اداره پلیس لس آنجلس در ساعت 9:30 صبح جمعه گزارش فوت بتی وایت ستاره و اسطوره تلویزیونی و برنده جایزه امی را اعلام کرد. قرار بود وایت در 17 ژانویه تولد 100 سالگیش را جشن بگیرد. حدس می زنند که وایت پنجشنبه شب در خانه خود در برنت وود درگذشته است.
مامور و دوست صمیمی وایت جف ویتاس مرگ او را تایید کرده است. ویتاس در بیانیه ای بیان کرده است: «با وجود اینکه بتی در آستانه 100 سالگیش بود، فکر می کردم او برای همیشه زنده خواهد ماند. من به شدت دلتنگش خواهم بود. فکر نمی‌کنم بتی هرگز از مرگ هراس داشته باشد زیرا همیشه می‌خواست با محبوب‌ترین شوهرش آلن لودن فقید باشد. او باور داشت که دوباره به او خواهد پیوست.»
ویتاس تاکید کرد که وایت بیمار نبود اما در طول شیوع کرونا بسیار محتاط بوده است. او بیشتر دو سال گذشته را در خانه ای که دوستش داشت همراه با حیوانات خانگیش گذراند. ویتاس گفت که او در سالهای آخر زندگیش همراهانی شبانه روزی داشت.
برنامه کاری وایت با رسیدن به اواخر دهه 90 سالگی به میزان قابل توجهی کم شده بود. او در سال 2020 به مطبوعات بیان کرده بود که حرفه‌اش در روزهای اولیه تلویزیون شکوفا شد، زیرا مجذوب این رسانه بود. «من فقط عاشق کار کردن هستم و کلمه «نه» برایم وجود نداشت.»
نزدیکی به صدمین سالگرد تولد وایت باعث شده بود تا بسیاری به فکر تجلیل و قدردانی از او باشند. تصویر وایت همین هفته روی جلد مجله پیپل قرار گرفت. وایت به مجله گفته بود: من خیلی خوش شانسم که در این سن از سلامتی خوبی برخوردارم و احساس خوبی دارم.
وایت که در دهه 1970 در «شوی مری تایلر مور» و در «دختران طلایی» در سالهای 1985 تا 1992 نقش سو-آن نیونز را بازی کرد، بیش از 60 سال یکی از اعضای اصلی تلویزیون بود و به‌عنوان دستیار در یک سریال نیز همکاری داشت. نمایش روزانه محلی لس آنجلس که وایت را پنج ساعت در روز و پنج روز در هفته در تلویزیون زنده نگه می داشت.
بلوند پرانرژی با صدای عسلی و زیبایی خاصش یکی از بازیگران نادری بود که تا دهه نود زندگیش به لطف تکرار سریال «دختران طلایی»، در بین نسل‌های جدید همانند دورانی که در اوج بود، نیز بینندگان و طرفداران زیادی داشت.
وایت در دهه 80 زندگیش همچنان صحنه‌های کمدی‌های سینمایی زیادی مانند «پیشنهاد»، «دوباره تو» و «پایین‌آوردن خانه» را بازی کرد، و همینطور به طور منظم در برنامه‌های گفتگوی آخر شب ظاهر می‌شد، جایی که تماشاگران را با جی لنو، کریگ فرگوسن و سایر میزبانان با شوخی طبعی های فی البداهه اش خوشحال می‌کرد.
