واکنش‌ها به فیلم دو قطبی است. گروهی از مفسران سیاسی معتقدند فیلم ضد کاخ سفید است برخی حتی حدس زده‌اند چون یکی از تهیه‌کننده‌های فیلم، باراک اوباما است، فیلم درباره جنگ داخلی در آمریکا است.

این اولین فیلم بلند شرکت High Ground  است، شرکت تولیدی که توسط اوباما و همسرش میشل تأسیس شده است. در نشست مطبوعاتی فیلم، اسماعیل اشاره کرده که اوباما «یادداشت‌های زیادی برای فیلمنامه فرستاده است» و حتی درباره بخش‌های از فیلم مشورت داده است، کارگردان در این نشست اعتراف کرده که برخی از یادداشت‌هایی که رئیس‌جمهور سابق به اسماعیل فرستاده بود «همه ما را ترسانده بود».

حالا اگر از سیاست بگذریم، چیزی که در «دنیا را پشت سر بگذار» اهمیت دارد این است که در کل فیلم خوبی است. «سم اسماعیل» را بسیاری از دنبال‌کنندگان سریال با «مستر ربات» می‌شناسند. با تماشای اثر جدید این کارگردان لاجرم وارد بخش دیگری از ذهن او می‌شویم که قرار است مخاطب را با نوع دیگری از دنیای زیرزمینی روبه‌رو کند. او حتی در فیلم «دنباله‌دار» نیز سعی داشت این ناهمگونی دنیای واقعی را به رخ بکشد. اسماعیل سعی کرده هیچکاک‌وار وحشت را در فیلمش جا بدهد. فیلم در محیطی کاملاً واقعی اتفاق می‌افتد و سعی می‌کند به تماشاگر بقبولاند که هر لحظه ممکن است این اتفاق در دنیای واقعی ما رخ دهد. فیلم سوالاتی را پیش پای تماشاگر می‌گذارد که اندیشیدن به آنها ناراحت کننده و تحریک کننده است.

داستان فیلم با تصاویری کیهانی از زمین، خورشید و ماه آغاز می‌شود و سپس وارد اتاق خواب «آماندا» و «کلی» می‌شویم. آماندا تصمیم گرفته که خانواده را به یک مسافرت آخر هفته‌ای ببرد. در همان دیالوگ‌های ابتدایی بین این زن و شوهر متوجه می‌شویم که آماندا حرف اول و آخر خانه را می‌زند و به‌نوعی مخالفت با خود را برنمی‌تابد. اسماعیل این خانواده‌ی چهارنفره را به ویلایی با معماری مدرن در بیرون از نیویورک می‌برد. موسیقی متن، زاویه‌های عجیب‌و‌غریب دوربین و در نهایت محو شدن این کاراکترها در فضای کاملاً هنرمندانه‌ی این خانه‌ی مدرن گویی نوعی فخرفروشی تکنیکی کارگردان به مخاطب است. اینکه هدف او از دو حرکت مدور دوربین با نمای های‌انگل چه بوده، پرسشی‌ست که کارگردان باید پاسخ دهد. اگر هدف او از این کار ایجاد نوعی شکست در ذهنیت مخاطب به فضای آرام و به‌دور از تنش این خانواده بوده که باید گفت با تکنیک‌های ساده‌تری هم می‌توانست این کار را انجام دهد. در هر حال با ورود «جی.اچ» و «روث» همه‌چیز رنگ‌وبویی دیگر می‌گیرد و اتفاقاً سراشیبی سقوط روایت تندتر نیز می‌شود.

فیلم خوش ساخت است و بازیگران هم در آن به خوبی ظاهر شده‌اند و چیزی درباره وضعیت کنونی جهان به ما می‌گوید، اما واقعاً تمدن در حال فروپاشی است یا همه اینها فقط توهم توطئه ذهن آقای اسماعیل است؟ اگر فیلم را دیده‌اید نظرتان درباره‌اش چیست؟