جامه ای از نیک سرشتی تن پوش هنرمندان ایرانی
حساسیت انتخاب پوششی که قرار است در یک میهمانی ویژه و با حضور افراد به اصطلاح رو در بایستی دار و مهم بر تن شود را ضربدر هزار کنید، تقریبا می شود همان حساسیتی که هنرمندان ما برای حضور در فرش قرمز یک فستیوال مهم جهانی دارند و اصلا باید داشته باشند. به همه ی این ها تصویر شلخته و دور از واقعیتی که تحت تاثیر سیاست های نادرست فرهنگی داخلی و پروپاگاندای رسانه ای وجود دارد نیز اضافه کنید، آن وقت است که این پوشش و شیوه ی رفتار و بسیاری نکات دیگر از اهمیتی چندین برابر برخوردار می شود. مانند یک مانور ملی در عرصه ی هنر؛ آن هم پیش روی لنز دوربین هایی که شاتر هایشان مدام و مدام می زنند تا به همه ی دنیا تصویر های آن را مخابره کنند. در فستیوال فیلم کن امسال که همگی به عنوان یکی از برجسته ترین مهم ترین وقایع سینمایی در سطح بین المللی با آن آشناییم شاهد حضور چهره هایی از سینمای ایران بودیم. حضوری که با تدبیر، درک و توجه قابل ستایش این چهره ها فقط به "بودن" و "موفق بودن" خلاصه نشد. حضوری که با انتخاب لباس هایی از پوشش های به هنگام، زیبا و متنوع، تصویرگر واقعیتی تماشایی و جذاب از پوشش ایرانی را به پیش نظر ها برد. در بررسی پوشش هنرمندانمان به مردانی با پوشش های شیک و رسمی در چهارچوبی جهانی می رسیم؛ کت و شلوار های فرمال و البته خوش دوخت و برش و اما بانوان هنرمند ایرانی حاضر در فستیوال کن نه فقط بر اساس سلیقه ی شخصی و معیار های معمول و مرسوم خوش پوشی بلکه به اذعان شبکه و رسانه های بین المللی آن هم با چندین و چند کارشناس برای تحلیل جزئی ترین اتفاقات، به واقع و بدون تردید درخشیدند. قبل از خواندن ادامه ی مطلب اما، از سلیقه های شخصی بگذرید. از این که از فلان رنگ خوشمان نمی آید یا فلان مدل اصلا بهمان نمی آید یا ما آن را نمی پسندیم. این ها برای قضاوت جذابیت و گیرایی یک پوشش آن هم در کنار نگاه های جهانی کافی نیست. معیارهای خوش پوشی را که در نظر بگیرید و البته قبل از آن محدودیت ها را "ممکن است" نظرتان تغییر کند. اول از همه پوشش سحر دولتشاهی از فیلم "وارونگی" را از نظر می گذارنیم که در بعضی فضاهای داخلی با بازخوردهای منفی رو به رو شد. پوشش او در داخل کشور خوراک برخی لطیفه های تصویری و نوشتاری ایسنتاگرام و تلگرام و در میان منتقدان خارجی به تمثیلی از آودری هیپبورن تشبیه شده بود. او را بر فرش قرمز با پیراهنی که رنگ و طرح آن پرهای باز شده ی طاووس را به ذهن متبادر می کرد دیدیم. قبل از چسبیده شدن بر چسب فمینیست بر پیشانی ام، قابل ذکر می دانم که این اساس بررسی پوشش چهره ها بر روی فرش قرمز است که توجه به پوشش بانوان بیشتر از آقایان باشد. از چهره های دیگر با پوشش ساده و هموار و البته شیک هم خواهم گفت. مثال خوب این ادعا ستاره پسیانی است که به سراغ رنگ مشکی رفته؛ محبوب ترین و کم ریسک ترین رنگ برای حضور بر روی فرش قرمز. اما در طراحی این لباس فقط یک کت و شلوار معمولی نمی بینید این زیبایی و خلاقیت توامان است که چشم ها را به خود معطوف می کند؛ طلیعه ایمانی که پیش از این طراحی لباس بسیای از چهره های هنری از جمه نوید محمد زاده را برعهده داشته است این بار هم با توجه به فرم و برش ها، پوششی در خور را خلق کرده است که نباید از توجه به آن باز بمانیم.
پیشنهاد می کنم پوشش فرنوش صمدی هم که در بخش فیلم کوتاه فستیوال کن با فیلم "سکوت" حضور داشت، از نظر بگذارنید. پوششی با ترکیب درست رنگ ها و طراحی قابل توجهی که از المان های شرقی و سنتی برای زیبا تر شدنش بهره گرفته بود. پوششی که به ما یادآوری می کند صرفا وجود یک طراح اختصاصی، به وجود آمدن یک پوشش زیبا و چشم نواز را التزام نمی بخشد. پوشش فرنوش صمدی ترکیبی از خرید او مطابق با سلیقه و سبک و سیاق شخصی اش از فروشگاه های مختلف با برند های متنوع بوده ولی حسن سلیقه ی او باعث شد تا رسانه های داخلی و خارجی زیادی با نظرات مثبت و تحسین آمیزی از پوشش او صحبت کنند.
ترانه علیدوستی و شهاب حسینی با فیلم "فروشنده" ی اصغر فرهادی از دیگر چهره های ایرانی حاضر بر فرش قرمز فستیوال کن بودند؛ با پوشش هایی که در زمان تحسین و تشویق عموم و غیر عموم لزوما در آن نشانی از نگاه های متعصبانه ی طرفدران شهرزاد و قباد نبود و این همان انتخاب درستیست که در این مطلب از آن صحبت شد. از خوش سلیقگی و حسن توجه شخصی ترانه علیدوستی که بگذریم، نمی توانیم درباره ی پوشش او صحبت کنیم و نامی از طراح لباس ایرانی او؛ نگار نعمتی نبریم. نکته ی جالب توجه در پوشش های چشم نوازی که از ترانه علیدوستی دیدیم بهره بردن از استعداد و قابلیت های غیر قابل انکار طراحان داخلی و خالقان ایرانی جزئیات پوشش اوست که خود به تنهایی می تواند نمایانگر جهان بینی و سبکی که هر فردی در پوشش مخصوص به خود برمی گزیند، باشد. خانم غلامی با طراحی سربند، سرمه دیزاین با کیف و جواهرات شهرابی با زیورآلات هر یک به عنوان طراحان بخشی از پوشش ترانه علیدوستی در کنار هنر هفتم، نماینده ی جلوه ای دیگر از توانایی های کشورمان در عرصه ی پر هیجان پوشش و لباس بودند و این اتفاق را به جرات مدیون انتخابی می دانیم که ترانه علیدوستی به سراغ آن رفته بود.
شهاب حسینی، شهاب حسینی و شهاب حسینی؛ مردی از سینمای ایران که شاید به خاطر محبوبیت کم نظیرش نشود به دور از احساسات و هیجانات درباره اش صحبت کرد ولی دست کم تلاشمان را که می توانیم بکنیم. کت و شلواری که او را اولین بار در کن امسال با آن دیدیم از حیث معادلات برش و دوخت چندان درست از آب در نیامده بود. انگار بر تنش ننشسته بود، ولی در شب اهدای جوایز شهاب حسینی را در تصویری کامل از یک جنتلمن "برازنده" می دیدیم، با استایلی که در پارادوکس با موهای کمی ژولیده و چهره ی عرق کرده اش همچنان شیک و چشم گیر بود. شهاب حسینی با کت و شلواری که طراحش پیش از این برای لئوناردو دیکاپریو هم لباس طراحی کرده بود به روی صحنه رفت و جایزه ای را گرفت که به مانند دیکاپریو زودتر از این ها هم می توانست بگیرد.
فستیوال کن امسال پر از لحظه های ایرانی بود لحظه هایی که همگی مان را بر سر ذوق آورد؛ چه از نظر هنری چه از لحاظ رفتارشناسی، اجتماعی و... به این لحظه های پر افتخار و شوق آور لحظه های با شکوه و خیره کننده ی حضور گروه های فیلم های ایرانی را هم اضافه کنید؛ با تصویری خوش منظر و دلپذیر که در آن هوشمندی، خوش طبعی و حسن سلیقه قد برافراشته بود.
