احصایی که بیشتر در طراحی صحنه و دکور فیلم و سریال ها حضور دارد،چند سالی است که کارگردانی عرصه نمایش را نیز به کارنامه خود اضافه کرده است.با در نظر گرفتن پیشینه احصایی در طراحی دکور و صحنه،همیشه یکی از بارزترین نکات موجود در آثاری که کارگردانی آنها را بر عهده دارد نیز همان دکور است.

اگر به گذشته این کارگردان نیم نگاهی بیندازیم به سادگی درمی یابیم در نمایش «نامه هایی به تب» که کار قبلی همین کارگردان در مقام کارگردان و البته طراح صحنه بود،دکور بیش از اندازه جلب توجه می کرد.صحنه ای که کف آن از شن و خاک کویر پر شده  و تلفیق رنگ قرمز با رنگ خاک که فضای خوبی را در پیشبرد نمایش ایجاد کرده بود،همگی نشان از رنگ شناسی و پیشکسوت بودن احصایی در مقام یک طراح صحنه و البته کارگردان است .

و اما اثر جدید این کارگردان با نویسندگی" طلا معتضدی" که پیشتر در نگارش آثار تلویزیونی چون مجموعه «شاید برای شما هم اتفاق بیفتد» و ... حضور داشته حدود یک ماه است که زمان شبانگاهی سالن حافظ را به خود اختصاص داده است.

"هانیه توسلی" و "علی سرابی" دو بازیگر اصلی این نمایش هستند که می توان گفت هر دوی آنها از عهده اجرای نقش هایشان به خوبی برآمده اند.

نکته اولی که درباره این نمایش به چشم مخاطب حرفه ای تئاتر با توجه به کارنامه هنری کارگردانش خطور می کند،دکور آن است.دکوری که یک زندگی ساده دو آپارتمانی را نشان می دهد که با هوشمندی خاصی از یکدیگر جدا شده اند،مبل،کامپیوتر،آشپزخانه،تلفن و...

 در فواصل زمانی که پرده های نمایش از یکدیگر جدا می شدند درست در وسط دکور تصویر یک ساعت را می بینیم که گذر زمان برای رسیدن به قراری مهم را نشان می دهد و این نهایت خلاقیت احصایی برای دکور نمایش جدیدش است!

قرار روایتگر داستان زندگی یک زن و مردی است که به بیماری سختی دچارند و می دانند که بیماری شان منجر به مرگ خواهد شد.این دو از طریق فضای مجازی با یکدیگر در ارتباطند و هیچ وقت یکدیگر را ندیده اند و برای خود قرارهایی گذاشته اند!

از ویژگی های این نمایش پرده آخر آن است که مخاطب را به شدت غافلگیر می کند که برای وفاداری به نمایش از پرداختن به آن خودداری کرده و به همین بسنده می کنم که تعبیه  دکور حمام و دوش آب یکی دیگر از نکات جالب توجه در این دکور بود.

از نظر نقش آفرینی ها ،بازی درخشان علی سرابی به خصوص  در پرده ای که با بیماری خود به شدت درگیر می شود بسیار دیدنی است.هم چنین این کاراکتر هرازگاهی به شوخ طبعی می پردازد که باعث می شود مخاطب خسته نشود و با علاقه بیشتری اثر را دنبال کند و اینکه از جدی بودن این زندگی روزمره بکاهد.لازم به ذکر است که در اجرای جشنواره این اثر به جای علی سرابی،حبیب رضایی ایفاگر این نقش بوده است.

هم چنین هانیه توسلی هم بازی قابل قبولی را از خود به نمایش گذاشته است و توانسته در این نمایش مخاطب را با احساس خود درگیر کند.

در ابتدای نمایش،تماشاگر با توجه به دیده هایش رابطه بین این دو شخصیت را طوری در ذهن خود می چیند و به این باور می رسد که این دو زن و شوهرند،اما نویسنده در اواسط اجرا به این باور تماشاگر خط بطلان می کشد و او را با دریچه ای دیگر آشنا می کند،این نکته هم یکی دیگر از غافلگیری های احصایی برای مخاطبش است.

توسلی ایفاگر نقش زنی است که به دلایلی مجهول از همسرش جدا شده و برای برقراری ارتباط با دختر 3 ساله اش به هر دری می زند و در این بین مخاطب متوجه این می شود که همسر فعلی شوهر سابقش همان دوست صمیمی خودش است! و این نشان از یک خیانت در زندگی زناشویی او دارد.

شاید این نمایش از معدود آثاری باشد که هیچ یک از دو کاراکتر هیچ نامی ندارند و یا لااقل نویسنده می خواسته تا با مجهول ماندن نام این دو شخصیت علاوه بر اینکه قول و قرار این دو را با یکدیگر یادآور می شود