نمایش زنده احساسات، رنج ها، تنهایی در همکاری فلینی با لاتودا بروز می کند. ذهنیت خلاق و برخوردار فلینی با رویکردی ژرف، اما مالیخولیایی و اندوهناک جاده 1954 را خلق می کند.

 دو معرکه گیر، زامپانوی غول پیکر و زنجیر پاره کن و جلسومینای نیکدل با چهره ی دلقک، شخصیت های اصلی جاده هستند. زامپانو تجسم خشونت، خباثت و غرایز حیوانی است که با زبانی عوامانه ژرفای ناشناخته انسان را عریان می کند.

ژامپانو می گوید: در دنیا هیچ چیز بی فایده نیست و جلسومینا می فهمد وجود دارد تا برای زامپانو مفید باشد. چون جهل روح او را پوشانده استو جلسومینا با دیوانه ای روبه رو می شود که از هر قید و بندی آزاد است. گویا چهره ای از آگاهی و شعر است که در هیئت یک دیوانه ظاهر شده است و سرانجام داستان فرجامی تراژیک می یابد.

زامپانو، دیوانه را به این خاطر که او را دست می اندازد با خشمی حیوانی می کشد. جلسومینا بر اثر مشاهده این وحشی گری دیوانه می شود. زامپانو او را راها می کند و می رود.

چند سال بعد زامپانو خبردار می شود جلسومینا مرده است. این جانور خشن در ساحل دریا، به پلیدی درون خود پی می برد و می فهمد از وقتی جلسومینا همراهش نیست چقدر تنهاست و زندگی اش چقدر بی ارزش است. در برابر امواج دریا، انگار راز طبیعت و انسان برایش آشکار می شود.

فدریکو فلینی فیلمنامه نویس و کارگردان ایتالیایی که یکی از نامداران سینمای ایتالیا و برای شیوهٔ ویژه اش در آمیزش انگارههای رویاگون و فراهنگام معروف شده است. بهترین فیلم او، هشت و نیم با بازی مارچلو ماستریانی است. «هشت و نیم» برنده دو جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی و بهترین بازیگردانی در سال ۱۹۶۳ شد .

فلینی که روز 31 اکتبر 1993 درگذشت، امروزه الهام‌بخش کارگردانان بزرگ سیننمای جهان چون «امیر کاستاریکا»، «دیوید لینچ»، «وودی آلن»، «پدرو آلمادوار»، «تیم برتون»، «مارتین اسکورسیزی» و «دیوید کراننبرگ» شده است.

آثار: شیخ سفید، ولگردها، جاده، شبهای کابیریا، آمارکود، زندگی شیرین، جولیتای ارواح، ساتریکورن فلینی، دلقکها، شهر زنان، و کشتی به راهش ادامه میدهد، جینجر و فرد، مصاحبه، آوای ماه، هشت و نیم