سایت فیلم نیوز مطلب کاملی در مورد امیرنوروزی و رزومه‌اش منتشر کرده که در ادامه می‌خوانیم:
در قسمت دهم سریال «داریوش»، امیر نوروزی در نقش علیرضا یکی از بهترین بازی‌هایش را به نمایش می‌گذارد. او در مواجهه با مرتضی، سیفی و بهرام، سه شیوه مختلف از بازی را پی می‌گیرد و نهایتا وقتی با شعله‌های آتش روبه‌رو می‌شود در نهایت استیصال خودش را به زمین می‌زند و التماس میکند و موقعیتی ملتهب و باورپذیر را شکل می‌دهد. هنوز نمی‌دانیم نجات پیدا میکند و بازی‌اش ادامه دارد یا خیر اما در همین نقطه هم می‌توانیم او را یکی از برگ برنده‌های «داریوش» بنامیم.
به گزارش فیلم‌نیوز، امیر نوروزی سال‌ها در تئاتر فعالیت داشت و اواخر دهه نود با بازی در دو فیلم سینمایی «مهمان» و «مصلحت» توانست نظر داورهای جشنواره را به خودش جلب کند. برای فیلم «مامان» نامش در فهرست نامزدهای سیمرغ قرار گرفت و بعد از آن حضورش در عرصه بازیگری پررنگتر شد.
امیر نوروزی در تازه‌ترین حضور خود در شبکه نمایش خانگی بازی تحسین برانگیزی در سریال «داریوش» ارائه داده است.
«مردم معمولی» سریال موفقی از کار درنیامد، اما بازی امیر نوروزی جز معدود ویژگی‌های مثبت سریال بود.
اولین بار با کمدی سیتکامی «مردم معمولی» به کارگردانی رامبد جوان به مخاطبان شبکه نمایش خانگی معرفی شد. در آنجا نقش خسرو خراباتی، پسر ساده‌ای را داشت که همسر سابقش مدام از او سوءاستفاده می‌کرد و توانایی ایستادگی مقابل او را نداشت. با اینکه «مردم معمولی» آنطور که باید دیده نشد اما همه آنهایی که حتی یکی دو قسمت این سریال را هم دیده بودند بازی نوروزی در خاطرشان مانده است.
«می‌خواهم زنده بمانم» فرصتی بود تا مخاطب عام بیشتر با امیر نوروزی آشنا شود.
او در سریال «می‌خواهم زنده بمانم» به کارگردانی شهرام شاه‌حسینی در نقش یحیی فرخی، مامور کمیته در دهه شصت ظاهر شد و شمایلی متفاوت نسبت به «مردم معمولی» به نمایش گذاشت. بازی او در نقش جدی این سریال باعث شد به قدرت بازیگری‌اش بیش از پیش پی ببریم.او در نقش یک مامور وظیفه‌شناس طوری به نقش نزدیک شد و آن را ایفا کرد که توانست مخاطب را با خودش به خوبی همراه کند.
بعد از آن در سریال «روزی روزگاری مریخ» به کارگردانی پیمان قاسمخانی و محسن چگینی، امیر نوروززی در نقش مردی ساده و مهربان و البته منفعل به نام «اسی» به میدان آمد. مردی با موهای صاف که معمولا لباس‌های رنگارنگ به تن می‌کرد و درست در نقطه مقابل شخصیت قالتاق ناصر با بازی سام درخشانی قرار می‌گرفت. اسی هیچ‌وقت توانایی ابراز خودش را نداشت و همیشه توسط لونا و جامعه‌ای که مردان را به رسمیت نمی‌شناخت، سرکوب می‌شد. او هم توانایی زیادی برای ارائه داشت و هم همیشه جزو خوش‌شانس‌های مریخ بود اما با این‌حال می‌توانست خودش را بروز دهد او مدام از سوی ناصر و لونا تحقیر می‌شد و تمام مدت تلاش می‌کرد خودش را به آنها ثابت کند. مواجهه امیر نوروزی با سام درخشانی تضاد جالبی را پدید آورد و باعث شد بازی نوروزی بسیار در این نقش به چشم بیاید.
«قهوه ترک» برای امیر نوروزی فرصتی بود تا موقعیت متفاوتی را تجربه کند.
بعد از «روزی روزگاری مریخ»، با نقش بسیار متفاوتی از او در سریال «قهوه ترک» به کارگردانی علیرضا امینی مواجه شدیم. در این فیلم نقش مردی افغانستانی را داشت. نوروزی برای باورپذیری نقش به رسم برخی افغانستانی‌ها، سبیل و بخشی از ریش روی چانه‌اش را تراشیده و بقیه صورتش پر از ریش بود. روی لحن صحبت کردنش بسیار کار کرده بود و همین به نقطه قوت بازی‌اش بدل شده بود.
امیر نوروزی در نمایی سریال «حیثیت گمشده»
در مینی‌سریال «حیثیت گمشده» باز هم او را باز هم در قالب شخصیتی جدید دیدیم. نوروزی در این فیلم نقش فرشاد، مرد ثروتمندی را داشت که از ابتدا با وعده پول و ثروت ازدواج می‌کرد و نمی‌توانست احساس خوبی از همسرش بگیرد. همین مسئله هم باعث شده بود درگیر کمبودهایی در زندگی باشد. شیوه لباس پوشیدنش مشابه تازه‌به‌دوران رسیده‌ها بود. یقه‌هایش را باز می‌گذاشت و زنجیر می‌انداخت و به همه نگاهی از بالا داشت.
در قسمت دهم سریال «داریوش»، امیر نوروزی در نقش علیرضا یکی از بهترین بازی‌هایش را به نمایش می‌گذارد. او در مواجهه با مرتضی، سیفی و بهرام، سه شیوه مختلف از بازی را پی می‌گیرد و نهایتا وقتی با شعله‌های آتش روبه‌رو می‌شود در نهایت استیصال خودش را به زمین می‌زند و التماس میکند و موقعیتی ملتهب و باورپذیر را شکل می‌دهد. هنوز نمی‌دانیم نجات پیدا میکند و بازی‌اش ادامه دارد یا خیر اما در همین نقطه هم می‌توانیم او را یکی از برگ برنده‌های «داریوش» بنامیم.
