شهیدی که ۲۲ سال به جاسوسی  متهم بود و خانواده‌اش باید با این تهمت مدارا می‌کردند. دردی بیشتر از دردِ جدایی و هجران او.

خانواده ای که حتی عنوان شهید، اسیر یا مفقود الاثر هم به این فرمانده‌ی شهیدشان داده نشد و بی هیچ حق و حقوقی در انتظار اعاده حیثیت برای عزیزشان بودند وقتی حتی رفقا هم حالشان را نمی‌پرسیدند.

علی هاشمی یک جوان  عرب خوزستانی  بود، فرمانده‌ای که یک شب عملیات گم شد. هنوز هم معلوم نیست چطور شهید شده است چرا که احتمالا پیکرش پنهان و یا دفن بوده و برای خودِ من به شخصه این سوال است که او را عراقی‌ها شهید کردند یا یک نفوذی!؟

البته که این فقط یک سوال شخصی است و انگار دارم بلند بلند فکر می‌کنم و می‌نویسم.

به هر حال تطابق DNA او در آلمان هم تایید شده و  اهل خانه بالاخره توانستند  با صدای بلند عزاداری کنند،  در حالی که بعد از تایید شناسایی جسد  وی آنطور که باید و شایسته است اطلاع رسانی گسترده‌ای نشد اما حالا، اتفاق خوبی است که دو فیلمِ برگزیده‌ی مردم در جشنواره امسال از دو زاویه به مقطعی از زندگی او می‌نگرد که البته کاملا محتاطانه.  اشک هور" یقینا از بهترین‌ فیلم‌های این دوره از جشنواره است که  از کارگردانی تا تدوین،  دوربین و... باری  بی‌اغراق می‌تواند صندلی خانم رویا افشار را در کنار مریل استریب بگذارد (البته تنوع نقش و کارآکتر، ژانر و حضور مریل استریپ استثناست) و ما ایستاده برای ایشان دست بزنیم و سیمرغ خودمان را بی‌هیچ تردیدی تقدیمشان کنیم. شاید شهید هاشمی هم کنار ما ایستاده باشد و دست بزند.

و کلام آخر، اشک هور قصه‌ی غصه‌های یک مادر در انتظار که محوریت یک فیلم جنگی خوش‌ساخت و متعهد است.

در پنجمین روز از جشنواره چهل و سوم فجر با حضور عوامل فیلم: حضور مهدی جعفری (کارگردان)، مجتبی فراورده (تهیه‌کننده)، رویا افشار، رضا ثامری، تورج الوند (بازیگران)، میثم مولایی (تدوینگر)، وحید ابراهیمی (مدیر فیلم‌برداری) و حبیب خزائی‌فر (آهنگساز) در برج میلاد برای اهالی رسانه و منتقدین به نمایش در آمد و مورد استقبال قرار گرفت.

این فیلم همچنین جزو انتخابِ بهترین فیلم از نگاه مردم تا روز پنجم جشنواره فجر نیز هست.

هما گویا

عکاس: روح الله حسین زاده