هما گویا _ سی و یک نما / وقتی که فیلم خوب، بد، جلف۲: ارتش سری را می بینیم، انگار که یکی آمده از روی دست پیمان قاسم خانی تقلبی بنویسد اما موفق نبوده، چرا که این نویسنده ی خوش فکر و خوش سابقه آنقدر در خلق لحظات و کلام طنز متبحر، نکته سنج و با ذوق است که فوت درودگری کارهای ماندگار و مثال زدنی اش فقط مختص خود اوست و بس.
حال چرا در ادامه ی کارنامه ی درخشان نویسندگی و فیلم سینمایی "خوب، بد، جلف" دیدنی، حالا "پیمان قاسمخانی" گل به خودی میزند لابد به دلیل شرایطی است که ما از آن بی اطلاعیم و شاید یکی از این شرایط اعتماد صرف او به خودش بوده که حتما تلنگری است تا ما دوباره از وی قصه های تکرار نشدنی بشنویم و موقعیت های ناب ببینیم. مسلم اینکه سوژه ی "خوب، بد، جلف۲ "ما را به یاد یکی از کمدی های ناب سینمای کلاسیک جهان یعنی "به دنبال روباه" ساخته ی ویتوریو دسیکا می اندازد که از ویژگی های آن شخصیت هایی است که هر یک داستان و جایگاهی مستحکمی دارند. اتفاقی که در "خوب، بد، جلف" اصلی نیز افتاده است: کارگردانی که می خواهد کارش را درست انجام دهد اما بستر آن میسر نیست تا جایی که سکته می کند (با بازی خوب مانی حقیقی) ، تهیه کننده ی سانتی مانتالی که انگار از زیر بوته به عمل آمده و به صنعت سینما بیشتر می اندیشد تا هنر آن (با بازی فوق العاده ی ویشکا آسایش) ، پلیس منتظر خدمتی که پشت ستاره ی حلبی اش، قلبی از طلا دارد (با بازی خوب حمید فرخ نژاد) به همراه دو سوپراستار عامه پسند و بفروش با بازی بسیار دلچسب پژمان جمشیدی و سام درخشانی و در کنار این کاراکترها، شخصیت پردازی های فوق العاده و بازی های مثال زدنی از پیشکسوتانی چون "رضا رویگری" و "مجید مظفری" در کنار بازیگری خوب به نام" آزاده صمدی" با نقش دلفریبش و تک سکانسی کلیدی از حضور" بهاره رهنما" و "مهراب قاسمخانی" با حضوری بدیع و دلچسب بعد از تیتراژ پایانی. البته که "امیر مهدی ژوله" هم حضور قابل قبولی در اولین فیلم " پیمان قاسمخانی" در مقام کارگردانی دارد اما ، همان ژوله ی همیشگی است و نه یک شاهی کمتر و نه یک مثقال بیشتر. و البته، بازیگران در قالب شخصیت های فرعی نیز همگی بی‌نظیرند بخصوص آن جلاد درشت هیکل با قلبی به وسعت باشگاه محبوب "پرسپولیس".
در خوب، بد، جلف۲ اما گرچه بازی "حامد کمیلی" کم از "حمید فرخ نژاد" ندارد اما انگار که بازی می خورد چون هویتی وجود ندارد تا ما به وی نزدیک شویم و با او همذات پنداری کنیند . از طرفی، مسلما هرگز نمی توانیم لحظه ای حضور "ریحانه پارسا " را در کنار حضور کاریزماتیک "ویشکا آسایش" بگذاریم.
قصه ی خوب بد حلف ۲ آنقدر بی محتوا و صرفا بستری برای خلق کمدی موقعیت ، بزن بکوب و کلامی است که شبیه لطیفه بازار شده است و حتی "کیک زرد" و طنزی با نگاه سیاسی هم دل مخاطب خاص و عام را به دست نمی آورد.
در این میان تنها نکته ای که قابل توجه است تغییر ناپایدار ظاهری سام درخشانی و حضور نامزد لاکچری او (با بازی خوب ستاره پسیانی) است که لااقل سر و شکلی در لا به لای فیلم دارد.
"فیلم خوب، بد جلف ۲"، بد شروع نمی شود، اما خوب پیش نمی رود و بدتر به اتمام می رسد و نه دیگر نگاهی برگرفته از کلیپ تریلر "مایکل جکسون" دارد تا ما را با شخصیت های قصه مقابل پرده ی نمایش بنشاند و نه با آن پایان فریبنده خوب، بد، جلف بعد از تیتراژ شگفت زده مان می کند و...
مهمتر از همه ی اینها، در خوب، بد، جلف ما با یک فیلم پرتعلیق معمایی /جنایی در ژانر کمدی طرفیم که تا انتها، دنبال گره گشایی از آن هستیم.
«خوب بد جلف۲: ارتش سری» داستان یک گروه تروریستی است که از آمریکا به قصد خرابکاری و مختل کردن نیروگاه هسته ای ، وارد ایران شده اند تا در پوشش ساخت یک فیلم سینمایی با بازی سام درخشانی و پژمان جمشیدی به‌عنوان بازیگر، نقشه ی خود را عملی کنند. این گروه شامل یک کارگردان دو تابعیتی مقیم آمریکا به نام فربد (حامد کمیلی)، یک تهیه کننده و سرمایه‌گذارکه او را دکتر می‌نامند (فرهاد آئیش) و آناهیتا (ریحانه پارسا) که به عنوان دختر دکتر معرفی می شود و قرار است نقش مقابل پژمان جمشیدی و سام درخشانی را در فیلم ارتش سری بازی کند، می شوند. اما قصه آنقدر سر در گم است که با سکانسی ضعیف و ارجاء به "کیک زرد" در حالی به پایان می رسد و ادامه آن را به بعد موکول می شود که انگار پیمان قاسمخانی با همان صراحت لهجه ای که از وی سراغ داریم، قلم را زمین می گذارد، از دوربین فاصله می گیرد، کات می دهد، نور را می دزدد و به عوامل فیلم می گوید: خسته نباشید، به نظرم یه چیزی کم است، باهاش حال نکردم، بریم یه چرت بزنیم، تا بعد، من دوباره یه نگاهی به فیلمنامه بیاندازم.
