فیلم درام «دستیار» (The Assistant) به نویسندگی و کارگردانی کیتی گرین در سال ۲۰۱۹ منتشر شده است. جیمز شیمس تهیه کننده این فیلم است و اولین نمایش جهانی این فیلم در ۳۰ اوت ۲۰۱۹ در جشنواره فیلم تلیوراید بود. این فیلم در ۳۰ ژانویه ۲۰۲۰ توسط بلیکر استریت رسما منتشر شده است. این فیلم به‌طور کلی نقدهای مختلف زیادی دریافت کرد که تعداد زیادی از آنها رو به بالا بودند. در مجموع منتقدانی که نقد خود را برای این فیلم ثبت کردند، از نحوه بازیگری و عملکردی که بازیگر نقش اصلی داشت، بسیار رضایت داشتند و آن را تحسین کردند. علاوه‌بر این، آنها معتقد بودند که این فیلم به خوبی توانسته سوءاستفاده‌های محل کار و همچنین ظلم سیستمی را که در این مکان‌ها وجود دارد، به نمایش بگذارد و به آنها انتقاد کند. از طرف دیگر هم ۸۵ درصد از منتقدان سایت راتن تومیتوز هم که این اثر درام را تماشا کرده بودند، آن را دوست داشتند.
جولیا گارنر در نقش جین، متیو مک‌فادین در نقش ویلکاک، کریستین فروست در نقش سینا، مکنزی لی در نقش روبی، نوآ رابینز در نقش دستیار مرد، داگمارا دومینچیک در نقش دانا و پوروا بدی دستیار اجرایی از بازیگران فیلم «دستیار» هستند.
فیلم دستیار، داستان یک روز از زندگی جین (با بازی جولیا گارنر) را به نمایش می‌گذارد. جین اخیرا از کالج فارغ‌التحصیل شده است و علاقه زیادی نسبت به تهیه‌کنندگی فیلم دارد. او حالا برای اینکه بتواند به شغل رویاهای خود برسد، جایگاه یک دستیار جوان و تازه‌کار را در یک شرکت سرگرمی بسیار قدرتمند، به‌دست آورده است. روز او شباهت خیلی زیادی به روزهای کاری دیگر دستیار دارد؛ درست کردن قهوه، تعویض کاغذ در دستگاه کپی، سفارش ناهار، مرتب کردن سفرها، دریافت پیغام‌های تلفنی، بررسی استخدام جدید و غیره. اما هرچه که ساعت کاری روزانه‌ی جین جلوتر می‌رود، خودش و همچنین ما بیشتر و بیشتر از قبل به این موضوع پی می‌بریم که چه سوءاستفاده‌هایی وجود دارد؛ مواردی که به‌طرز مسخره‌ای جنبه‌های مختلف روز کاری او را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. این سوءاستفاده‌ها و ظلم‌ها آنقدر زیاد می‌شود که جین تصمیم می‌گیرد مقابل آنها بایستد و کاری انجام دهد. اما در همین زمان به این حقیقت پی می‌برد که این کارها، چقدر در سیستمی که خودش وارد آن شده، ریشه دوانده است و چه عمقی دارد.
فیلم «دستیار» داستان خود را از طریق استنتاج پیش می‌برد؛ ما اغلب اوقات درگیر عمیق‌ترین کارهای روزمره حین در جَو سنگین شرکت فیلمسازی می‌شویم: نکات ریز و تکه‌هایی پازلی که گم شده‌اند مخاطب را سردرگم می‌کنند؛ تماشاگر نمی‌داند که آیا اتفاقاتی که در حال رخ دادن هستند شوم و بدیمن خواهند بود یا تنها حوادثی بی‌اهمیت در تصویری بزرگتر هستند. این رویکرد، بسیار مهیج است و ساده‌تر از چیزی که گفته می‌شود در باور مخاطب نقش می‌بندد. کیتی گرین، نقطه دید ما را به حدی نزدیک می‌کند که گویی در کنار جین هستیم و تجربیات او را با تمام وجود حس می‌کنیم. اگر بخواهیم برای این رویکرد عبارتی به‌کار ببریم می‌توان آن را «اول‌شخص نزدیک» نامید.
زمانی که ذهن جین مشغول فکر کردن به چیز دیگری است، گفتگوهایی که پیرامون او رخ می‌دهند وضوحشان را از دست می‌دهند و ما دیگر صدای دیگران را نمی‌شنویم. این رویکرد، برای پرداختن به مباحثی که در مورد فساد، سوءاستفاده از قدرت، و محیط کاری «غیردوستانه» هستند تاثیرگذاری زیادی دارد. اتفاقات بزرگ، پشت درهای بسته رخ می‌دهند یا در قاب دوربین قرار نمی‌گیرند؛ ملاقات‌های مهم در هتل‌های گران‌قیمت بالای شهر برگزار می‌شوند اما این که توضیح دهیم چه چیزی در این میان مشکل دارد دشوار است. این تنها یک حس است و همه کارمندان در آن سهیم هستند. هنگامی که رئیس حضور ندارد، آشکارا مورد تمسخر کارمندان قرار می‌گیرد، اما با این حال هنگامی که جین نه یکی، بلکه دو ایمیل عذرخواهی در طول یک روز برای او می‌فرستد از کلماتی استفاده می‌کند که حس می‌کنیم در حال چاپلوسی است.
چهره جولیا گارنر (هنرپیشه سریال‌هایی همچون «آمریکایی‌ها» با عنوان اصلی «The Americans» و «اوزارک» با عنوان اصلی «Ozark») نقشی محوری در انتقال پیام فیلم «دستیار» ایفا می‌کند. تک‌تک افکار، احساسات و دل‌مشغولی‌های جین که تصمیم می‌گیرد آنها را بروز ندهد در خلق تنش فیلم «The Assistant» موثر هستند. در اکثر صحنه‌های فیلم شاهد نمای نزدیک از صورت جین هستیم، گویی ما نیز در کنار او اتفاقات فیلم را تجربه می‌کنیم. باید اذعان کرد که کارگردان اثری بسیار قانع‌کننده و باورپذیر خلق کرده است.
