لئونارد سیمون نیموی در 26 مارس 1931 در شهر بوستون ایالات ماساچوست آمریکا متولد شد و با بازیگری، نویسندگی و نوازندگی مشهور شد او بیرون از سینما و تلویزیون یک شاعر، عکاس، موزیسین و بازیگر تئاتر نیز بود، و سرانجام در 27 فوریه 2015 رخت از جهان فرو بست. بیشترین شهرت نیموی 83 ساله به خاطر بازی در نقش ماندگار "اسپاک" در مجموعه تلویزیونی و فیلم‌های پیشتازان فضا بود، هنگامی که پیشنهاد بازی در نقش اسپاک، افسر نیمه‌زمینی/نیمه فضایی اهل ولکان و مرد بسیار منطقی در نخستین مجموعه تلویزیونی "سفر ستاره‌ای" (69-1966 - در ایران "پیشتازان فضا") به نیموی داده شد، او آموزش دیده به شیوه اکتینگ بود به همین خاطر وقتی که سریال نیموی در هشتم سپتامبر 1966 بر روی آنتن تلویزیون رفت او در قامت یک ستاره ظهور کرد. ستاره ای که با ظاهری نامتعارف یکی از سرنشینان اصلی سفینه اینترپرایز بود، ولی نیموی به "سفر ستاره‌ای" چندان یقین نداشت. بعدها او کتابی از خاطراتش با عنوان "من اسپاک هستم" منتشر کرد و از حس و حالش نسبت به این شخصیت و بازی اش در سریال و فیلم "سفر ستاره ای" گفت.

نیمو حالا که ستاره ای مشهور شده بود بعد از بازی در دو فیلم "سفر ستاره‌ای: فیلم سینمایی" (1979) و "سفر ستاره‌ا‌ی 2: خشم خان" (1982)، پا به عرصه کارگردانی نهاد و دو فیلم این مجموعه سینمایی را خود کارگردانی کرد: "سفر ستاره‌ای 3: جستجو برای اسپاک" (1984) و "سفر ستاره‌ای 4: سفر بازگشت به خانه" (1986).

آخرین کار و فیلم نیموی بازی در دنباله فیلم "سفر ستاره‌ای درون تاریکی" (2013) بود. "سفر ستاره‌ای 5: آخرین مرز" (1989) و "سفر ستاره‌ای 6: سرزمین کشف‌نشده" (1991) از فیلم‌هایی بودند که نیموی در آن‌ها به نقش اسپاک ظاهر شد.

او در سریال "فرینج" که باز فضایی نیمه زمینی / نیمه فضایی داشت نقش «ویلیام بل» دوست قدیمی و دیرین والتر بیشاپ، دانشمند دیوانه و مخترع، را بازی کرد. سریال فرینچ نیز از جمله سریال های ماورایی بود که با کارگردانی جی.جی آبرامز توانست جایی برای خود در بین تماشاگران باز کند.

او پس از ابتلا به درد سینه شدید روز ۱۹ فوریه به بیمارستان منتقل شد و روز جمعه ۲۷ فوریه ۲۰۱۵ در اثر یک بیماری مزمن ریوی در ۸۳ سالگی در شهر بل یر کالیفرنیا درگذشت.

نیموی چند روز پیش از مرگ در توئیتر متنی نوشت که نگاه شاعرانه او به زندگی را نشان می‌دهد: زندگی مثل یک باغ است. می‌توان لحظه‌های عالی داشت، اما جز در خاطرات نمی‌توان آن‌ها را حفظ کرد.