فیلم درام "بروکلین" (brooklyn) به کارگردانی جان کراولی روایتگر داستان زندگی زن جوانی از ایرلند به نام لیس لیزی با بازی سیرشا رونان است که بایست میان دو عاشق و دو کشور متفاوت انتخاب کند. فیلم «بروکلین» در ابتدای سال جاری در جشنواره ساندنس اکران شده بود و به تازگی در جشنواره های فیلم نیویورک و لندن به نمایش درآمد.

الیس لیزی یک زن جوان ایرلندی است که در دهه ۱۹۵۰ میلادی به ایالات متحده آمریکا مهاجرت می کند. او با مردی آشنا می شود و در خفا با او ازدواج می کند. با این حال پس از درگذشت غیر منتظره خواهرش، به کشورش باز می گردد و اقامتش در آنجا طولانی می شود. او در ایرلند با یک مرد محلی رابطه ای عاشقانه پیدا می کند و باید تصمیم بگیرد که در کشورش ایرلند باقی بماند و یا نزد شوهرش در آمریکا بازگردد.

سیرشا که در شهر نیویورک به دنیا آمد، تنها فرزند والدین ایرلندی خود، مونیکا و پول رونان است که در آن زمان در نیویورک زندگی می‌کردند. پس از این‌که در سه‌سالگی به کانتی کارلوی ایرلند نقل مکان کردند، در آن‌جا بزرگ شد. وی زمانی که در کانتی کارلو زندگی می‌کرد تحت تعلیم خانگی قرار گرفت. در دوران کودکی در فیلم‌هایی مانند شیطان درون همراه پدر خود بود. سیرشا رونان می گوید به نظرش بازگشت به ریشه های خودش در ایفای چنین نقشی اهمیت زیادی داشت.

سیرشا رونان می گوید: «همواره داستانهایی خاص درباره تاریخ و تجربه ما روایت شده است و ما نیز همان کار را انجام دادیم. دیدن داستانی اینچنینی که با افراد زیادی ارتباط برقرار می کند و از دید یک زن نیز روایت شده است برای من بسیار هیجان انگیز بود.»

رونان در مورد مهاجرت فراوان ایرلندی ها به آمریکا و آنچه او در جریان ساخت این فیلم آموخت می گوید: «من در عمل واقعا از تعداد کودکان فرستاده شده به آمریکا در آن زمان و پیش از آن شگفت زده شدم. کودکانی ۱۰ ساله در آن زمان نزد بستگان و اعضای خانواده شان که در آمریکا مستقر شده بودند، فرستاده می شدند.»

منتقدان از سیرشا رونان که تاکنون در فیلمهایی همچون «هتل بزرگ بوداپست»، «استخوانهای دوست داشتنی» و یا «تاوان» (Atonement) بازی کرده است، به خاطر نقش آفرینی اش در فیلم بروکلین به عنوان یکی از شانسهای دریافت جایزه اسکار نام می برند. او در سال ۲۰۰۷ و در حالی که تنها ۱۳ ساله داشت، نامزد دریافت این جایزه شده بود.

وی حرفهٔ خود را در کودکی آغاز کرد و پس از ایفای نقش در فیلم کفاره در سال ۲۰۰۷ به شهرتی جهانی رسید. این فیلم موجب شد که وی برای یک جایزهٔ بافتا، یک جایزهٔ گلدن گلوب و یک جایزهٔ اسکار نامزد شود که برای بازیگری با چنین سن پایینی کم‌سابقه بود.

رونان در فیلم‌های هالیوودی زیادی حضور یافته‌است مانند کمدی رمانتیک هرگز نمی‌توانم یک زن باشم (۲۰۰۷)، شهر خاکستر (۲۰۰۸)، که اقتباسی از رمانی با همین نام بود، نمایش‌های مرگ‌طلبانه (۲۰۰۸، درام جنگی مسیر بازگشت (۲۰۱۰)، هانا (۲۰۱۱) و میزبان. وی برندهٔ یک جایزهٔ سترن و یک نامزدی جایزهٔ بافتا برای هنرپیشگی در فیلم استخوان‌های دوست‌داشتنی (۲۰۰۹) به کارگردانی پیتر جکسون شده‌است.