مرگ تاد توسط نماینده‌اش تأیید شد، اما علت مرگ اعلام نشده است.
تاد در چهار دهه فعالیت خود در ژانرهای گوناگون به‌طور ثابت حضور داشت و در آثار شناخته‌شده‌ای همچون اقتباس الکس پرویاس از کتاب مصور «کلاغ»، فیلم اکشن آلکاتراز «صخره» به کارگردانی مایکل بی و مجموعه معروف به صحنه‌های قتل پیچیده «مقصد نهایی» بازی کرده است. یکی از اولین نقش‌آفرینی‌های سینمایی او در سی‌سالگی در فیلم جنگی برنده اسکار الیور استون به نام «جوخه» اتفاق افتاد. در سریال «پیشتازان فضا: نسل بعدی»، تاد با گریم بیگانگان به نقش کورن، فرمانده نیروی دفاعی کلینگون و برادر شخصیت وورف (که توسط مایکل دورن بازی می‌شد) ظاهر شد.
اما تاد با بازی در فیلم «کندی‌من» به کارگردانی برنارد رز نام خود را در عرصه ژانر وحشت جاودانه کرد. این فیلم که در اوایل دهه ۹۰ میلادی بر اساس داستانی کوتاه از کلایو بارکر و با محوریت نقد نژادپرستی و موضوعات اجتماعی ساخته شده بود، چهره فراموش‌نشدنی‌ای از او به‌جا گذاشت. تاد با قد ۶.۵ فوتی خود نقش دنیل روبیتیل، یا همان کندی‌من، را ایفا کرد؛ روح شکنجه‌شده‌ای که بدنش پوشیده از زنبورها بود و به عنوان یک هنرمند آفریقایی-آمریکایی و فرزند یک برده به خاطر رابطه‌اش با یک زن سفیدپوست به قتل رسیده بود. این فیلم همچنین ویرجینیا مدسن را به عنوان دانشجوی فارغ‌التحصیل شیکاگو به تصویر کشید که برای پایان‌نامه‌اش افسانه کندی‌من را در شیکاگوی داخلی مورد بررسی قرار می‌دهد.
مدسن پس از شنیدن خبر مرگ همبازی‌اش در پستی در اینستاگرام نوشت: «عزیزم. با قدرت آرام بگیر. بازیگر بزرگ تونی تاد ما را ترک کرده و اکنون فرشته‌ای است؛ همان‌گونه که در زندگی بود. بعداً بیشتر می‌نویسم، اما اکنون نمی‌توانم. دوستت دارم.»
فیلم «کندی‌من» به عنوان اثری هنری در ژانر وحشت شناخته می‌شود و در بخش نیمه‌شب جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو به نمایش درآمد. رویکرد این فیلم به موضوعات جدی در زمان خود بی‌چالش نبود و برخی به آن برچسب کلیشه‌های نژادی می‌زدند. اما این اثر همچنان در محافل منتقدین و ژانر وحشت به خاطر بررسی مستقیم مسائل جدی، و اتصال تاریخ نژادپرستی آمریکا به مشکلات زندگی شهری مدرن، جایگاه خود را حفظ کرده است.
تاد چندین بار دیگر نیز این نقش دلسوزانه اسلشر را بازی کرد. او برای دنباله ۱۹۹۵ با عنوان «کندی‌من: وداع با گوشت» بازگشت (که یکی از اولین آثار بیل کوندون، نامزد اسکار، بود) و همچنین در فیلم «کندی‌من: روز مردگان» به کارگردانی توری مایر در سال ۱۹۹۹ حضور داشت. پس از دهه‌ها در مرحله توسعه، این اثر در سال ۲۰۲۱ توسط نیا داکوستا به‌طور مستقیم و با عنوان ساده «کندی‌من» در یونیورسال احیا شد که دنباله‌ای مستقیم بر نسخه اصلی ۱۹۹۲ محسوب می‌شد و داکوستا، جوردن پیل و وین روزنفلد در نگارش آن همکاری داشتند. تاد در این نسخه جدید نیز نقش خود را تکرار کرد، که در آن یحیی عبدالمتین دوم در نقش یک هنرمند که به افسانه شهری کندی‌من جذب می‌شود، بازی کرد.
تونی تاد که در ۴ دسامبر ۱۹۵۴ در واشنگتن، دی‌سی متولد شد، ابتدا دو سال در دانشگاه کانکتیکات تحصیل کرد و سپس به مؤسسه ملی تئاتر یوجین اونیل روی آورد. او که برای صحنه آموزش دیده بود، خود نیز به نمایشنامه‌نویسی پرداخت و به دانش‌آموزان دبیرستانی در هارتفورد تدریس می‌کرد. او در نهایت نقش اصلی نمایشنامه «کینگ هدلی دوم» اثر آگوست ویلسون را در تولیدات مختلفی در پیتسبورگ، سیاتل و بوستون ایفا کرد. نشریه ورایتی در نقدی آن زمان از بازی او به عنوان «نمایشی به‌یادماندنی و کوبنده» یاد کرده بود.
در میان کارنامه بیش از ۲۰۰ اثر تاد، او نقش‌های مکرری در سریال «بوستون پابلیک» داشت و در مجموعه‌های تلویزیونی همچون «قانون و نظم»، «قتل: زندگی در خیابان»، «پرونده‌های ایکس»، «اسمال‌ویل»، «سایک» و «۲۴» حضور می‌یافت. او همچنین صداپیشگی می‌کرد و نقش‌های مختلفی مانند «فالِن» در «تبدیل‌شوندگان: انتقام شکست‌خوردگان»، «زوم» در سریال «فلش» شبکه CW و اخیراً «ونوم» در بازی محبوب پلی‌استیشن «اسپایدرمن ۲» را ایفا کرده بود. او در بازسازی فیلم «شب مردگان زنده» در سال ۱۹۹۰ بازی کرد و یکی از معدود بازیگرانی بود که در سری فیلم‌های «مقصد نهایی» حضور مداوم داشت، مجموعه‌ای که معمولاً همه شخصیت‌های جدید را تا پایان هر قسمت از بین می‌برد.
تاد هیچ‌گاه دست از کار نکشید و در سال‌های اخیر بیشتر اعتبار و جذبه خود را به فیلم‌های دلهره‌آور مستقیم به ویدئو اختصاص می‌داد. پروفایل او در IMDb هم‌اکنون بیش از نه عنوان را فهرست کرده است که به مرحله پس‌تولید رسیده‌اند.
از تاد دو فرزندش، الکس و آریانا، به یادگار مانده است.
