سی و یک نما – فیلم نهنگ عنبر تلنگری است به خاطرات نسل برزخی دهه ی چهل که میان دو دوره ی تاریخی کشور نوجوانی و جوانی شان را می گذراند. نسلی که انقلابی بود اما آهنگ داریوش و ابی هم گوش می کرد، از رقص پای مایکل جکسون به وجد می آمدند اما وطن ناموسشان بود و از سرزمین و اعتقادات خود دفاع می کرد و شهید هم می شد. نسلی که با تمام وجود در عاشورای سالار شهیدان سینه میزد و زیر علم می رفت اما نمی دانست چرا دیدن فیلم " این فرارمرگبار" استیو مک کوئین در نوارهای بتاماکس و وی اچ اس جرم است و یا چرا مشکی، سرمه ای و قهوه ای تنها رنگ های مجاز محسوب می شوند.
هما گویا – مازیار پرتو یک مرد همه فن حریف در صنعت سینما بود . از کارگردانی تا تدوین و از نویسندگی تا مشاور پروژه های بزرگ و فیلم های ماندگار. اما در راس همه ی این کارها او یک تصویر بردار نابغه بود با سبکی خاص که به رنگ و نور بها می داد و پای کارهایش امضاء می گذاشت. او یکی از اولین فیلمبردارانی بود که دوربین روی دست را درگیر فیلم هایش کرد . نوئی از تصویر برداری که این روزها خیلی ار کارگردانها برای دویدن روی صحنه و فرار از دکوپاژ و میزانسن مناسب ، دست در دست تصویر بردار این سبک را ملعبه قرار داده اند.
