کوبا گودینگ جونیور

در سال ۱۹۹۶ نقش یک فوتبالیست عصبی که در لبهٔ از دست دادن شغلش قرار داشت را بازی کرد. این فیلم موفق از آب در آمد و باعث شد جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر مکمل را دریافت کند. او نقش قابل توجهی را در فیلم «از این بهتر نمی‌شه» ایفا کرد. کارهای او در سال‌های بعد موفق از آب در آمدند. البته بین آنها در کارهایی هم مانند «سفر با قایق»(۲۰۰۲)،«ناربیت»(۲۰۰۷) و «اردوگاه روزانه پدر»(۲۰۰۷) بازی کرد که نه نظر مثبت منتقدان را دربر داشت و نه فروش خوبی کرد.

آدام سندلر

سندلر پس از حضور موفق در یک برنامه زنده تلویزیونی به نام saturday night live در چندین فیلم هالیوودی حضوری موفق داشت به طوری که مجموع این فیلمها فروشی در حدود ۱۰۰میلیون دلار آمریکا داشت. برخی از آثار معروف سندلر عبارتند از آقای دیدز (۲۰۰۲)، پنجاه قرار اول (۲۰۰۴)، کلیک (۲۰۰۶) و تو سر به سر زوهان نمی‌ذاری (۲۰۰۸)و قصه‌های وقت خواب (۲۰۰۸).

ادی مورفی

او با فیلم کمدی سه‌گانه پلیس‌های بورلی هیلز به شهرت رسید. در سال ۱۹۹۸ در فیلم دکتر دولیتل بازی کرد و در سری فیلم‌های شرک در نقش خر شرک صداپیشگی کرد. مورفی در ابتدا قرار بود مجری مراسم اسکار سال ۲۰۱۲ باشد ولی چندی بعد "بیلی کریستال" جایگزین او شد.

جیم کری

در سالهای پایانی دهه ۱۹۹۰ کری سعی فراوانی کرد تا تنها یک کمدین موفق در گیشه نباشد. پذیرفتن نقش «ریدلر» در «همیشه بتمن» که نه نقش اول بود و نه دستمزد بالایی داشت و بعد از «نصب کننده تلویزیون کابلی» و عدم موفقیت هردو او را نا امید نکرد و با بازی در «نمایش ترومن» و «مرد روی ماه» به آن هدف خود رسید.

هر چند در این سالها آکادمی، او را حتی شایسته دریافت کاندیدایی اسکار هم ندانست اما او هم از سوی کانون‌های منتقدان و هم از سوی جشنواره‌ها و هم در مراسم اهدای جوایز سالیانه مورد تقدیر قرار گرفت.

مل گیبسون

مل گیبسون در سال ۲۰۱۰ پس از هشت سال دوری از بازیگری دوباره به صحنه آمد و این بار با فیلم لبه تاریکی بود. او در مدت این هشت سال به خاطر کارگردانی و درگیری در ساخت فیلم زیاد به کار بازیگری روی نیاورد اما با این حال در نقش‌های فرعی بازی کرد. اما این‌ها نقش‌هایی نبود که مردم و منتقدان از وی انتظار داشتند و به همین خاطر در سال ۲۰۱۰ پس از هشت سال به انتظارهای مخاطبان پایان داد و در فیلم لبه تاریکی بازی کرد. او اخیراً کمتر کار بازیگری کرده‌است زیرا کار در پشت دوربین را بیشتر از جلوی دوربین ترجیح می‌دهد.

تیم رابینز

بیشتر او را به خاطر نقش‌هایش در بول دورهام، رستگاری از شاوشنگ و نقش «دیو بویل» در فیلم رودخانه میستیک که به خاطرش جایزهٔ بهترین بازیگر مکمل را گرفت می‌شناسند. اما بازی های آخرش چندان به مذاق بینندگان و منتقدان نیامده است.

کاترین زتاجونز

بازیگر مشهور بریتانیایی که سابقهٔ دریافت جایزهٔ اسکار را نیز داشته‌است. اما به خاطر ابتلا به بیماری اختلال دو قطبی که در سال ۲۰۱۱ و همچنین اخیرا به درمانش پرداخته چندان در زندگی شخصی و حرفه ای کنونی اش چندان موفق نبوده است.

هیلاری سوانک

مهمترین نقش‌های اصلی سوانک در چهار فیلم پسرها گریه نمی‌کنند، بی‌خوابی و دختر میلیون دلاری و آملیا بوده است. او پس از گرفتن جایزه اسکار در سال ۱۹۹۹ می‌توانست مسیر ستاره شدن را بپیماید، اما با «گزیده‌کاری و کم‌کاری» راهی متفاوت را در پیش گرفت. بیشتر شخصیت‌هایی که او نقش آنها را در فیلم‌ها ایفا کرده‌است، شخصیت‌هایی شبه مردانه می‌باشند. شخصیت «مگی فیتزجرالد» در دختر میلیون دلاری یا براندون تینا در پسرها گریه نمی‌کنند و یا «کاراگاه الیبور» در فیلم بی‌خوابی و حتی نقش آملیا ارهارت خلبان زن معروف آمریکایی در فیلم آملیا همه کمابیش شخصیتی مردانه دارند.

مکالی کالکین

مکالی جدی‌ترین نقش‌اش در یک فیلم سینمایی را با بازی در فیلم عمو باک در سال ۱۹۸۹ شروع کرد و پس از آن با بازی موفق‌اش در فیلم‌های کمدی تنها در خانه (۱۹۹۰) و تنها در خانه ۲: گمشده در نیویورک (۱۹۹۲) به شهرت و محبوبیت رسید. کالکین در میانه دهه نود میلادی از دنیای بازیگری کناره گرفت و پس از حدود ۱۰ سال دوری از بازیگری، در سال ۲۰۰۰ به صحنه تئاتر و در ۲۰۰۳ به سینما بازگشت. اما هرگز موفق به تکرار موفقیت‌های دوران نوجوانی‌اش نشد.

نیکلاس کیج

طی سال‌های اخیر نیکلاس کیج بخاطر فیلم‌های سطح پایینی که در آنها ظاهر شده به شدت مورد انتقاداتی در سطح وسیع جهانی قرار گرفته. از آخرین کارهای وی تاکنون، صداگذاری‌اش در انیمیشن خانواده کرود است.