علی سجادی جوانی با دغدغه "مرگ " که از سال 88 به طور جدی ساختن مستند گونه هائی را با این نگرش شروع کرده و خیلی از چهره های معروف  مثل احسان علیخانی، امین حیایی، صابر ابر یا گلاره عباسی را در گور گذاشته است. سجادی زمان انتخابات ریاست جمهوری اخیر هم اصرار داشت تا مستندی از مناظره های انتخاباتی در قبر بسازد که نامزدها حاضر به زنده به گوری نشدند و حالا فصل دوم مستند هایش را می توانیم به عنوان ویژه برنامه ماه رمضان ببینیم لذت ببریم.
سایت شبکه سه برای معرفی این برنامه نوشته:فصل دوم مستند دوباره زندگی با نگاهی نو و تازه به مقوله مرگ، با افراد گوناگون از ادیان مختلف، در فضاهای متفاوت، پیرامون دیدگاهشان در رابطه با مقوله مرگ گفت‌وگو می کند. این برنامه در 26قسمت 20 دقیقه ای ساعت 18:30از شبکه سه سیما پخش می شود.
بر می گردیم به خانه و کتری آب جوش و شبکه سه و برنامه زندگی دوباره.خاله نرگس را می بینیم شیک و رنگارنگ در پارک "نهج البلاغه".(یعنی اصلا هم خبر ندارد که قرار است چه اتفاقی بیفتد و به معنی واقعی این برنامه مستند است!). تهیه کننده ، کارگردان و مجری این مستند یعنی سیدعلی آقای موسوی با دغدغه مرگ ، خانم مجری برنامه کودک را کنار ماشینی که قبلا از بیننده هم پرسیده بود که چه تصوری ازخوابیدن در آن دارد می برد. خانم سورپرایز می شود اما قبول می کند که وسائل شخصی از موبایل تا ساعتش را تحویل دهد و در داخل کاور مشکی رنگ حمل جسد در وسیله دومتر در نیم مترنعش کش (از آنجا که تابوت نیست، از جنس فایبرگلاس است و درب هم ندارد و من اسمش را متاسفانه نمی دانم ، نزدیک ترین واژه به نظرم همان نعش کش آمد) بخوابد، در ها بسته شوند و ماشین حرکت کند و بعد از مدتی برگردد و خاله نرگس بگوید که چه احساسی داشته است. خاله نرگس بر می گردد و شک نداشته باشید هیچ کاتی هم نخورده و وی ساعتی در کاور مشکی مرگ بوده و حالا می گوید که انقدر آرامش دارد که دلش نمی خواهد پیاده شود . بالاخره قبول می کند و پیاده می شود و خداحافظی می کند و می رود و....
کتری خیلی وقت است که جوش آمده اما من هنوزنشسته ام و از این برنامه کیف می کنم. واقعا که چه برنامه مناسبی از پربیننده ترین شبکه سراسری دارد ما را به پیشواز افطار می برد!!. برنامه ای که انقدر با سلیقه ای متمایز و در چارچوب خاص تولید شده که باید در کته گوری قرار بگیرد که بیننده اگر تمایل داشت آن را انتخاب کند و نه اینکه بیننده شکار شود.
ضمن اینکه با قرار دادن دوباره زندگی در کناربرنامه های خارجی از این دست که برخی از بهترین های آنها از شبکه چهار سیما هم پخش شده، متوجه می شویم که فکر و مطالعه قابل توجهی پشت آن نیست و صرفا اسم هائی (در صورتی که سجادی ، دوستان و بستگان نباشد) که در تیتراژ می آیند چندان حضوری در اتاق فکر این برنامه نداشته اند و یا مثمر ثمر نبوده اند.
بگذارید کتری بجوشد و آبش تمام شود، مهم نیست. مهم این است که وقتی حضور "یک "هنرمند در "یک" برنامه که قرار است صرفا روی "یک" صندلی بنشیند و "یک"مناسبتی را تبریک بگوید کلی هزینه دارد ، علی سجادی با چه ترفندی آنها را در گور و تابوت می گذارد؟و شیکه سه با چه نگاهی آنتن را در اختیار "دوباره زندگی"قرار می دهد؟
فراموش نکنیم که در تمام کشورهای اسلامی، شادترین برنامه برای ماه مبارک رمضان در نظر گرفته می شود.