به گزارش شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت، «آندره ولچک»؛ روزنامه‌نگار و داورشانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت، روز گذشته ساعت پنج و سی دقیقه بامداد در مقابل هتل محل اقامت خود در محله «کاراکوی» استانبول ترکیه یه طرز مشکوکی درگذشت.
بر اساس گزارش خبرگزاری آناتولی ترکیه، پلیس استانبول مرگ ولچک نویسنده کتاب معروف «درباره تروریسم غربی؛ از هیروشیما تا هواپیمای بدون سرنشین» را مشکوک اعلام کرد.

پیرو رایزنی‌های انجام شده توسط مدیریت بین‌الملل شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت توافق نهایی برای حضور «آندره ولچک» این فیلمساز سیاسی اهل آمریکا در مرحله دوم این رویداد سینمایی در آذر ماه سال ۱۳۹۹ به عنوان داور صورت گرفته بود.

وی همکار نوام چامسکی فیلسوف و متفکر این کشور بود که با آثار خود در حوزه‌های داستان‌نویسی، فیلم‌سازی، نمایشنامه‌نویسی یا عکاسی با امپریالیسم غربی می‌جنگید.

او معتقد بود تنها «جرم» ایران این است که به بازسازی ویرانی سوریه کمک کرده و از فلسطین حمایت می‌کند، دشمنی آمریکا با ایران هیچ ربطی به خود ایران ندارد و مردم ایران بسیار شجاع و دلاورند.

ولچک می‌گفت که من عاشق ایرانم، من عاشق تهرانم. عاشق سینمای ایرانم، عاشق مردم ایرانم؛ مردمی مودب و تحصیل کرده. من عاشق اندیشمندان آنجا هستم. نمی‌خواهم هیچ اتفاق بدی برایشان بیفتد.

او باور داشت که ایران، مانند چین، یکی از قدیمی‌ترین کشورهای جهان است و توانایی این را دارد که سیستم اقتصادی و اجتماعی مخصوص خودش را بسازد و آن را توسعه دهد.

ولچک معتقد بود که ایران کاملا کشور موفقی است. این کشور علیرغم ارعاب و محدودیت‌هایی که از جانب غرب تحمیل می‌شود، در آستانه «پیشرفت متعالی انسانی» است که برنامه پیشرفت و توسعه سازمان ملل متحد آن را تعریف کرده است. ایران از کشورهایی مثل اوکراین، کلمبیا و تایلند که محبوب غرب هستند نیز بالاتر است.

ولچک بر این باور بود تمامی کشورهایی که مقاومت می کنند و در برابر کشورهای امپریالیسم و رژیم اشغالگر صهیونیستی می ایستند مورد حملات تروریسم قرار می گیرند و اقدامات زیادی علیه آنها انجام می‌شود. او پیشرو بودن ایران در همه زمینه ها را دلیل آماج حملات تروریستی و تحریم های ظالمانه می دانست.

نویسنده رمان «اورورا» که یک اثر سیاسی و انسانی است، در گفت و گویی عنوان کرده بود که شک دارم اگر ایران ویران شود، نوع بشر بتواند زنده بماند.

وی همچنین در آثار خود درباره جنگ و ستمی که بر مردم عراق، پرو، سریلانکا، بوسنی، رواندا،‌ سوریه، کنگو و تیمور شرقی می‌رود، پرداخته است.