اصلا آدم سیاسی نیستم و هیچ وقت هم وارد منازعات سیاسی نشدم ولی من یک موزیسین بودم که می‌توانستم در وطن کار کنم اما مجبور شدم خانه و زندگی و حتی زبان مادری را رها کنم و به سرزمین بیگانه بروم! حالا اگر همین گلایه ها را به زبان شعر درآوریم یعنی سیاسی هستیم؟ نه من و نه بلک کتز هیچگاه سیاسی نبوده.

من جزو اولین ایرانیانی بودم که توانستم در  استودیوی متروگلدون مایر در شعبه اصلی آن که حوالی لندن بود، کارآموزی کنم ولی بی علاقگی به سینما باعث شد حین تحصیل مدام در کافه های لندن بچرخم و چشمم به موزیسین هایی باشد که در حال اجرایند.

در کل فعالیت های بلک کتس فقط محمد اوشال بود که بهترین آهنگساز این گروه بود ولی وی بعد از انقلاب ممنوع‌کار شد و علیرغم میل باطنی با دو دختر کوچکش به انگلیس هجرت کرد و دیگر هم کار موسیقی نکرد.

حسن شماعی زاده بواسطه نوازندگی ساکسیفون در بلک کتس بود که توانست با گوگوش آشنا شود و برایش آهنگسازی کند. او خیلی دلش می‌خواست بخواند ولی فقط یک قطعه اسپانیش با بلک کتس خواند.

بلد نیستم ادای فمینیست‌ها را دربیاورم و هیچ بانویی در "بلک کتز" نبوده ولی شخصا برای بسیاری از بانوان خواننده آهنگسازی کرده و مشاوره داده‌ام.

چه کسی گفته داریوش اقبالی آدم سیاسی است؟ داریوش اصلا آدم سیاسی نیست و او قبل و بعد از انقلاب یک جور شعر اعتراضی می‌خوانده.

موسیقی لس آنجلس ورشکسته نشده بلکه به مرحله تازه‌ای رسیده چون خوانندگان و موزیسین های بزرگی که در ابتدای انقلاب به لس آنجلس مهاجرت کردند اغلب بازنشسته شده اند و خانواده های ساکن لس‌آنجلس هم آن قدر درگیر غم نان بوده‌اند که فرصت یا پولی برایشان نبوده که فرزندان را سمت موسیقی بفرستند و فقط افرادی مثل منصور موفق بودند که بابای پولدار داشتند و هی خرج کردند و آلبوم دادند تا بالاخره گرفت! موسیقی پاپ باید در داخل ادامه حیات می‌داد تا با نبض مخاطب ایرانی پیش می‌رفت و دخل و خرج می‌کرد اما با بی عدالتی این فرصت را سوزاندند تا بعدها در تاریخ بنویسند که چه خبط بزرگی که در حق موسیقی کردند.

موسیقی لس‌آنجلس خواننده ای مثل معین دارد که ده ها بار سالن ۶هزار نفری پر کرده ولی او نمی تواند در ایران بخواند چون اگر بگذارند او و امثال او در ایران بخواند دیگر آن آقازاده های خواننده های انحصاری دهه شصت را کسی توجه نمی‌کند! کدامیک از این همه خواننده داخل ایران توان رقابت با معین را در اجرای زنده دارد؟ بله! کنسرت می‌گذارند ولی به زحمت هزار نفر را به سالن می‌آورند و تازه بدون هر گونه نوآوری و فقط ده تا آهنگ پشت هم میخوانند انگار که داری سی‌دی گوش می‌دهی! نه فقط معین که حتی خوانندگان ضعیف لس آنجلسی اگر بتوانند به ایران بروند در بدو کار حداقل ۵میلیون مخاطب خواهند داشت و بی اغراق می‌گویم در آهنگسازی و تنظیم آهنگ، موزیسین هایی در لس آنجلس داریم که یکی مثل آنها در ایران نیست که اگر بود این همه کپی کاری از قطعات ترک و عربی و... را شاهد نبودیم.

آینده موسیقی ایران با ترکیب موزیسین های مطرح لس آنجلسی با هنرمندان داخل ایران خواهد بود. همین حالا چهار عضو  بلک کتس، بچه‌هایی هستند که از ایران و شیراز به ما پيوسته‌اند و در ده سال آینده اگر درهای داخل را به روی ما باز نکنند باز شاهد افزایش مهاجرت و شکل گیری موزیسین های برتری در لس‌آنجلس خواهیم بود.