این مدرس دانشگاه در نگاه خود قضاوتی نسبتا منصفانه داشته که به نوعی از سلیقه و دغدغه هایش سرچشمه می گیرد اما میتوان داستان را بدون عینک "چیستا یثربی" جور دیگری هم دید، برایم جای تعجب دارد که چگونه خانم یثربی که از انسانهای با دانش و تحصیل کرده و صاحب نظر در این حوزه به حساب می آید بازی هنرمندانه، بی عیب و نقص و موشکافانه ی "گلاره عباسی"، حضور متفاوت و تاثیرگذار مهدی سلطانی آنهم با بازی متکی و مبتنی بر رگه های ظریف طنز، یا مجید صالحی و مهرداد صدیقیان را در سریالهای مدینه و هفت سنگ نادیده می گیرد.

وی بهترین نمره سریال های تلویزیونی ماراتن گونه ماه رمضان را به سریال «مدینه» سیروس مقدم به جهت پرداخت خوب داده، سریال «فاخته» را مجموعه‌ای آموزنده همراه با بازی‌های بی‌نظیر دانسته و در آخر سریال «هفت سنگ» علیرضا بذرافشان را سریالی ضعیف به لحاظ متن ارزیابی کرده است.

"چیستا یثربی" معتقد است بازیگران، تماشاگران را نگه داشته‌اند و آنها بودند که سریال‌های رمضان 1393 را نجات داده اند، همچنین رمضان 93 را سال برد بازیگران دانسته و گفته است: امسال سریال‌های ماه رمضان سریال‌های بازیگرمحوری بودند و بیشتر به خاطر حضور بازیگران بود که باعث شد مردم سریال‌های رمضانی را دنبال کنند. اگر پریوش نظریه در «مدینه» نبود، اگر رحیم نوروزی، عبدالرضا اکبری و به ویژه ثریا قاسمی در «فاخته» نبودند و اگر شبنم مقدمی در سریال «هفت سنگ» حضور نداشت، شاید مردم خیلی سریال‌ها را دنبال نمی‌کردند، در ماه رمضان امسال با حضور بازیگرانی چون پریوش نظریه، شبنم مقدمی، ثریا قاسمی، رحیم نوروزی، عبدالرضا اکبری، کمند امیرسلیمانی و... سریال‌های تلویزیون نجات پیدا کردند و به نظر می‌رسد امسال سال رشد و شکوفایی بازیگران تئاتری در تلویزیون است.

وی معتقد است، پریوش نظریه که در سریال مدینه به عنوان بازیگر نقش اصلی ایفای نقش می‌کند، آنچنان بار سریال را به دوش می‌کشد که به اعتقادش مدینه مساوی با پریوش نظریه است.

یثربی با اشاره به بازی بازیگران سریال‌های «مدینه»، «فاخته» و «هفت سنگ» بیان کرد: به اعتقاد من بازی پریوش نظریه در سریال «مدینه» بسیار خوب و ستودنی است. در سریال «فاخته» شخصا بیشتر تحت تأثیر بازی رحیم نوروزی قرار گرفتم؛ چرا که وی در این مجموعه ایفای نقش خیلی خوبی دارد، هر چند که نقشش در این مجموعه ظاهرا منفی است ولی خیلی خوب پیش رفته است. ثریا قاسمی در این سریال یکی از بهترین بازی های حسی‌اش را ارائه داد.

این کارگردان تئاتر دربخشی دیگر از گفت‌و‌گویش به ایفای نقش شبنم مقدمی در دو سریال «مدینه» و «هفت سنگ» اشاره کرد و توضیح داد: شبنم مقدمی به عنوان بازیگر نقش مادر خانواده در سریال «هفت سنگ» انرژی زیادی می‌گذارد ولی محتوای نقشش متریال ندارد؛ این در حالی است که وی در سریال «مدینه» خیلی بهتر و طبیعی‌تر به نظر می‌رسد و با بازی فوق‌العاده‌ای مقابل دوربین سیروس مقدم رفته است. شخصا با دیدن شبنم مقدمی در تلویزیون یاد نمایش‌های 10ساله‌ام می‌افتم که در آنها ایفای نقش داشت و به خودم می‌بالم که وی در تلویزیون بازیگر موفقی شده است.

حال از نگاه نگارنده دیدگاه سرکار خانم یثربی در مورد بازیگران سریالهای ماه رمضان تکرار مکررات و چرخشی کروی شکل را شامل می شود که به گونه ای دیگر می توان آن را به تعصب شدید روی بازیگران تئاتری نیز معنی کرد.

اینجانب نگران این فرضیه هستم که بازیگر تنها یعنی نقش آفرینان صحنه تئاتر و بس. بارها شنیدم و خوانده ام بازیگر تئاتری، بازیگر تلویزیونی و بازیگر سینما.

بارها در گفت وگوهای مطبوعاتی و تلویزیونی خود در 17سال سابقه ی رسانه یی این سوال را مطرح کرده ام که معنی بازیگر چیست و چه تفاوتها و فرقی بین بازیگران تئاتر و سینما و تلویزیون هست؟ در جواب خیلی ها هیچ تفاوتی بین آن قائل نبوده و بسیاری نیز آن را .....

در اینکه صحنه تئاتر کارخانه ی بازیگرسازی محسوب می شود و در لایه های ناشناخته و شناخته ی این مقوله، تاثیر شگرفی دارد شکی نیست اما براستی هر کس خاک صحنه و رنج کمبود امکانات عرصه ی مقدس آن را به جان و روح نخریده باشد بازیگر محسوب نمی شود؟

"تعصب" واژه ی مطلوبی برای من نیست چون به دنبال خود قطع یقیقن در درازمدت افراط را به همراه خواهد داشت.

پریوش نظریه و شبنم مقدمی بویژه ثریا قاسمی از بهترینهای تاریخ بازیگری محسوب می شوند که کارهای ضعیف و پردازش نامطلوب کاراکترها در نقش آفرینی های آنان به ندرت به چشم می آید مگر آنکه فیلمنامه و یا پرداخت کارگردان به واژه ایی با عنوان "افتضاح" ختم شده باشد، در کل حضور چنین بازیگرانی نصف و گاهی بیش از نصف راه موفقیت یک اثر هنری را به تنهایی تضمین می کند.

بله این سه بانوی بازیگر در کنار دیگرانی که خانم یثربی نامشان را برای نقد سریالهای تلویزیونی رضان 93 به زبان آورده اند به راستی مانند همیشه خوش درخشیده اند، بازیگرانی که از تمام تکنیکهای موجود سود می برند و به تنهایی توانایی پنهان کردن ضعفهای یک اثر را داشته و متکی به دانش بالا و خیره کننده در عرصه بازیگری هستند اما سوال اینجاست خانم "چیستا یثربی".

چگونه می توان مهدی سلطانی را با بازی خیره کننده اش در هفت سنگ نادیده گرفت، از پرویز پورحسینی گذر کرد، بهنام تشکر را به حساب نیاورد، مهرداد صدیقیان و مجید صالحی را فراموش شده انگاشت، فرناز رهنما را شیرین نپنداشت و در آخر ندید که "گلاره عباسی" به معنی واقعی در مدینه پوست عوض کرده و ثابت می کند در صورت توجه و اعتماد چه بازیگر قابلی ست؟

"چیستا یثربی" سریال مدینه را مساوی با پریوش نظریه می داند اما بهتر است بگویم این سریال یعنی "گلاره عباسی".

مشخص و واضح است که پریوش نظریه به مانند همیشه درخشیده و او را باید در کنار بازیگران واقعا بازیگر تاریخ تئاتر و سینما و تلویزیون ایران یعنی فاطمه معتمدآریا، گلاب آدینه، ثریا قاسمی، هما روستا، گلچهره سجادیه، فریبا کوثری، نسرین مقانلو، شبنم مقدمی، پانته آ بهرام، ستاره اسکندری، اندیشه فولادوند و... ستارگانی معرفی کرد که نه عروسک های صرفا زیبارو بوده اند و نه تابلوهای نقاشی که با بینی های به تیغ سپرده شده و تزریق پروتز در گونه و لب و ایکس و ایگرگ، خود را در این عرصه به رخ کشیده اند.

و دقیقا جالب اینکه بیشتر برخواسته از مکتب تئاتر هستند تا دنیای پر زرق و برگ قاب و پرده و جعبه و در نهایت تصویر.

حال چگونه است که درخشش گلاره عباسی را در مقابل دوربین سیروس مقدم نادیده میگیریم و بی تفاوت از کنار خروجش از کلیشه ایی که ناخواسته به دامش افتاده بود، میگذریم؟

بازیگر نقش بیتای مدینه ی مقدم در این سریال پوست انداخته و براستی که برای درخشش و دیده شدن، خود را به تیغ جراحان زیبایی نسپرده است، از شعاف و شور کاذب و هیجان و جار و جنجال و هیاهو و مصاحبه و حاشیه و جنجال سازی و عکس روی جلد جدول و غیره نیز پرهیز و دوری کرده و چراغ خاموش راه خود در پیش گرفته تا امثال آنهایی که مثل شما دستی در آتش دارند ببینند و بپسندند و دم بر تن خسته بدمند که متاسفانه مثل اینکه بیان تکرار مکرارت مهمتر است.

"گلاره عباسی" اگر از این به بعد درست و متناسب با توانایی هایش انتخاب کند می تواند به سوی قله ی بازیگری خیز بردارد و در قد و قامت نقش آفرینی واقعی جلوه کند و بعد از سالها ممارست و تلاش و خون جگر و مشق کردن، جایگاه واقعی خود را که گوشه ای از توانائیهایش را در "مدینه" به نمایش گذاشت، تثبیت کند.

آیا قبول دارید نقش دوم و چندم بودن در سریالی که به اقتضاع زمان پخش و شبکه اش، بی شک پر بیننده خواهد بود سخت تر از رل اصلی است و براستی لبه تیغی به حساب می آید که بازیگر بر روی آن قدم می زند؟ این واقعیتی انکار ناپذیر است، گلاره عباسی در مدینه پوست انداخته، خلاقیت به خرج داده و کلیشه شدنش در نقش دختران معصوم و مثبت را شکسته و با نوآوری وخلاقیت از پس نقشی به بهترین شکل برآمده که می توانست تکراری و تخت از آب درآید که از این جهت باید به سیروس مقدم نیز برای انتخاب این بازیگر در نقش بیتا آفرین گفت.

نگاه، بیان و حتی راه رفتن های گلاره عباسی در پلان و سکانسهای بازیش در مدینه حساب شده و قابل توجه و دفاع از کار درآمده اما جالب اینکه براحتی نادیده گرفته می شود، آیا واقعا باید با یک بازیگر، تجربه ی مشترکی داشت تا او را هم دید؟

نگارنده تنها یکبار "گلاره عباسی" را از نزدیک در مراسم شعرخوانی "اندیشه فولادوند" آنهم دو سال قبل در فرهنگسرای پایداری دیده و تنها ساعتی در کنار یکی از کارگردانها و نویسندگان تئاتر و "آزاده نامداری" بزرگوار، با نظراتش در مورد بازیگری تا گوشه ای آشنا شده است.

بازیگری که در حول و حوش سی سالگی فارغ التحصیل معماری از دانشکده هنر دانشگاه تهران به حساب می آید و دانش آموخته کلاسهای "امین تارخ" است و از کوچه و خیابان به نقش آفرینی مقابل دوربین سینما و تلویزیون یا تجربه ی فضای صحنه تئاتر، نرسیده است.

فکر می کنم دیده شده ها همیشه دیده وتحسین شده اند و باید آنهایی را به واقع دید که به یکباره می درخشند و راه خود را با تکیه به زحمات، توانائیها و تلاش به درستی باز می کنند و کمتر دیده یا تحسین شده اند، آنهایی که جوانند و اول راه و تقویت انگیزه ی آنها کاری خواهد کرد کارستان.

سریال مدینه اگر بار دیگر توانائیهای بازیگران توانمند و خوش فکری چون پریوش نظریه و شبنم مقدمی را به رخ کشید هچنین نشان داد بی شک "مهرداد صدیقیان" و "گلاره عباسی" نیز جوان اول های موفق این روزهای عرصه ی بازیگری هستند.

از منظری دیگر این نوید را هم به همراه داشت که اگر فرصت مطلوب و مناسب برای بازیگرانی چون "گلاره عباسی" ایجاد شود و فضایی فارق از کلیشه های مرسوم به آنها هدیه نمایند نتیجه اش این چنین درخشان از کار در خواهد آمد.

در پایان هر چند سریال "مدینه" فارق از بازیهای درخشان نفراتی که نامشان مطرح شد، نکات مثبت و منفی فراوانی را در دل خود جای داده است که مجالی دیگر را برای طرح می طلبد.

*پوریا تابان: مجری و روزنامه نگار