نمايش مستندهاي فيلم‌هاي مطرح ايران هميشه توانسته براي علاقه‌مندان جالب باشد. اين اتفاق طي چند سال گذشته رخ داده و هربار نيز با استقبال روبه‌روشده است. از فيلم‌هاي محبوب اين چند ساله «درباره الي...» بود كه با وجود فضاي متفاوت اكران آن توانست نظر مردم را جلب كند. فيلم آخر عباس كيارستمي «كپي برابر اصل» نيز در جهان با فروش ميلياردي روبه‌روشده است. اين فيلم به پشتوانه نام كيارستمي و حضور بازيگري همچون «ژوليت بينوش» و تحسين در جشنواره كن همچنان مورد استقبال است. «حميده رضوي» يكي از شاگردان «عباس كيارستمي» است كه توانسته درباره پشت صحنه دو ساخته اخير اين كارگردان مطرح «شيرين» و «كپي برابر اصل» بسازد. اين فيلم روز دوشنبه در خانه سينما نشان داده شد. پيش از آن ما با او گفت‌وگويي كرده بوديم، البته او بيشتر دوست داشت تا فيلم ديده شود و معتقد بود؛ بسياري از مسايل در فيلم هست. سوالاتي همچون چگونگي ساختن يك فيلم در كشور ديگر، قرار گرفتن يك بازيگر مطرح در برابر يك خواننده اپرا و... .
حميده رضوي درباره فيلم «اصل کپی برابر اصل» مي‌گويد: «تمام مراحلي كه فيلم كپي برابر اصل براي ساخته شدن طي كرد را در بر مي‌گيرد. از نوشتن سناريو، فيلمبرداري، صحبت كردن با بازيگران، چگونگي برقراري ارتباط بين دو بازيگر نقش اصلي يعني ويليام شيمل كه در اپراي عباس كيارستمي ايفاي نقش مي‌كرد و ژوليت بينوش همه در فيلم هست. من قبل‌تر فيلم پشت صحنه «شيرين» را هم ساخته بودم با نام «طعم شيرين.» يكي از نكته‌هايي كه به نظر رضوي درباره فيلم «كپي برابر اصل» وجود دارد و فيلمسازي در ايالت توسكاني را با ايران متفاوت كرده بود «خوش قولي گروه» بود. اين همراهي گروه خارجي سبب شده بود كار زودتر از آني كه پيش‌بيني و برنامه‌ريزي شده بود به پايان برسد. براي او به عنوان يك نظاره‌گر «هوشمندي عباس كيارستمي در ارتباط با گروه و عوامل بسيار آموزنده بود. همه چيز براساس برنامه‌ريزي پيش مي‌رفت. همه سر وقت حاضر مي‌شدند. در حالي كه در ايران اين اتفاق كمتر رخ مي‌دهد.»
اين فيلم از نظر كارگردانش مي‌تواند «براي دانشجويان سينما و كساني كه علاقه‌مند به سينما هستند، نكته‌هاي خوبي مطرح كند. به سوال‌هايي كه بسياري درباره فيلم دارند، جواب دهد. سوالاتي درباره اينكه چگونه يك بازيگر حرفه‌اي مانند بينوش در كنار شيمل قرار گرفته است. چطور كارگرداني كه همواره از حضور نابازيگران استفاده مي‌كرد اين بار از يك بازيگر حرفه‌اي جهاني استفاده كرده است. چگونه براي رسيدن به نقش با هم همكاري مي‌كردند.چطور كيارستمي بازي بينوش را تعديل مي‌كرد و چطور كيارستمي در مقام يك كارگردان بازيگرش را با زواياي نقش، نگاه زن فيلم و خواسته‌هايش، راهنمايي مي‌كرد همه نكته‌هايي است كه در اين فيلم به آن پرداخته شده است.»
شايد يكي از نكته‌هايي كه اين فيلم مي‌تواند به آن جواب دهد همان بحثي است كه همواره درباره نداشتن سناريو در فيلم‌هاي عباس كيارستمي مطرح مي‌شود. سوالي كه اينك معلوم مي‌شود جواب آن با ذهنيت ديگران بسيار متفاوت است. به قول رضوي «اين فيلم كاملا روشنگر اين است كه هوش و آگاهي عباس كيارستمي سبب مي‌شود همه چيز ساده به نظر برسد، در حالي كه او همه چيز را از قبل آماده مي‌كند. براي تك تك صحنه فيلم ماكتي در نظر دارد و پلان به پلان آن را نوشته و در ذهن دارد. او همواره به دانشجويانش هم تاكيد مي‌كند بايد دكوپاژ را از قبل در نظر بگيرند. اين سوءتفاهمي است كه درباره ايشان وجود دارد.»
اين فيلم اولين تجربه فيلمسازي كيارستمي در خارج از كشور نيست اما تجربه استثنايي براي گروه همراهش است. نگاه او بسياري را شگفت‌زده كرده بود، محيط گروه آنچنان صميمي بوده كه حتي سه، چهار روز بعد از پايان هم نمي‌خواستند گروه را ترك كنند. حتي كاري كه او با عكاسي انجام داد هم هزينه را پايين آورد و هم توانست كار را سرعت ببخشد. حميده رضوي مي‌گويد: «استفاده‌اي كه آقاي كيارستمي از عكس در دكور فيلم داشتند و ديوارهاي دو شهر را به اين وسيله به هم نزديك كردند براي طراح صحنه ايتاليايي جالب بود و هزينه را هم كاهش داد.»
كارگردان اين پشت صحنه سعي كرده است فيلم را از حالت خشك و رسمي بيرون بياورد. مصاحبه‌ها با اندكي طنز همراه است و تدوين آن را دو نفر «بابك صالحي» و «كاوه زاهدي» انجام داده‌اند. اين فيلم 34 دقيقه يا از بين 70 ساعت راش تهيه شده است.
«حميده رضوي» كه پشت صحنه فيلم شيرين را با نام «طعم شيرين» ساخته است، مي‌گويد: «ساخت آن فيلم هم تجربه خيلي خوبي بود كه بازيگران روي صندلي مي‌نشستند و به ديواري كه هيچ چيز نبود نگاه مي‌كردند. غمي كه در چهره آنها بود واقعي به نظر مي‌رسيد. واقعا گريه مي‌كردند و همذات پنداري مي‌كردند. آن فيلم واقعا به يادماندني بود.»
