تا کنون استقبال منتقدین از فیلم جدید سعید روستایی چندان مثبت نبوده و بخصوص منتقدین فرانسوی این فیلم را ضعیف و شلوغ توصیف کرده اند. تا این لحظه تنها واکنش مثبت جدی به این فیلم، بازی خوب ترانه علیدوستی است.
در کنفرانس مطبوعاتی «برادران لیلا»، خبرنگاری از سعید روستایی کارگردان فیلم پرسید، زن نقش مهمی در سینمای شما دارد ولی تصویری که از مردان نشان می دهید افراد معتاد و بیکار… است. آیا شما مردان را اینگونه می بینید؟
سعید روستایی در جواب گفت: سوالتان کلی است و من مردان را کلا اینگونه نمی بینم. ولی من خواهری دارم به نام لیلا که مرا بزرگ کرده و او پیشرو و آینده نگر بوده و در زندگی من نقش مهمی داشته است و حتما او تاثیر داشته که من زنان را اینگونه ببینم.
نوید محمدزاده به سوالی در مورد واکنش‌ها به انعکاس تصاویر بوسیدن همسرش فرشته حسینی جواب داد: «راجع به اون قضیه، زنمه خب، دوستش دارم، هیچ اشکالی نداره. واکنش‌ها به بوسیدن او بیشتر مثبت بوده، زمانه‌ای است که باید بیشتر به عشق احترام بگذاریم.»
نظر منتقدان درباره «برادران لیلا» سعید روستایی
پیتر برادشاو از گاردین از (چهار ستاره از پنج ستاره):
سعید روستایی یک درام خانوادگی شخصیت محورِ بزرگ و جذاب را به سبک ایتالیایی- امریکایی با بازی‌هایی قوی، یک صحنه عروسی عظیم با تاثیراتی از روکو و برادران ویسکونتی و پدرخوانده کاپولا، ارائه می‌کند. عملکرد گروه بازیگران فیلم به خصوص بازی ترانه علیدوستی تحسین برانگیز است.
جوردن مینتزر از هالیوود ریپورتر:
فیلم متری شیش و نیم یکی از بهترین فیلم‌های پلیسی جنایی است که در امریکا اکران نشده است. فیلم برادران لیلا یک درام اجتماعی گسترده و پرشور است. می‌توان این طور استدلال کرد که رسیدگی به این همه ماجرا خیلی زیاد است و فیلم در لحظات خاصی به یک ملودرام کامل تبدیل می‌شود. زمانی که گاهی از نظر فنی کمی شلخته است و گویی دوربین نمی‌تواند همه چیز را ثبت کند. از این منظر، برادران لیلا یک فیلم بی‌نقص نیست، حالا معنی (فیلم بی‌نقص) هرچه که باشد. اما این یک فیلم عالی است، هم از نظر وسعت و هم از نظر آن‌چه می‌خواهد درباره ایران، از طریق سختی‌های بی‌شمار یک خانواده بگوید.
استفانی بنبری از ددلاین:
نزدیک سه ساعت، درام‌های کوچک این افراد بسیار معمولی (اشاره به شخصیت‌های فیلم) در مجموعه‌ای از اشتباهات و گام‌های اشتباه که به زیبایی تعدیل شده‌اند، نمایش داده می‌شود که بحران نهایی یا اوج درماتیک که حل مشکل را وعده می‌دهد را متوقف می‌کند. ممکن است به نظر بیاید این یک نت اشتباه است، اما اشتباه نیست. داستان روستایی مانند شاخه‌های درخت تاک لیانا (درهم تنیده) است. مصیبت‌های این خانواده آن‌قدر بهم گره خورده که هرگز نمی‌توان برای بازکردن گره‌اش، آغاز یا پایانش را پیدا کرد.
پیتر دبروژ از ورایتی:
فیلم سنگین با دیالوگ‌های هم‌زمان، موقعیت‌های اجتماعی خفقان‌آور و تغییر دیدگاه، سبک روستایی با فیلم‌های سرراست و متمرکز ایرانی که تاکنون جهانی شده‌اند تفاوت دارد. چه داستان‌های افسانه‌ای مجیدی و چه درام‌های صمیمی فرهادی که سادگی نسبی‌شان، آن‌ها را برای مصرف بین‌المللی مناسب می‌کند. فیلمی مانند برادران لیلا می‌تواند در مقایسه (با آن فیلم‌ها) ظالم به نظر برسد و فشار جامعه ایرانی را روی تماشاگر بگذارد، بدون اینکه بستر لازم را فراهم کرده باشد.
روستایی در پایان، این سوال را برای ما مطرح می‌کند: وقتی حتی افراد خودخواه یک خانواده از یک‌دیگر حمایت نمی‌کنند، چگونه می‌توان از جامعه انتظار داشت که عملکردی داشته باشد؟
