ماریون میچل موریسون که با نام هنری جان وین معروف است، بازیگر، کارگردان و تهیه‌کنندهٔ سرشناس آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۹ به خاطر بازی در فیلم «شجاعت واقعی» برندهٔ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.

 جان وین در کالیفرنیا بزرگ شد و با بورس ورزشی به دانشگاه کالیفرنیای جنوبی رفت. در تعطیلات تابستان کارگر استودیوی فوکس شد و رابطه‌ای صمیمی و تعیین کننده با جان فورد برقرار کند.

 جان وین با بازی در فیلم‌های حماسی جان فورد مانند قلعه آپاچی، ریو گرانده، در جستجوی خواهر، دختری با روبان زرد، آخرین فرمان، مردی که لیبرتی والانس را کشت و سواره نظام شهرت زیادی کسب کرد و در آمریکا به یک ستاره تبدیل شد. وی در سال ۱۹۲۶ یعنی در زمان سینمای صامت وارد عرصه بازیگری شد و در ۱۹۲۸ نقش‌های کوتاهی در فیلم‌های فورد و دیگر کارگردان‌ها ایفا کرد. در ۱۹۳۰ فورد او را به رائول والش برای مسیر بزرگ سفارش کرد. این بازیگر بلند قد، قوی هیکل و آرام پس از مسیر بزرگ در وسترن‌های کم هزینه، سریال‌ها و فیلم‌های فراموش شده ظاهر شد و نتوانست تماشاگران را مجذوب کند.

وین در فیلم «قلعه آپاچی» ساخته جان فورد، در برابر هنری فوندا که نقش یک افسر خودرای و متعصب سواره نظام آمریکا را بازی می کند، وین سروان یورک است که برای دشمنان خود احترام قائل است. وقتی سرهنگ ترزدی (هنری فوندا) می کوشد جنگجوی آپاچی، کوچیز، را فریب دهد تا با آدمهایش به سکونتگاه شان باز گردد، یورک پاسخ می دهد، «سرهنگ ترزدی، من به کوچیز قول دادم. هیچکس نمی تونه از من یه دروغگو بسازه قربان.» ترزدی به او می گوید، «بین کوچیز و یک افسر آمریکایی بحث آبرو در میون نیست.» یورک پاسخ می دهد، «برای من هست، قربان.»

به لطف لحظاتی از این دست، غیرممکن است که این مرد را دوست نداشته باشی.

جان وین در طول ۸ سال در ۸۰ فیلم نقش قهرمان را بازی کرد اما در سال ۱۹۳۹ جان فورد با انتخاب او برای نقش رینگوکید در وسترن کلاسیک دلیجان افق دیگر را پیش روی وی گشود. بازی در این فیلم نقطه عطف دوران کاری وین بود به‌طوری‌که او را به یک نماد تبدیل کرد. جان وین در ادامه فعالیت‌های سینمایی‌اش، دو فیلم نیز کارگردانی کرد؛ وسترنی به نام آلامو (۱۹۵۹) و فیلم جنگی کلاه سبزها (۱۹۶۸) که برخلاف جو ضدآمریکایی جهان در آن سال ها، از حمله آمریکا به ویتنام حمایت می کرد.

وین برخلاف آنچه منتقدان گمان می کنند، صرفا با یک جا ایستادن و ژست تندیس وار گرفتن و خودش را بازی کردن چنین بلندآوازه نشد. او نشان داد که یک بازیگر نمی تواند فقط خودش را بر پرده بازی کند، بلکه باید شخصیتی بیافریند و در آن ماوا بیابد. وین هیچگاه بابت ذوق هنری آگاهانه ای که در آن آفرینش وجود داشت، یا به خاطر فراستی که در اجابت خواست کارگردانان سختگیر و درجه یکی چون فورد، هاکس و رائول والش از خود نشان می داد، به اعتباری که شایسته اش بود دست نیافت. از آنها کیفیات آسودگی و فصاحت خاموش و بی کلام حالات چهره و حرکات و سکناتی را آموخت که تا سالها به قامتش برازنده بود.

انجمن فیلم انگلیس (BFI) در نظرسنجی از اهالی سینما و منتقدین فیلم، فهرست ۱۰ هنرپیشه بزرگ فیلم‌های وسترن قدیمی را منتشر کرد که جان وین بازیگر نامدار هالیوود در رتبه اول دیده می‌شود. رتبه دوم متعلق به کلینت ایستوود است. وی در دوران بازیگری خود در ۱۷۰ فیلم نقش‌آفرینی کرد.

جان وین در سال ۱۹۷۹ و در سن ۷۲ سالگی بر اثر سرطان در لس‌آنجلس درگذشت.