جان فورد که در این فهرست در رتبه اول قرار گرفته است، کارگردان افسانه‌ای سینمای آمریکا و برنده چهار جایزه اسکار بهترین کارگردانی است که از بزرگ‌ترین وسترن‌سازان تاریخ هالیوود محسوب می‌شود.

جان فورد شهرت فراوان خود را به‌واسطه‌ ساخت فیلم‌های وسترن مانند «جویندگان» و «دلیجان» و هم‌چنین ساخت نسخه‌های سینمایی از آثار کلاسیک برجسته‌ قرن بیستم مانند «خوشه‌های خشم» به‌دست آورد.

دلیجان 1939

دلیجان فیلم وسترنی با شرکت کلر تروور و جان وین، فیلمنامه آن از داستان کوتاهی بنام «دلیجانی به مقصد لردزبرگ» اثر ارنست هیکاکس اقتباس شده ‌است. جان فورد وقتی کلر تروور و جان وین را برای بازی در این فیلم انتخاب کرد ۱۲ سال بود که فیلم وسترن نساخته بود.

فورد سعی کرد این فیلم را طوری بسازد که بتواند توجه تماشاچیان زن را نیز بخود جلب نماید. به این منظور با یک ماجرای عشقی به داستان اصلی رنگ و لعاب بیشتری بخشید و علاوه بر آن صحنه‌ای که در آن زنی کودکی بدنیا می‌آورد را نیز به آن اضافه نمود. اما با این حال فورد در مورد بکار بردن عناصر سنتی فیلم‌های وسترن در دلیجان کوتاهی نکرد. صحنهٔ حمله سرخ‌پوستان به دلیجان و مسافرانش در این فیلم یکی از صحنه‌های مشهور و کلاسیک سینمای وسترن است.

فیلمنامه این فیلم، به همراه چند نقد و داستان کوتاه «دلیجانی به مقصد لردزبرگ»، پاییز ۱۳۸۸ توسط نشر نی و با ترجمه ونداد الوندی پور در ایران چاپ شد.

خوشه‌های خشم 1940

خوشه‌های خشم بر اساس رمانی به همین نام به نوشتهٔ جان اشتاین بک ساخته شده است. این فیلم برنده اسکار بهترین کارگردانی شده است. در این فیلم بازیگرانی چون هنری فوندا، جین دارول و جان كارادین بازی می‌کنند. فیلمنامه‌نویس این اثر ناتالی جانسون است.تصاویر داستان و فیلم به خوبی بحران‌های اجتماعی اوایل قرن بیستم را ترسیم می‌کند. نویسنده در این رمان بیان می‌کند که چگونه ابزار مدرن می‌تواند با کار یک کارگر، مزرعه دار و... در تعارض قرار گیرد. یعنی تراکتور که وارد کشاورزی می‌شود برابر با بیکار شدن 10 نفر کارگر است.

تفاوت اساسی بین رمان و فیلم در این است که فیلم جان فورد اساسا بر خانواده در حال فروپاشیِ حاصل از بحران استوار است، اما رمان اشتاین‌بک این‌گونه نیست. اقتباس جان فورد از این رمان یک اقتباس استادانه در تاریخ سینماست و فیلم در مواردی به مراتب بهتر از رمان است.

دره من چه سرسبز بود 1941 

دره من چه سرسبز بود در ژانر درام و خانوادگی که از رمانی به همین نام از ریچارد لولین اقتباس شده است. این فیلم در ۵ رشته اسکار دریافت کرد. در سال ۲۰۰۵ نشریه بریتیش فیلم ، چه سرسبز بود دره من را جزء برترین فیلم‌های تاریخ اسکار قرار داد، زیرا این فیلم همشهری کین و شاهین مالت را از دور رقابت خارج کرد.

هیو مورگان ۱۲ ساله با خانواده‌اش که کارگر معدن هستند در دره‌ای سبز و آرام زندگی می‌کند. اما هم‌زمان با رشد و تغییر هیو، زندگی بیرون نیز به شدت در حال تغییر است.

مرد آرام 1952 

مرد آرام در ژانر درام و خانوادگی است که از روی مجله‌ای با نام «پست شنبه عصر» از موریس والش اقتباس شده است. بازیگران جان وین، مورین اوهارا، بری فیتزجرالد، ویکتور مک‌لاگلن و وارد بوند. این فیلم در دو رشتهٔ کارگردانی و فیلم‌برداری اسکار دریافت کرد.

داستان فیلم مرد آرام داستانی شخصی، عاشقانه و سنتی در ایرلند است. شان تورنتن (جان وین) مُشت‌زن امریکایی ایرلندی‌تبار به دهکدهٔ زادگاهش در ایرلند باز می‌گردد تا گذشته‌اش را (مرگ رقیبش در یک مسابقه بر اثر ضربات او) فراموش کند. او خیلی زود با «مری کیت» (اوهارا) ازدواج می‌کند، اما طبق سنت، ازدواج این دختر تا پیش از دریافت جهیزیه‌اش که برادرش (مک لاگلن) از دادن آن امتناع می‌کند رسمیت نمی‌یابد.

جویندگان 1956 

جویندگان فیلمی در ژانر وسترن با بازی جان وین، جفری هانتر و ویرا مایلز است. جویندگان از جمله شاهکارهای جان فورد و از برترین فیلم‌های ژانر وسترن است.

ایتن ادواردز (جان وین) که یک کهنه سرباز جنگ داخلی امریکاست. او که خانواده‌ای ندارد بعد از سال‌ها به خانه برادرش برمیگردد. چند روزبعد اعضای خانواده برادرش در حمله سرخپوستان کومانچی کشته می‌شوند و برادرزاده‌اش لورا (ویرا مایلز) توسط آن‌ها ربوده می‌شود. به این ترتیب ایتن تصمیم می‌گیرد که به دنبال برادرزاده‌اش به رود و به جستجوی او بپردازد. در این راه برادرزاده ناتنی اش مارتین (جفری هانتر) نیز به او کمک می‌کند.

می شود سرگذشت خود و تام دانیفن را بازگو می کند.

آخرین هورا 1958

داستان درباره انتخابات آینده شهردار و تب و تاب نمایندگی های نامزدهاست. شهردار فعلی – با بازی عالی اسپنسر تریسی- که انسانی سالمف باوجدان و به شدت مردمی است به مردم توجه زیادی دارد و هر روز شخصا شهروندان را پذیرفته و به درد دل و مشکلات آنها می پردازد. وی فرزندی دارد که پی عیاشی است و نمادی از نسل بعدی جامعه امریکایی است که به سنتها توجهی ندارد.

مردم همه طرفدار شهردارند و هیچ کس فکر نمی کند که وی دوباره رای نیاورد اما اتحاد رسانه های جناحی و روزنامه های مختلف و ایجاد جو منفی پیرامون وی باعث می شود که او رای نیاورده و سرانجام با سکته ای شدید در بستر مرگ بیافتد که خود نماد از بین رفتن ارزش های انسانی در این جامعه است.

گروهبان راتلج 1960

این فیلم را جان فورد به همه ی سیاه پوستان آمریکا تقدیم کرده است. یعنی فیلم دفاع از یک سیاه پوست است. با بازی وودی استرود. شاید، غیر از حدس بزن چه کسی برای شام می آید با بازی سیدنی پواتیه، این اوّلین فیلمی است که شخصیت اوّل آن سیاه پوست است و تا آخر، فیلم بر محور او می چرخد.

فیلم با دادگاه نظامی شروع می شود. آدمها وارد دادگاه نظامی در یک شهر کوچک می شوند. جان فورد دادگاه را به سبک خودش خیلی شوخ طبعانه می گیرد. یک جور شوخ طبعی گزنده ی جان فوردی. یعنی بذله و شوخی ای که ممکن است خیلی تداوم نداشته باشد. مخصوص آدمهای آراسته و بورژوا نیست. مخصوص ولگردها و آدمهای معمولی کوچه و بازار است و لحن گزنده و تیزی هم دارد.

مردی که لیبرتی والانس را کشت 1962 

مردی که لیبرتی والانس را کشت با بازی جان وین، جیمز استوارت و ورا مایلز، است که داستانش درباره سناتوری به نام رانسون استودارد (جیمز استوارت) است که به همراه همسرش هالی (ورا مایلز) برای شرکت در مراسم تشیع جنازه ششلول بند پیری به نام تام دانیفن (جان وین) وارد شهر می شوند.

ورود آنها برای اهالی این شهر کوچک به لحاظ جایگاه سیاسی و اجتماعی سناتور غیر منتظره است. چرا خاکسپاری یک ششلولبند باید سناتوری والامقام تا این حد اهمیت داشته باشد؟ سناتور در پاسخ به این پرسش که از سوی خبرنگار روزنامه محلی شهر کوچک مطرح