سی و یک نما_ نودمین دوره‌ی اسکار در سال ۲۰۱۸ در حالی برگزار شد که یقیناً در خاطره‌ها خواهد ماند. مراسمی خسته‌کننده، کسالت‌آور با اجرای ضعیف و محافظه‌کارانه و سخنرانی‌های بی رمقی که حتی هیچ‌یک از جوایزش هم غیر قابل پیش بینی نبود.
جوایز اسکار به شرح زیر اعلام شد:
اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد اهدا شد به:
سم راکول برای فیلم "سه بیلبورد خارج از آبینگ، میزوری"
اسکار بهترین چهره‌پردازی اهدا شد به:
"تاریک‌ترین ساعت"
اسکار بهترین طراحی لباس اهدا شد به:
"رشته‌ی خیال"
اسکار بهترین فیلم مستند اهدا شد به:
"ایکاروس"
اسکار بهترین تدوین صوتی و صداگذاری اهدا شد به:
"دانکرک"
اسکار بهترین طراحی صحنه اهدا شد به:
"شکل آب"
اسکار بهترین فیلم خارجی اهدا شد به:
"یک زن شگفت انگیز"(از کشور شیلی)
اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن اهدا شد به:
آلیسون جنی برای فیلم "من، تونیا"
اسکار بهترین انیمیشن کوتاه اهدا شد به:
"بسکتبال عزیز"
اسکار بهترین انیمیشن اهدا شد به:
"کو کو" ( Coco )
اسکار بهترین جلوه‌های ویژه اهدا شد به:
"بلید رانر ۲۰۴۹"
اسکار بهترین تدوین اهدا شد به:
"دانکرک"
اسکار بهترین مستند کوتاه اهدا شد به:
"بهشت پشت شلوغی ترافیک در بزرگراه ۴۰۵ است"
اسکار بهترین فیلم کوتاه اهدا شد به:
"کودک ساکت"
اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی اهدا شد به:
"مرا به نام خودت صدا بزن"
اسکار بهترین فیلمبرداری اهدا شد به:
"بلید رانر ۲۰۴۹"
اسکار بهترین موسیقی اهدا شد به:
سی و یک نما_ بعد از رسوایی هاروی واینستین(تهیه کننده‌ی سرشناس هالیوود) در خصوص تعرضات و آزار‌های جنسی متعدد نه فقط چهره‌ها و سینماگران بلکه تمام مراسم و جشنواره‌های جهانی تحت تاثیر این اتفاق و کمپین "اثر واینستین" و هشتگ "من هم"( #من_هم) قرارگرفت و سال سینمایی تبدیل به سالی شد که به زنان و مردان این جسارت را برای بیان این که مورد آزار و تعرض جنسی قرار گرفته اند، می‌بخشید.
سی و یک نما *– فیلم «من، تانیا» داستانی برگرفته از یک اتفاق واقعی ورزشی است که نظر بسیاری از منتقدین را به خود جلب کرده چرا که فیلم هایی با موضوعی رئال همیشه قصه ای در « لبه تیغ» دارند و می توانند واقعیات را تحت شعاع قرار دهند. اتفاقی که در فیلم "من ، تانیا" کمتر افتاده است و ما با ضد قهرمانی رو به رو هستیم که در حقیقت قهرمان ما می شود و فیلم این اجازه را به ما می دهد تا خود در مورد این شخصیت غیر متعارف اما دوست داشتنی قضاوت کنیم. گاه به او حق بدهیم و گاه ملامتش کنیم.
نواختن پیانو ، بازی گلف و تنیس و مهارت در پاتیناژ(رقص روی یخ) هنر و ورزش هایی است که همیشه متعلق به قشر اعیان جامعه بوده و همین موجب می شود که وقتی یک دختر فقیر، با مادری غیر عادی و خشن، نابغه ای در پاتیناژ است تا جایی که مدال نقره المپیک این رشته را به دست می آورد وصاحب حرکتی ثبت شده در این رشته ورزشی است نمی توانیم به راحتی از اشتباه های او بگذریم و در دل به این فکر نکنیم که اگر ما به جای او بودیم شاید اشتباه های بزرگتری داشتیم و به همین دلیل ممکن است دوست داشته باشیم که بارها و بارها این فیلم را دوباره ببینیم. فیلمی که تمام آن را می توان در سکانسی خلاصه کرد که تانیا در هنگام مسابقه پایش را روی میز هیئت ژوری می گذارد ، گریه می کند و کفش های ارزان قیمت و نامناسبی که پایش را می زنند به آنها نشان می دهد. کفش هایی که تیغه های کند آن اجازه نشان دادن مهارتش را به او نمی دهند.
فیلم من تانیا به کارگردانی( کریگ گیلِسپی ) گر چه یک فیلم بازسازی شده است اما با نگاهی مستند گونه از زاویه دید شخصیت ها روایت می شود و در کنار سکانس های دیگر جا می گیرد.
تانیا هاردیینگ (مارگو رابی) که از یک خانواده ی فقیر بوده اولین بار در سه سالگی در یک مرکز تجاری نگاهش به اسکیت بازها می افتد و همان جا انقدر گریه می کنه تا مادرش به او اجازه می دهد تا اسکیت بازی کند. بعد مادر متوجه استعداد خارق العاده تانیا میشود و تصمیم میگیرد با چند شیفت کار کردن به عنوان پیشخدمت او را در کلاس ثبت نام کند، اما مربی تانیا را که هنوز چهار سالش هم نشده بوده رد می کند و میگوید که به مبتدی ها و کودکان آموزش نمیدهد. همینطور که معلم به کلاس برمیگردد. مادر تانیا، او را بدون اجازه می فرستد که اسکیت کند. مربی با دیدن حرکات تانیا شگفت زده میشود و به این ترتیب سرنوشت حرفه ای تانیا رغم می خورد. تانیا بعد از یک سال در سن کمتر از پنج سالگی اولین مدال طلایش را در مسابقات میگیرد و این آغازی میشود برای مدال آوری او در سطح المپیک و همچنین حرکتی تاریخ ساز در سال 1991 در این ورزش (تریپل اکسل) که او را اولین زن آمریکایی اسکیت باز که موفق شده این حرکت را در مسابقات انجام بدن و دومین زن جهان بعد از (مدوری ایتو- قوی ترین اسکیت باز جهان در آن زمان) میکند.
**مارگو رابی بازیگر و یکی از تهیه کنندگان فیلم، برای این فیلم 6 ماه آموزش اسکیت روی یخ میبیند اما از عهده حرکات دشوار تانیا بر نمی آید. حتی در زمان فیلم برداری (تریپل اکسل) نمی توانند بدلی را برای مارگو پیدا کنند که بتواند این کار را انجام دهد چرا که در حال حاضر فقط 2 اسکیت باز در جهان توانایی انجامش را دارند، که آنها نیز در حال آماده سازی برای المپیک بودند و از ترس آسیب دیدگی به دلیل سختی این حرکت قبول نکردند این کار رو انجام بدهند. به همین دلیل برای ساختن این صحنه از کامپیوترو تروکاژ کمک گرفتند.
و اما تانیا در اوج شهرت و موفقیت در سال 1994 اتفاقی براش میفتد که اورا برای همیشه از بازی اسکیت روی یخ محروم می کند.
شوهر سابق او نقشه می کشد و بادی گاردش به رغیب تانیا حمله می کند و پای او را می شکند. اینکه تانیا از این جریان باخبر بوده هنوز هم با اخبار ضد و نقیضی ادامه دارد اما به هر حال او را برای همیشه از این ورزش محروم کرد و او به ورزش خشن «بوکس» رو آورد که در آن موفق نشد.
**تانیا هیچ وقت تصویری نبوده که فدراسیون وآمریکا بخواهد از یک ورزشکار آمریکایی به نمایش بگذارد . نه خانواده ی درست و حسابی. نه رفاه مالی و نه تربیت قابل قبول.در حالی که دیگر رقبای او همه این شرایط را داشتند
لباس در رقص و ورزش پاتیناژ بسیار با اهمیت است و خود یک امتیاز محسوب می شود اما به دلیل فقر، همیشه لباس های تانیا دست دوز مادرش بودند در حالی که رغیب او" نانسی کاریگن" (که به او سوء قصد می شود) از یک خانواده سطح بالا بوده و لباسهای طراحی شده شیک به تن می کرده به همین دلیل با اینکه از نظر قدرت بدنی و تکنیک به گرد پای تانیا هاردینگ هم نمی رسیده گاهی اوقات از او نمره ی بالاتری می گرفته است.
یک بار که تانیا به این مسئله که چرا به او نمره هایی که لیاقتش رو دارد نمیدهند، اعتراض می کند ، داوران در پاسخ می گویند : " ما می خواهیم تصویری از یک خانواده ی اصیل آمریکایی نشان بدهیم که تو نداری. هم لباس هایت مناسب نیست و هم از همسرت جدا شده ای."
تانیا هم که تازه از همسرش "جف گلولی" به خاطر آزارهایی که می دیده جدا شده بود، تصمیم میگیرد به خاطر حفظ ظاهر به زندگی با همسرش برگردد. در حالی که این مرد از روابط خصوصی زناشویی خودشان فیلمبرداری کرده و بعد از طلاق در اختیار عموم قرار داده بود.
چند روز قبل از مسابقات المپیک 94 همسر تانیا و بادیگاردش بدون اینکه به تانیا بداند، توسط یک "هیتمن" به پای نانسی کریگن آسیب می زنند و نانسی نمی تواند در آن سال در مسابقات المپیک شرکت کند. اتفاقی که هنوز از ذهن ها پاک نشده و حتی بصورت یک فعل برای بیان یک اتفاق غیر انسانی از آن استفاده می شود و باراک اوباما هم معمولا در دوران ریاست جمهوریش از این اصطلاح استفاده می کرد و تانیا هاردینگ به شدت از آن رنج می برد.(در زبان انگلیسی وقتی یک نام با فرکانس بالا استفاده می شود، تبدیل به یک نقش دستوری می شود. به عنوان مثال امروزه به جای در گوگل جستجو کن ، می گوییم آن را گوگل کن و یا اینکه بعد از موفقیت لئوناردو دی کاپریو در اسکارحالا "لئو" به صورت یک اصطلاح معنی دار برای با کوشش و در زمان زیاد به نتیجه رسیدن به کار می رود)
**تانیا می گوید که از این ماجرا از قبل خبر نداشته اما به جرم اختلال در روند تحقیقات بعد از اتفاق، به آن اعتراف می کند و به همین دلیل به او جریمه ی نقدی میدهند و اورا از ورزش اسکیت روی یخ برای تمام عمر محروم می کنن.
بازیگر نقش مکمل زن «آلیسون جنی»(با بازی فوق العاده که برنده گلدن گلوب شد و نامزد اسکار هم هست)در مصاحبه اش با الن مک گرا میگه که زمانی که برای فیلم نامه تصمیم به تحقیقات گرفتن با تانیا و همسرش جداگانه مصاحبه کردن ولی حرف هاشون خیلی با هم تناقض داشته تنها موردی که یکسان بوده آزار دیدن تانیا از مادرش بوده. برای همین تصمیم میگیرند فیلم رو به طور موازی از زبان تانیا و جف روایت کنن. که همین موضوع باعث واقعی تر و بی طرف تر شدن فیلم شده و قضاوت رو به بیننده واگزار می کنه.
***در یک برنامه تلویزیونی ، تانیا هاردینگ جلوی دوربین دست مارگو رابی را به خاطر این فیلم بی نظیر که کمک کرده تا مردم تانیا هاردینگ واقعی را بشناسن می بوسد. گرچه برخی از آمریکایی ها و منتقدین بر این باورند که در فیلم "من ، تانیا" به گونه ای نشان داده شده که تانیا قربانی است در صورتی که قربانی واقعی نانسی است.، اما به نظر این فیلم به واقعیت نزدیک می آید.
فیلم من،تانیا در سه رشته بهترین بازیگر زن ، بهترین بازیگر نقش مکمل زن و بهترین تدوین نامزد نودمین دوره اسکار 2018 است.
گرد آوری و نوشته : پانیذ اسمعیل لو
Paniz Esmaeilloo
سی و یک نما - آکادمی علوم و هنرهای سینمایی اسکار فهرست ۹ فیلم منتخب را برای رقابت در شاخه بهترین فیلم خارجی جوایز سینمایی اسکار معرفی کرد.فیلم «میدان»(مربع) از کشور سوئد بالاترین شانس در میان این نامزدهاست در حالی که ایران برنده ی سال گذشته اسکار از رقابت در این دوره جا ماند. از اتفاق های دیگر این انتخاب ، پذیرفته نشدن فیلم آنجلینا جولی (اول پدرم را کشتند) است.
سی و یک نما - آخرین ساخته ی «آنجلینا جولی» در مقام کارگردان و تهیه کننده با عنوان «آنها اول پدرم را کشتند» نماینده سینمای کامبوج در شاخه بهترین فیلم غیرانگلیسی نودمین دوره جوایز سینمایی اسکار شد. گر چه این فیلم گویا از کمترین دیالوگ ها برخوردار است اما آیا می تواند یکی از قوانین اصلی این بخش آکادمی اسکار که زبان غیر انگلیسی یک فیلم هست را شامل شود نکته ای است که در چند روز آینده مشخص می شود..
