"روزگار غريبي شده ، هر چقدر كه بخواهي خود را از حاشيه ها و سو تفاهمات جدا نگه داري و به هزاران كار نشده و گره هاي درهم پيچيده دغدغه هاي شخصي و غيرشخصي ات برسي، نمي شود . هر روز از جايي و يا از جانب كسي به انحا مختلف اسم ات در ميانه اي كشيده مي شود كه چاره اي جز تكذيب و رفع سو تفاهم برايت باقي نمي ماند.  هرچند كه بيزار باشي از اين كشمكش هاي از جنس دون مايگي ، اما ناچاربه واکنش می شوی ، چراكه به چوب همين سو تفاهمات به ظاهر بی اهمیت، قضاوت مي شوي و پرونده ات نوشته و باز و بسته مي شود.

خبردیدارسرپرست وزارت ارشاد و من  با خانواده "محمد رضا رستمی" ، عزیزِ نازنینِ جوانمرگ مان ، و انعکاس آن در تیتریک خبرگزاری ، به گونه ای که گویا این دیدار مشترکا و به اتفاق انجام شده، از همین اتفاقات ساده ! است . گرچه در صورت وقوع چنین امری هم، ایرادی به آن وارد نیست ،  اما درمقطعی که هنوزفرصت آشنایی و ارتباط حرفه ای سینماگران با  سرپرست وزارت ارشاد در پست جدید پیش نیامده ، انعکاس تیتراین خبر، ابهاماتی را دامن زده که با توجه به رفاقتم  با " الهه خسروی " و ارادت قلبی ام به عزیز ازدست رفته " محمد رضا " موظف به اصلاح آن هستم . طبیعی است که بعد از اعتراض و حذف خبر ، این توضیحات خواهد آمد که مگر در متن خبر دیدار بقیه نوشته نشده؟  و ... و های بسیاری که اعتراض را به غُرغُری خودخواهانه تعبیر خواهد کرد ، اما همین ترفند به ظاهر ساده ، در انتخاب تیتر ، " سید عباس صالحی سرپرست وزارت ارشاد و رخشان بنی اعتماد فیلمساز ، با حضور در منزل مرحوم محمدرضا رستمی ، روزنامه نگار باسابقه ، با خانواده او دیدار کردند. " معنا و تعریفی  دارد که نویسنده خوب می داند .دیدار در خلوت و دو نفره،  من و دوست داغدارم" الهه " ، که بی انصافی روزگار و درد پَرپَر شدن مرد زندگی اش ،  آتش به جانش کشیده ، نیاز به خبر ندارد ، چه رسد به تیترشدن !

اصلا خبر درد های پنهان و فروخفته طبقه دغدغه مند و فرهنگی این سرزمین که در زمان بودن شان جایی در متن ندارند، چه فایده که مرگ های خاموشش شان تیتر شود؟

شب پیش با خواندن مطلبی در خبرگزاری تسنیم با عنوان " با ماشین های لوکس تان روی زخم هایمان ویراژ ندهید! افسرده شدم ولی نوش جانتان "  در بدر به دنبال نشانی از نویسنده گشتم . نامش را به لطف دوستی پیداکردم "پوریا گربندی" نمی دانم پیر است یا جوان ، نویسنده و یا ... می خواستم بنویسم قلمت را می بوسم ، بنویسم درود بر شرف و شهامت ات که آن چه که در این وانفسای آشوب زده کم و اصلا نداریم ، همین است که در دل نوشته ات آورده ای . شفافیت ، مطالبه گری ، حق طلبی . متن را هنوز ننوشته ، به تیتر خبرمربوط به دیدار! برخوردم و شوک برخورد با سیاست های سیاست زده رسانه ای!

از مضمون مطلب "پوریا گربندی" وام می گیرم ، پوسته زخم هایمان را به شقاوت و بی رحمی نشکافید ، درد هایمان کافی است .

تیتر می خواهید؟ بنویسید:

در پاییز 1395 "محمد رضا رستمی" مردی از تبار قلم و آگاهی ، چند ماه از کار برکنارشده ،  در گوشه اتاق ساده خانه ای که ردیف کتاب ها،  تنها موجودی آن است ، در خلا نا امنی شغلی،  دِق کرد و مُرد .

رخشان بنی اعتماد

10 آبان 95