فراستی کم‌کم دچار یک توهمی شد که انگار لنز دوربین، چشم‌های اوست و یا بر عکس، چشم‌های او لنز دوربین هر فیلمسازی را هدایت می‌کند و اگر فیلمی چنین نبود پس فیلم نیست، مقواست.
او متوجه خودشیفتگی‌اش نسبت به سینما نشد تا جایی‌که در میز نقد سری پیش، منتقدان دیگر که عموما تاییدکننده‌ی وی بودند تبدیل به اکساسوآر صحنه شدند حتی جواد طوسی منتقد قدیمی و بعد ترحیح داد برود که مصلحت هم همین بود و ماندند محمدتقی فهیم و علیرضا مقدسیان تا به ناچار تایید و تصدیقش کنند. به‌خصوص که برنامه هفت هم دیگر از مهمترین ویژگی چنین برنامه‌هایی یعنی زنده بودن برخوردار نبود.
او دیگر فیلم را نقد نمی‌کرد. برای فیلم‌ها میزانسن می‌ساخت و مرتب با دوربین بالا و پایین می‌رفت و قاب‌ها را چک می‌کرد. انگار که نه انگار اینجا برنامه‌ی تلویزیونی درباره نقد فیلم است و نه کلاس آموزش تکنیک فیلمسازی.
پیش از آن، هیچکس به جز مسعود فراستی نمی‌توانست در برنامه زنده تلویزیونی، یک فیلمساز پیشکسوت، صاحب سبک و جریان‌ساز سینمای ایران را به "خودارضایی" متهم کند و باز هم صندلی و جایگاهش را داشته باشد. گفتگویی را در یک برنامه ترک کند اما به جای او، برنامه تعطیل شود و مجری ممنوع کار.
او بدترین نسبت‌ها را چشم در چشم دوربین به فیلمسازها و بازیگران می‌داد و باز هم حمایت می‌شد. هیچکس جز او نمی‌توانست فیلم ندیده را نقد کند. او حالا برای خود امپراطور نقد فیلم سینما در تلویزیون شده بود.
و حالا در حالی تلویزیون و جشنواره را تحریم می‌کند که معلوم نیست، آنها با شرایط او کنار نیامده‌اند و یا او با شرایط آنها.
چطور مسعود فراستی در مورد فیلم‌های امسال نظر می‌دهد وقتی هنوز ندیده (شاید هم دیده و ما خبر نداریم!)
آیا امپراطوری او آسیب دیده و یا اینکه به دلیل حمایت از اعتراض‌های اخیر، شرایط سینماگران و شعار زن، زندگی، آزادی بایکوت شده است.
مسعود فراستی با انتشار ویدئویی در یوتیوب که وایرال هم شده می‌گوید: «اینجا مدیوم تصویری اصلی من خواهد بود. به جز کلاس‌هایم. از این به بعد نه در تلویزیون و نه در جشنواره فجر نخواهم بود و با فیلم‌های ایرانی در جشنواره کاری ندارم. اگر هم بخواهم بعدها حرف بزنم، راجع به فیلم‌های به درد بخور حرف می‌زنم که ربطی به این جشنواره ندارد!»
فراستی که در تلویزیون جمهوری اسلامی، با وجود انتقادات بسیار رسانه‌ها و چندین نامه اعتراض‌آمیز سینماگران و منتقدان، به یک سلبریتی تبدیل شد، حالا اعلام کرده که «یوتیوب» رسانه او است و تلویزیون و جشنواره را تحریم می‌کند!
ای کاش توضیح بیشتری می‌داد، در همین یوتیوب.
در انتها لازم به یادآوری است که او پس از حضور در سری اول برنامه هفت (دوره موفق هفت با فریدون جیرانی)، در دوره تهیه‌کنندگی و اجرای محمود گبرلو نیز مدت کوتاهی منتقد این برنامه بود و از آنجا که قبول نکرد، منتقدان دیگری در این برنامه حضور داشته باشند و از طرفی دیگر توهین‌هایش قابل چشم‌پوشی نبود، چند سالی از برنامه "هفت" کنار گذاشته شد و در کافه شاپ خود در خارج از تهران مشغول به تدریس مبحث سینما بود اما پس از حضور افخمی، بار دیگر به برنامه "هفت" برگشت و پس از آن هم مجری نظریه‌پرداز بخش جداگانه "میز نقد" در برنامه هفت با اجرای محمدحسین لطیفی شد.
هما گویا
دیدگاه‌ها