم آلمانی بازی کرده بود. او اولین بار در ۱۹۳۵ در یک فیلم هالیوودی مقابل دوربین رفت.
او تنها یک سال بعد در ۱۹۳۶ برای بازی در فیلم «زیگفلد بزرگ» به نقش همسر یک مدیر سالن نمایش جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد. راینر در ۱۹۳۷ برای بازی در نقش یک کشاورز چینی برای دومین بار برنده جایزه اسکار شد.
