این درام که در پایان جنگ جهانی دوم در یک روستای آلپی اتفاق می‌افتد و ورود یک سرباز به آن باعث برهم خوردن روابط بین سه خواهر می‌شود، پس از نمایش در ونیز، اولین نمایش خود در آمریکای شمالی را در بخش نمایش‌های ویژه جشنواره فیلم تورنتو تجربه کرد.
در نقدی که جسیکا کیانگ در مجله "ورایتی" منتشر کرد، او "ورمیلیو" را "شکلی آرام و نفس‌گیر" توصیف کرد و اشاره کرد که این فیلم "از جزئیات کوچک و ملموس مانند اثاثیه، پارچه‌ها و پوست گاو شیری، به تصویری بزرگ از زندگی روزمره در نواحی روستایی آلپ‌های ایتالیا تبدیل می‌شود."
"ورمیلیو" دومین فیلم بلند دلپرو پس از فیلم "ماترنال" است که در پناهگاهی آرژانتینی برای مادران نوجوان اداره‌شده توسط راهبه‌ها رخ می‌دهد و توجه زیادی را در جشنواره‌های مختلف به خود جلب کرد. این فیلم توسط "سایدشو" و "جنس فیلمز" در آمریکا اکران خواهد شد. تهیه‌کنندگان "ورمیلیو" شامل فرانچسکا آندرئولی، لئوناردو گوئرا سراگنولی، دلپرو و سانتیاگو فوندوویلا سانست هستند. این فیلم توسط شرکت‌های "سینه‌دورا" و "رای سینما" و همچنین شرکت‌های "شارادز پروداکشن" و "ورساس پروداکشن" با مشارکت "آنونیموس کانتنت" تولید شده است.
فیلم "ورمیلیو" توسط کمیسیونی از کارشناسان که توسط انجمن سینمای ایتالیا (ANICA) تعیین شده بود، به عنوان نماینده ایتالیا در رقابت‌های اسکار انتخاب شد. در بیانیه‌ای، این فیلم به دلیل "توانایی‌اش در روایت گذشته روستایی ایتالیا و احساساتی که هم جهانی و هم امروزی هستند" مورد تحسین قرار گرفت.
داستان این فیلم در ایتالیا و در اواخر جنگ جهانی دوم روایت می‌شود و سرگذشت سه خواهر در یک دهکدهٔ کوهستانی کوچک را به‌تصویر می‌کشد که تغییرات رفتاری این سه خواهر پس از ورود یک سرباز به‌دهکده موضوعی است که مائورا دلپرو روی آن دست گذاشته است. درواقع زندگی آن‌ها با آمدن یک سرباز دستخوش دگرگونی عجیب و قابل توجهی می‌شود و همین موضوع تغییرات و چالش‌های غیرمنتظره‌ای را به‌همراه دارد. این فیلم به‌بررسی موضوعاتی چون خانواده، انعطاف‌پذیری رفتاری و تأثیر جنگ بر زندگی شخصی افراد می‌پردازد.
کارگردان می‌گوید: «ورمیلیو یک منظره روحانی است، یک "لغت‌نامه خانوادگی" که در درون من، در آستانه ناخودآگاه، زندگی می‌کند، ادای عشق من به پدرم، خانواده‌اش و روستای کوچکشان. با گذر از یک زمان شخصی، می‌خواهد به یک حافظه جمعی ادای احترام کند.»
انتخاب این فیلم تا حدودی شگفت‌انگیز بود، زیرا فیلم "پارتنوپ" ساخته پائولو سورنتینو، که درام بلندی درباره یک زن جوان متولد ناپل است، به عنوان پیشتاز در نظر گرفته می‌شد.
سورنتینو پیشتر با فیلم "زیبایی بزرگ" که در سال 2014 برنده جایزه اسکار شد، این جایزه بین‌المللی را به دست آورده بود، و این برای ایتالیا یازدهمین اسکار در بخش بهترین فیلم بین‌المللی بود. ایتالیا با دریافت 14 جایزه، از جمله سه جایزه ویژه، پرافتخارترین کشور غیرآمریکایی در رقابت‌های اسکار است.
